Την ίδια στιγμή, τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου Απασχόλησης του ΟΑΕΔ για τον Απρίλη του 2005 καταμερίζουν την ανεργία ως εξής:
Ωστόσο, η ανεργία είναι πολύ μεγαλύτερη. Κι αυτό προκύπτει από τα ίδια τα κριτήρια με τα οποία η ΕΣΥΕ χαρακτηρίζει κάποιον ως άνεργο, κριτήρια που υπαγορεύει το Διεθνές Γραφείο Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών. Ετσι λοιπόν, ένα άτομο καταχωρείται ως άνεργο όταν:
Επιπλέον, οι γυναίκες είναι και τα πρώτα θύματα της μακροχρόνιας ανεργίας.
Για τον Μάρτη του 2005, τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 78,8% και 73,5%.
Εξίσου αποκαλυπτικά είναι και τα στοιχεία για τη μερική απασχόληση (ΠΑΕΠ ΟΑΕΔ, στοιχεία για το 2002): Σε σύνολο 178.052 μερικώς απασχολούμενων εργαζομένων, το 68,2% (121.564) είναι γυναίκες, και το 31,8% (56.488) είναι άντρες. 42,8% των εργαζόμενων γυναικών δηλώνουν ότι απασχολούνται μερικώς «επειδή δεν μπορούν να βρουν πλήρη απασχόληση». Το ποσοστό εκείνων που «δεν ήθελαν πλήρη απασχόληση» κατρακυλά στο 33,3%, όταν μόλις μια εξαετία πριν, ήταν στο 45,1%.
Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε τα συνολικά ποσοστά μερικής απασχόλησης αλλά και τα ειδικότερα που αφορούν τις γυναίκες, σε χώρες που αποτελούν την ατμομηχανή της ΕΕ (τα στοιχεία αφορούν το 2001):
Τέλος, όπως καταγράφει έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τον περασμένο Φλεβάρη, στην «Ευρώπη των 25», η μερική απασχόληση των γυναικών φτάνει το 30,4%. Το... δρόμο δείχνουν λοιπόν, τα κράτη που η ελληνική άρχουσα τάξη επιμένει να προβάλλει στους εργαζόμενους ως «πρότυπα οικονομικής ανάπτυξης». Μιας ευρωενωσιακής ανάπτυξης βέβαια, αποκλειστικά δικής της και σε καμία περίπτωση των εργαζομένων...