Τρεις νεκροί στο δρόμο για το μεροκάματο, τις δύο τελευταίες μέρες, κοντά στους 10 τις δύο τελευταίες βδομάδες, κοντεύουν τους 60 από την αρχή του χρόνου.

Σφαγή!

Δεν καταγράφεται ως σφαγή. Μετράνε ως "θύματα τροχαίου", ως "θάνατος από παθολογικά αίτια", όπως η χαλίκωση, η πνευμονοκονίαση, τα εκζέματα, οι μετατοπίσεις σπονδύλων, σπάνια καταγράφονται ως επαγγελματικές ασθένειες.

Αυτή είναι μία από τις πλευρές της πραγματικότητας μέσα στην οποία διαμορφώνεται η περίφημη "ανταγωνιστικότητα".

Μία άλλη είναι αυτή των εργατοπατέρων. Που ενώ από το 1994 όλοι μαζί προβάλλουν την "ανταγωνιστικότητα" ως τον απόλυτο στόχο, όταν έρχεται η ώρα η εργατική τάξη να κάνει λογαριασμό - και είναι τέτοια η ώρα σήμερα - αξιώνουν να τους αντιμετωπίσεις και σαν συνδικαλιστές άμωμους και αμόλυντους.

Το σημερινό σενάριο όλων αυτών που ελπίζουν ότι θα τη βγάλουν πάλι καθαρή, παρά τη φαρδιά - πλατιά δηλωμένη με πράξεις συμμετοχή τους στο έγκλημα, προβλέπει μια απεργία στα χαρτιά, τώρα που είναι ζεστά ακόμα τα αίματα, μετά τα «μπάνια του λαού» κι ύστερα κατά Σεπτέμβρη μεριά, ένα μπιχλιμπιδάτο δεκαήμερο «σώου» στη Θεσσαλονίκη με όρους «κοινωνικού φόρουμ» και στόχο να πείσουν ότι οι ανατροπές που προωθούνται διακρίνονται από «απουσία διάθεσης για πραγματικό διάλογο», από «έλλειψη κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης».

Ελα, όμως, που η ρημάδα η πραγματικότητα βιώνεται πολύ σκληρά πλέον από τα αιώνια θύματα. Τόσο που να γίνεται πικρό ευθυμογράφημα ακόμα και σε καραμπινάτες δεξιές εφημερίδες.

Ε, τότε, είναι η ώρα των οπαδών του ανθρώπινου καπιταλισμού να δείξουν στους εργάτες τον πραγματικό τους εχθρό: Είναι το ΠΑΜΕ! Η ταξική συσπείρωση συνδικάτων, συνδικαλιστών, εργαζομένων που δε λέει να χωνέψει τον κοινωνικό εταιρισμό, που επιμένει να δηλώνει ότι οι εργάτες μπορούν να ζήσουν και χωρίς αφεντικά, που τολμάει να διαδηλώνει και έξω από το υπουργείο Εργασίας και έξω από το μαγαζί των εργατοπατέρων την ώρα που προσπαθούν να αναβαπτιστούν!

Ο,τι ακολουθεί, σαν συνέπεια της ξέφρενης επιθετικότητας του κεφαλαίου κατά της εργατικής τάξης, θα είναι ακόμα πιο σκληρό απ' όσα ήδη βιώνουν οι εργάτες. Το παρήγορο είναι κάτι σημάδια πως λιγοστεύουν αυτοί που θα περιμένουν να πάνε άκλαφτοι.