Αυτό που «πέρασε» στην κοινή γνώμη είναι ότι για τη μεγάλη ακρίβεια στα καύσιμα φταίει η ιλιγγιώδης άνοδος της διεθνούς τιμής του αργού πετρελαίου. Κι ενώ οι κυβερνώντες μοιρολογούν και μυξοκλαίνε για «το κακό που μας βρήκε», αποφεύγουν, όπως «ο διάβολος το λιβάνι», να εξηγήσουν γιατί έχουμε αυτή την εξέλιξη. Μήπως μειώθηκε τόσο πολύ η παραγωγή πετρελαίου παγκοσμίως, ώστε να βρισκόμαστε μπροστά σε μια έκτακτη και ανεξέλεγκτη κατάσταση; Οχι. Αλλά κι αν υπήρχε μείωση δε θα ήταν απόφαση των πετρελαιοπαραγωγών χωρών, αλλά των ιμπεριαλιστικών «πατρώνων» τους, που έχουν τον τρόπο να επιβάλλουν τη θέλησή τους. Αυξήθηκε πολύ η τιμή της πρώτης ύλης και τα έξοδα επεξεργασίας της; Οχι. Αυθαιρετούν οι πρατηριούχοι καυσίμων, ανεβάζοντας τις λιανικές τιμές πώλησης; Τα κέρδη των βενζινάδων είναι μικρά κι αν αισχροκερδοσκοπούν, η ευθύνη βαρύνει όσους έχουν την υποχρέωση του ελέγχου τους και εκείνων που αποφάσισαν την απελευθέρωση της τιμής των καυσίμων.

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι η ιλιγγιώδης άνοδος της τιμής του πετρελαίου δεν ήταν «αναπόφευκτη ανάγκη», αλλά προδιαγεγραμμένη εξέλιξη, δεν οφείλεται σε «αντικειμενικούς λόγους», αλλά σε κερδοσκοπικές επιδιώξεις. Κάποιοι κερδίζουν και, μάλιστα, πολλά απ' αυτή την εξέλιξη και, κυρίως, οι πολυεθνικές εταιρίες και τα ταμεία των κρατών, που επιβάλλουν βαριά φορολογία για τα καύσιμα. Και, φυσικά, η σημερινή εξέλιξη δεν ήρθε ως «κεραυνός εν αιθρία». Ηταν αναμενόμενη, ως αποτέλεσμα της κερδοσκοπικής βουλιμίας κι ασυδοσίας των πολυεθνικών. Δεν είναι, δε, άσχετη με την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Μέση Ανατολή, που ακόμα και οι αδαείς είχαν αντιληφθεί πως «μύριζε πετρέλαιο».

Μπροστά στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τι κάνει η ελληνική κυβέρνηση; Τίποτα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ούτε καν τους ελέγχους στην αγορά διενεργεί. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επιχειρεί να αποπροσανατολίσει τον κόσμο, εμφανιζόμενη να ενδιαφέρεται, τάχα, για την αξιοποίηση εναλλακτικών πηγών και μορφών ενέργειας και ιδιαίτερα του φυσικού αερίου. Ομως, στόχος της δεν είναι η ριζική επίλυση του προβλήματος, αλλά η ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στο χώρο, στο πλαίσιο της πολιτικής «απελευθέρωσης» των αγορών και στο φυσικό αέριο και στην ηλεκτρική ενέργεια.

Τι θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση, αν, βεβαίως, ενδιαφερόταν για το λαό και όχι για τα μονοπώλια; Πρώτον, να καταργήσει την έμμεση φορολογία στα καύσιμα, δεύτερον, να πάρει μέτρα για τον περιορισμό της υψηλής κερδοφορίας των εταιριών και τρίτον να προχωρήσει στη δημιουργία ενιαίου, αποκλειστικά κρατικού, φορέα ενέργειας. Ομως, αυτή η κυβέρνηση - όπως και κάθε άλλη κυβέρνηση που υπηρετεί το καπιταλιστικό σύστημα - δεν πρόκειται να πάρει τέτοιες αποφάσεις. Επομένως, είναι αδήριτη ανάγκη η ανατροπή της πολιτικής της, μέσα από την ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων και την ένταση της πάλης για την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας, η οποία θα θέλει και θα μπορεί να λάβει αυτά τα ριζικά μέτρα, στο πλαίσιο της Λαϊκής Οικονομίας, που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.