Του Ανδρέα Πετρουλάκη από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

`Η, να πάρεις φόρα και να το κάνεις «καλοκαιρινό», σε μια ύστατη έκρηξη οργής - εκδίκησης για τα μυαλά σου, που τα 'χουν ήδη κολλημένα στα κάγκελα;

Οι ψύχραιμοι θα απαντήσουν: Τίποτα απ' τα δυο.

Κι όμως, κάτι πρέπει να κάνεις. Ηδη, οι διάδοχοι του προηγούμενου δημίου, σε φτύνουν, θυμίζοντάς σου πως χειροκροτούσες τον Παπανδρέου, όταν μίλαγε για «ρετιρέ». «Σκάσε, είναι δική σου επιλογή», σου λένε. Κι αναφέρονται σε εργασιακές κατακτήσεις, που έχουν αίμα πίσω τους, πολύ αίμα. Αυτός που σκότωσε το αγγελούδι στο σχολείο κι αυτός που σου λέει «κοίτα την πάρτη σου, τους επόμενους αφορούν τα νέα μέτρα», είναι ο ίδιος. Και χτες, που σου μιλούσαν για «ρετιρέ», ένας ήταν.

Την ώρα, που, για να υπερασπίσεις τη χτεσινή ψήφο σου, συγκατανεύεις στο «ευημερούμε», ενώ από αυτό που σου λείπει γεμίζεις το θησαυροφυλάκιο της τράπεζας, γίνεσαι ένα μ' αυτόν που βάζει συρματόπλεγμα γύρω απ' το σπίτι σου. Νιώθεις ασφάλεια; Τον δικό σου γιο θα βρεις αύριο πυροβολημένο σ' αυτό το συρματόπλεγμα.

Την ώρα που χειροκροτάς την Μπακογιάννη, επικροτώντας το «ρεπορτάζ» που μιλά για «μείωση τελών», ενώ σου έρχεται κάθε χρόνο και πιο ακριβό το μάζεμα των σκουπιδιών, ταυτίζεσαι μ' αυτόν που επίσης σε δουλεύει ψιλό γαζί, την ώρα που «ανακαλύπτει» πως στα ασφαλιστικά ταμεία και την Υγεία «λείπει προσωπικό». Δεν έχεις μάθει ακόμα πως πρέπει να λείπει πάντα προσωπικό, για να μπορεί ο ιδιωτικός τομέας να εμφανίζεται ως σωτήρας;

Μια άσκηση είναι και η μνήμη. Δεν ασκείσαι, θα πάθεις ό,τι καθένας που δεν κατάλαβε πότε υψώθηκαν τα τείχη γύρω του. Καλές οι έστω εκ των υστέρων διαπιστώσεις για τη λάσπη. Δε φτάνουν, όμως... Πόσο μάλλον, όταν ο αντίπαλος σου θυμίζει πως η καλύτερή σου στιγμή ταυτίζεται με την ιδιότητα του Κνίτη*. Μερικά πράγματα δεν πάνε με το κομμάτι. `Η είσαι «όλον» ή είσαι αλλού.

*γράφει ο Στάθης Σ., χτες, πως όταν ζήτησε ένα ευρώ συμβολικά για τον Κένταυρο που ζωγράφισε ως υποψήφιο σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων, γύρισε κάποιος Π. Γράββαλος και τον ρώτησε: «ως πότε θα είστε Κνίτης, κ. Στάθη;».