Οσα και να παίρνει ο εργάτης από τη δουλιά του, πάλι λίγα είναι, γιατί πάντα υπάρχει ένα κομμάτι υπερπροϊόντος που του το έχουν αρπάξει. Απ' αυτήν τη σκοπιά, κανένας εργάτης δε χάνει, επειδή ένας άλλος παίρνει περισσότερα. Αντίθετα, όπου κατακτήθηκε ένας «υψηλότερος» μισθός, αυτό πρέπει να είναι απόδειξη ότι όλοι μπορούν να πάρουν περισσότερα. Αυτοί, που, δήθεν, κλαίνε για τους χαμηλόμισθους, ζητάνε, απλά, να εξισωθούν όλοι προς τα κάτω. Κλείνουμε τ' αυτιά σε τέτοια κλάματα.

Τέτοια φαινόμενα δεν έχουν σχέση με την πληρωμή της εργατικής δύναμης, αλλά με την παραγωγή και προστασία της εργατικής αριστοκρατίας. Παράδειγμα: Κάτι τύποι που δουλεύουν στα «ντίλινγκ ρουμ» στις τράπεζες. Μόνιμοι απεργοσπάστες, συμβάλλουν, ναι, με τη δουλιά τους στην παραγωγή κέρδους για τις τράπεζες, ναι, πρέπει να πληρωθούν καλά, αλλά από πού κι ως πού, την κρίσιμη ώρα που ο κλάδος δίνει μάχη, αυτοί έχουν δικαίωμα να συνεχίζουν να παράγουν κέρδη για τα αφεντικό τους; Από πού προκύπτει το περίφημο «δικαίωμα στην εργασία», όταν πρόκειται για καθαρή απεργοσπασία; Είναι απεργοσπάστες και σαν τέτοιοι είναι εχθροί της τάξης, όσο και θύματα του αφεντικού τους, ταυτόχρονα. Οτι ορισμένοι απ' αυτούς φτάνουν να επικαλούνται την ύπαρξη του εργατοπατερισμού σαν άλλοθι για την ατομική τους επιλογή, δεν προσδίδει «αριστερά» χαρακτηριστικά στην ξεφτίλα.

Το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» δεν μπορεί να γίνει δεκτό σε καμία περίπτωση. Ακόμα κι όταν βουλιάζει το καράβι, υπάρχουν κανόνες που προβλέπουν πως πρώτα βγάζεις άρρωστους, γέροντες και παιδιά, μετά γυναίκες, μετά άντρες επιβάτες και τελευταίο το πλήρωμα με τελευταίον - τελευταίον τον καπετάνιο. Κανόνες, που χτίστηκαν με γνώμονα το συμφέρον της κοινωνίας κι όχι του μόνου λύκου. Ο «κοινωνικοποιημένος» λύκος, δηλαδή ο σκύλος, γαυγίζει όταν υπάρχει κίνδυνος για το σπίτι που τρώει φαΐ, δεν το βάζει στα πόδια. Αν αυτά τα απλά αξιακά δε θέλουν να τα καταλάβουν διάφοροι και παριστάνουν τους θιγμένους όταν τους λες «πουλημένους», είναι δικό τους πρόβλημα ως προς τις ενοχές, αλλά και πρόβλημα του κινήματος η αντιμετώπισή τους.

Δεν έχει θέση στις γραμμές του εργατικού κινήματος ο πουλημένος, όπως δεν έχει θέση στην κοινωνία των Ανθρώπων αυτός που σπρώχνει και τσαλαπατά για να μπει πρώτος στο βαγόνι μη και δεν κάτσει, όταν γύρω του υπάρχουν ανάπηροι και παιδιά. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γυρίσει στο ζώο, αλλά σίγουρα κάποιοι μπορούν να έχουν κτηνώδη συμπεριφορά. Καμιά συμπάθεια για το κτήνος που παριστάνει τον φουκαρά. Οταν υπάρχει αυτός που δεν υπόγραψε μπροστά στο απόσπασμα, εσύ ο σκυφτός δεν έχεις κανένα δικαίωμα να ζητάς να σε αντιμετωπίσουμε με το γάντι.