Σαφείς και συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την υλοποίηση των αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων» της Λισαβόνας στη χώρα μας περιλαμβάνει το «εθνικό πρόγραμμα» 2005-2008, που εγκρίνει σήμερα στην Κυβερνητική Επιτροπή, επιβεβαιώνοντας ότι η αντιλαϊκή επίθεση δεν έχει ημερομηνία λήξης.

Μέσα από το «εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων», που είναι ένα πανόραμα της βάρβαρης επίθεσης κατά των εργασιακών δικαιωμάτων, η κυβέρνηση επιδιώκει να υποστηρίξει την κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, επιχειρώντας να πείσει ότι πρόκειται για «διαρθρωτικές αλλαγές» που απορρέουν από τις «ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της χώρας».

Το βέβαιο είναι ότι η δέσμευση για κατάρτιση «εθνικού προγράμματος μεταρρυθμίσεων» από όλα τα κράτη - μέλη ελήφθη στην έκτακτη σύνοδο της ΕΕ τον περασμένο Μάρτη, σε μια προσπάθεια «αναζωογόνησης» της επίθεσης του ευρωενωσιακού κεφαλαίου στη βάση της Στρατηγικής της Λισαβόνας. Με βάση την απόφαση τα κράτη - μέλη οφείλουν να καταρτίσουν και υποβάλουν τα «εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων» το φθινόπωρο του 2006, στη βάση των 24 «ολοκληρωμένων κατευθυντήριων γραμμών» που εγκρίθηκαν χωρίς συζήτηση στη σύνοδο του Ιουνίου, στη σκιά του ναυαγίου για τον προϋπολογισμό της ΕΕ.

Στην πράξη το «εθνικό πρόγραμμα (σ. σ. καπιταλιστικών) μεταρρυθμίσεων» θα λειτουργήσει ως μπούσουλας για τα αντιλαϊκά μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση για την επόμενη τριετία, προκειμένου να κινείται «εντός του πλαισίου» και στον «ίδιο χρόνο» με τη συνολικότερη επίθεση των κυβερνήσεων της ΕΕ.

Στο «πρόγραμμα» θα παρουσιάζονται οι προτεραιότητες και τα μέτρα που θα πάρει η ελληνική κυβέρνηση για να κάνει πράξη το στόχο της Συνόδου Κορυφής να καταστεί η ΕΕ «ένας ελκυστικός χώρος επενδύσεων και εργασίας», δηλαδή πώς θα μειωθεί το «κόστος εργασίας» και θα ενισχυθούν οι πολυεθνικές. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η ενίσχυση της μερικής απασχόλησης και των ατομικών συμβάσεων, η μείωση των βασικών μισθών κάτω από τις συμβάσεις, η ανατροπή των συνταξιοδοτικών συστημάτων, η παράταση του εργάσιμου βίου, οι «μεταρρυθμίσεις» στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και παιδείας είναι ορισμένα από τα μέτρα που «πρέπει» να περιλαμβάνονται στο «εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων». Δεν αφήνουν περιθώριο για αμφιβολίες και αυταπάτες οι περιβόητες «24 ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές 2005-2008» που ενέκριναν οι «25» της ΕΕ.

Οι κατευθυντήριες γραμμές μεταξύ άλλων ορίζουν:

- «Να εξασφαλιστεί ευνοϊκή προς την απασχόληση εξέλιξη του κόστους εργασίας και των μηχανισμών καθορισμού των μισθών» (σ.σ. αν η λέξη απασχόληση αντικατασταθεί με τη λέξη «κεφάλαιο» τότε αποδίδεται ακριβώς το νόημα...).

- «Να προωθηθεί η ευελιξία στις αγορές εργασίας και να μειωθεί ο κατακερματισμός της αγοράς εργασίας»...

- «Να δημιουργηθούν αγορές εργασίας που θα ευνοούν την ελκυστικότητα της εργασίας, να καταστεί η εργασία οικονομικά ελκυστική για τους αιτούντες απασχόληση...».

- «Να προωθηθεί προσέγγιση της εργασίας βασιζόμενη στον κύκλο ζωής» (σ.σ. δουλιά μέχρι θανάτου).

- «Να καταστεί το περιβάλλον των επιχειρήσεων ανταγωνιστικότερο και να ενθαρρυνθεί η ιδιωτική πρωτοβουλία χάρη στη βελτίωση της νομοθεσίας» (σ.σ. νομοθετήστε την ενίσχυση του κεφαλαίου, παραμερίστε τα «εμπόδια» που υπάρχουν στην ελεύθερη δράση του).

- «Να προωθηθεί μια περισσότερο επιχειρηματική νοοτροπία και να δημιουργηθεί περιβάλλον ευνοϊκότερο για τις επιχειρήσεις» κ.ο.κ.

Περιττό να σημειωθεί ότι το «εθνικό πρόγραμμα» καταρτίζεται υπό το άγρυπνο βλέμμα και την ασφυκτική καθοδήγηση της Κομισιόν, η οποία ταυτόχρονα θα υποβάλει και το δικό της «κοινοτικό πρόγραμμα Λισαβόνας».