Θα ήθελα να πω από την αρχή ότι δεν έχω μελετήσει την ιστορία της μετανάστευσης, πότε χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά η λέξη, τα αίτια και τα αποτελέσματα της, αν και ο πατέρας μου έζησε στο Σικάγο, ο αδελφός της μητέρας μου στη Νέα Ορλεάνη, η αδελφή μου σε μια πόλη κοντά στο Μπέρμιγχαμ κι εγώ στη Νέα Υόρκη. Παρ' όλο που έγραψα βιβλία για τη ζωή των Ελλήνων εκτός Ελλάδας, δεν ισχυρίζομαι ότι έθιγα, κατά κύριο λόγο, το θέμα της μετανάστευσης. Μόνο από το 1967 μέχρι την πτώση της χούντας έγραφα με πολιτικό υπόβαθρο την επιφυλλίδα «Επικαιρότητες» στον «Ελληνικό Ταχυδρόμο» που εξέδιδε ο Χρήστος Κολύβας στο Μόντρεαλ, Καναδά. Κάποιες από τις εμπειρίες μου από τα χρόνια 1970 μέχρι το 1975 που έζησα στην Πανεπιστημιούπολη Λουντ της Σουηδίας, τις ανέφερα μόνο συμπτωματικά σε διάφορα γραφτά.

Η ζωή στη Σουηδία μού πρόσφερε μια άλλη διάσταση με την οποία έβλεπα, βίωνα και μπορούσα να σχολιάσω διάφορα γεγονότα ή κοινωνικές συμπεριφορές, κρατικές παροχές ή πολιτικές σκέψεις και ελευθερίες. Από τις επαφές μου στο Πανεπιστήμιο - χρόνια του πολέμου στο Βιετνάμ, δικτατορίες στην Ισπανία, Πορτογαλία, χούντες στην Ελλάδα, τη Χιλή κ.ά. - με φοιτητές από αυτές τις χώρες ή της Βόρειας Αφρικής, είχα κάνει διάφορες ύποπτες σκέψεις, που δεν είχα, όμως, το υπόβαθρο να τις στηρίξω.

Τα ισχυρά κράτη είχαν βρει τον τρόπο, αντί να στέλνουν τα κεφάλαιά τους έξω από τα σύνορά τους, στρατό για να υποστηρίζει τα συμφέροντά τους σε ξένες γαίες και να προκαλούν αντιθέσεις και ανταρσίες, δημιουργούσαν τις καινούριες αποικίες εντός των εθνικών τους συνόρων. Ετσι μπορούσαν να εμφανιστούν σαν πολιτικά φιλελεύθερα, αφού επέτρεπαν στους εισελθόντες στη χώρα τους να έχουν οποιαδήποτε ιδεολογία, να συγκεντρώνονται, να εκφράζονται, να εκδίδουν και να διακινούν τα δικά τους έντυπα, να στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία και να γίνονται αποδεκτά, να φοιτούν στα πανεπιστήμια, (αναφέρομαι στη Σουηδία που γνώρισα τότε) και επιπλέον να τους προσφέρουν διάφορες παροχές, ακόμα και για την αγορά τρίκυκλου παιδικού ποδηλάτου ή έγχρωμης τηλεόρασης, κυριολεκτικά. Μπορούσες να βρεις δουλιά καθαρίστριας, εργάτη σε βιοτεχνίες ή βιομηχανίες, και να μοιράζεσαι πολλά από τα δικαιώματα των Βίκινγκς.

Την πρώτη μέρα των επεισοδίων στη Γαλλία, από ανθρώπους που γεννήθηκαν εκεί και δεν είναι μετανάστες, τηλεφώνησα στον Χανς στη Λουντ.