Η εκστρατεία παραπλάνησης και αποπροσανατολισμού με στόχο να αποκρύψει την έκταση και το βάθος της αντεργατικής επίθεσης, που διεξάγει η κυβέρνηση της ΝΔ, επιχειρώντας να φέρει τους εργαζόμενους «προ τετελεσμένων» και με την οποία προσπαθεί να υπερασπιστεί τη δήθεν ανάγκη της κατεδάφισης των εργασιακών δικαιωμάτων, προκαλεί μόνο οργή και αγανάκτηση στους εργαζόμενους και τις ευρύτερες λαϊκές μάζες. Η κυβέρνηση προσπαθεί όσο γίνεται να αποφύγει την αντιπαράθεση, επιλέγοντας είτε τη «σιγήν ιχθύος» είτε την κατασκευή επικοινωνιακών τεχνασμάτων και αντιπερισπασμών.

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η αναβίωση της εκλογολογίας, που αυτή τη φορά παίρνει τη μορφή εκβιασμού με πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, στην περίπτωση που «ακυρωθούν» οι αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις». Και αυτή τη φορά τη διεκπεραίωση του «βρώμικου παιχνιδιού» ανέλαβε ο Β. Μεϊμαράκης, ο οποίος σε κυριακάτικη συνέντευξή του άφησε να αιωρείται το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών σε περίπτωση που οι συντεχνίες επιχειρήσουν να ακυρώσουν το μεταρρυθμιστικό έργο της κυβέρνησης! «Αν χρειαστεί, τη λύση μπορούν να δώσουν και πάλι οι πολίτες», δήλωσε στην κυριακάτικη «Καθημερινή», επιχειρώντας προφανώς να στείλει ένα μήνυμα μάλλον στο ΠΑΣΟΚ που στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν ότι «σέρνεται» και θα χάσει τις εκλογές αν γίνουν το φθινόπωρο.

Παράλληλα ανεβάζει τους τόνους στη φραστική κόντρα με το ΠΑΣΟΚ, αναζητώντας «σωσίβιο» στο δικομματικό θέατρο. Ετσι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιτέθηκε χτες στο ΠΑΣΟΚ γιατί τάχα «πολεμά κάθε μεταρρύθμιση», ενώ επιχειρεί να εφαρμόσει το δίλημμα πρόεδρος ή συντήρηση πάνω στους δύο μονομάχους! «Οι πολίτες αξιολογούν την πολιτική επιλογή του (σ.σ. του ΠΑΣΟΚ) ως απόφαση συντήρησης του χθες, ως συμβιβασμό με το λίγο και το μέτριο, ως αδυναμία αναμέτρησης με τα προβλήματα, τις στρεβλώσεις και τα συμφέροντα που καθηλώνουν τον τόπο», υποστήριξε ο Θ. Ρουσόπουλος. Παράλληλα αναμάσησε το γνωστό παραμύθι του μονόδρομου της εφαρμοζόμενης πολιτικής, επικαλούμενος ότι «οι πάντες σήμερα συνομολογούν ότι για δυναμική και διατηρήσιμη ανάπτυξη, για πραγματικά ισχυρή και ανταγωνιστική οικονομία, για διασφάλιση των υφιστάμενων και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας δεν υπάρχει άλλος ασφαλής δρόμος, από αυτόν των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων».

Στο επικοινωνιακό παιχνίδι συμμετέχει ενεργά και ο Μ. Εβερτ, ο ο οποίος μετά τη θορυβώδη, αλλά ατελέσφορη παρέμβασή του στο ασφαλιστικό των τραπεζών, επανήλθε εκφράζοντας τις ανούσιες «αντιρρήσεις» του στο νομοσχέδιο για την κατάργηση του 8ωρου. Το μόνο που βρήκε να πει ήταν «να δοθούν αυξήσεις στους μισθούς από τα χρήματα που θα χαθούν από τις υπερωρίες»(!). Παράλληλα τάχθηκε κατά της λήψης νέων φορολογικών μέτρων, ενώ κράτησε αποστάσεις από τους εκλογικούς εκβιασμούς του Μεϊμαράκη, υποβάλλοντας το ερώτημα «είναι δυνατόν να πάμε σε εκλογές γιατί αντιδρούν τα συνδικάτα;».