Η ανθρώπινη αλυσίδα λεπτό δε σταματά να περνά μπροστά από τη σορό του Χαρίλαου. Απλώνουν το χέρι. Σκύβουν και φιλούνε την κόκκινη σημαία. «Καλό ταξίδι καπετάνιε», θα του πει ο Ηλίας, σύντροφός του στο Δημοκρατικό Στρατό. Δίπλα του ένας άλλος θα του αποδώσει στρατιωτικό χαιρετισμό. Λίγο αργότερα, ο Διονύσης θα ξεσπάσει σε λυγμούς...

«Στο καλό. Χαιρετισμούς στον πατέρα μου, που δολοφονήθηκε από τους παρακρατικούς», θα του πει ο σύντροφος από την Πρέβεζα. Δεν είναι μόνο ένα λαϊκό προσκύνημα. Είναι ένα προσκλητήριο μνήμης. Εδώ, μπροστά σ' αυτό το φέρετρο, τιμούνται χιλιάδες και χιλιάδες αγωνιστές.