Αλήθεια, ποιο κριτήριο μπορεί να ισχύσει για την παροχή υπηρεσιών σε ανήμπορους;

Πρόκειται για αντικοινωνική επιλογή που σχεδιάστηκε στα πλαίσια της πολιτικής της Λισαβόνας και υπηρετεί το εξαετές επιχειρησιακό σχέδιο για την Υγεία και την Πρόνοια (2000-2006), που ενέκρινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 2001 και αποδέχτηκε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Διαδεχόμενη την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο ρόλο του Προκρούστη των κοινωνικών δαπανών, η κυβέρνηση της ΝΔ υπόσχεται νέες περικοπές των κοινωνικών δαπανών σε όλους τους τομείς της Υγείας και της Πρόνοιας, που μπορεί να φτάσουν μέχρι και 60% του λειτουργικού κόστους!

Τα σχέδια της κυβέρνησης παρουσίασε στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ελληνικού Κοινοβουλίου ο υπουργός Υγείας, Ν. Κακλαμάνης, την περασμένη Παρασκευή (13/5/2005). Αυτές τις αντιδραστικές θέσεις κατήγγειλαν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Αντ. Σκυλλάκος και οι ευρωβουλευτές του Κόμματος Γ. Τούσσας και Δ. Μανωλάκου.

Το επιχειρησιακό σχέδιο του υπουργείου Υγείας έχει πέντε κεφάλαια:

1. Στρατηγική της Λισαβόνας.

2. Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Υγεία - Πρόνοια 2000-2006.

Η χρηματοδότηση είναι 25% από εθνικούς πόρους και 75% από κοινωνικούς φόρους

4. Το προσχέδιο νόμου για την ποιότητα και την πληροφορία.

5. Δ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.

Ετσι, στο 1ο κεφάλαιο για τη στρατηγική της Λισαβόνας ετοιμάστηκε το νέο νομικό πλαίσιο για την ποιότητα των υπηρεσιών υγείας με «στόχο τη μείωση του κόστους κακής ποιότητας κατά 30%». Το νομοσχέδιο, όπως ομολογείται, υπάγεται στις ευρωπαϊκές οδηγίες για την ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς.

Στους ίδιους «συμβατούς κανόνες ανταγωνισμού» υπάγεται και το νέο νομοσχέδιο περί προμηθειών με στόχο τη «μείωση κόστους από τις προμήθειες κατά 15%».

Με τον τίτλο «Πρόσφορο επιχειρηματικό κλίμα» στα σχέδια του υπουργείου Υγείας αναφέρεται: «Η ενεργοποίηση πλαισίου Συμπράξεων Ιδιωτικού - Δημόσιου Τομέα (ΣΔΙΤ) θεωρείται απολύτως απαραίτητη για την ανάπτυξη τομέων στο χώρο της Υγείας που έχουν μείνει πίσω, από άποψη υποδομών περισσότερο. Επειδή στα επόμενα χρόνια τα διαρκώς μειούμενα κοινοτικά κονδύλια, η αύξηση της ανεργίας και οι νέες συνθήκες που θα δημιουργηθούν, θα οδηγήσουν στην ανάγκη εξεύρεσης νέων πηγών χρηματοδότησης, προκειμένου να συνεχιστεί η ανάπτυξη, η ΣΔΙΤ θα αποτελέσει εργαλείο πρώτης γραμμής».

Πρόκειται για ένα εργαλείο που εξυπηρετεί το στόχο για «μείωση του κόστους λειτουργίας έως και 60%».

Ο τρόπος επίτευξης του παραπάνω στόχου αποκαλύπτεται στην επόμενη παράγραφο, που αναφέρεται στην αγορά εργασίας: «Στα σχέδια του υπουργείου Υγείας, μέσω του Δ' ΚΠΣ είναι να αναδείξουμε την Ελλάδα ως υγειονομικό και ιατρικό κέντρο της Νοτιανατολικής Ευρώπης, με παρεμβάσεις είτε μέσω ΣΔΙΤ (προβλέπεται ένα μεταμοσχευτικό κέντρο για τα Βαλκάνια και τις αραβικές χώρες) είτε συγχρηματοδοτούμενες από δημόσιες επενδύσεις (κέντρο παραγωγής αίματος)» αναφέρεται επί λέξει και συνεχίζει: «Η ανάπτυξη του Ιατρικού τουρισμού σε συνδυασμό με άλλα έργα και κατευθύνσεις στο χώρο της Υγείας, θα επιδιωχτεί η αύξηση συνολικά του παραγόμενου ιατρικού προϊόντος της χώρας με στόχο τη μείωση της ανεργίας και τη βελτίωση της διεπαγγελματικής κινητικότητας της χώρας».

Ο τρόπος ανάπτυξης της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) υπακούει και αυτός στην εκτόνωση «της πίεσης στους τουριστικούς προορισμούς κατά τέτοιο τρόπο, που να θεωρείται καθοριστικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των γειτονικών χωρών με χαμηλότερο κόστος διαβίωσης». Δηλαδή η κυβέρνηση της ΝΔ σχεδιάζει μέτρα όχι για τις ανάγκες των κατοίκων, αλλά για εκείνους τους επιχειρηματίες που θα προσφέρουν -με το αζημίωτο βέβαια- υπηρεσίες ΠΦΥ σε τουρίστες. Γι' αυτό άλλωστε το σκοπό ετοιμάζεται το «πρώτο πανευρωπαϊκό πρόγραμμα αυτοχρηματοδότησης ΣΔΙΤ σε έργα πληροφορικής».

Με τις συμπράξεις υποτίθεται ότι θα υπάρξει μείωση της κλαδικής ανεργίας κατά 5% και με το πρόγραμμα IASYS υπολογίζεται η «μείωση του συνολικού κόστους λειτουργίας (εκτός μισθοδοσίας) των 18 νοσηλευτικών μονάδων που θα υπαχθούν στο IASYS κατά 50%».

Η κυβέρνηση όμως δεν κρύβει τις προθέσεις και ομολογεί χωρίς περιστροφές: «Συνολικά επιχειρείται η μετατόπιση του ΕΣΥ από απολύτως ενεργοβόρο που είναι σήμερα, σε ένα σύστημα ανταποδοτικό».

Μ' άλλα λόγια, το σύστημα θα εξυπηρετεί εκείνον που θα έχει τη δυνατότητα της ανταπόδοσης (να πληρώσει) των υπηρεσιών που του προσφέρονται.

Πιο αποκαλυπτική είναι όμως η κυβέρνηση για αυτά που σχεδιάζει στα πλαίσια των κατευθύνσεων της Εθνικής Στρατηγικής Ανάπτυξης 2007-2013.

Αφού αναφέρει ότι πρώτος στόχος είναι η βελτίωση της κατάστασης της υγείας του πληθυσμού και δεύτερος η ανταποκρισιμότητα στις προσδοκίες των πολιτών, μπαίνει «στο ψητό», δίνοντας στον τρίτο στόχο και το χαρακτήρα της δικαιοσύνης, όσο αφορά στην κατανομή των βαρών στη χρηματοδότηση του συστήματος Υγείας: Την προστασία των νοικοκυριών έναντι του οικονομικού κινδύνου σαν συνέπεια της αντιμετώπισης κάποιας ασθένειας.

Μ' άλλα λόγια, προβλέπει κάποιες υπηρεσίες σε εκείνους τους αρρώστους που μια πληρωμή στη δύσκολη στιγμή δε θα τους αφήσει ούτε ευρώ στην τσέπη.

Αυτές τις επιλογές η κυβέρνηση τις εντάσσει στην περίφημη Εθνική Στρατηγική Ανάπτυξης, όπου ο «έλεγχος του οικονομικού κόστους για την επίτευξη της οικονομικής ανταποδοτικότητας, συνιστούν τις βασικές επιδιώξεις των σύγχρονων υγειονομικών μεταρρυθμίσεων».

Και «αυτό επιτυγχάνεται με την εισαγωγή φραγμών για τον έλεγχο της πρόσβασης στις συγκεκριμένες υπηρεσίες». Πρόκειται, δηλαδή, για αποθέωση της αναλγησίας, καθώς με αυτό τον τρόπο θεσμοθετείται η «εισαγωγή της ελεγχόμενης φροντίδας». Δηλαδή «της προσδιορισμένης σε έκταση και ποσότητα και σύμφωνα με κανόνες παρεχόμενης δέσμης φροντίδων, μέσα από οριοθετημένες διαδικασίες προσανατολισμένης επιλογής», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Ολοι αυτοί οι σχεδιασμοί κάνουν επίκαιρη τη διεκδίκηση ενός ενιαίου δημόσιου συστήματος Υγείας, που θα απαγορεύει την επιχειρηματική δραστηριότητα και θα διασφαλίζει δωρεάν υπηρεσίες Υγείας σε όλους τους κατοίκους της χώρας.