«...Αγευστος» και σίγουρα δίχως θεαματικές εξελίξεις ήταν ο πρώτος γύρος των διαπραγματεύσεων μεταξύ Σέρβων και Κοσσοβάρων Αλβανών που πραγματοποιήθηκαν στις αρχές της βδομάδας στη Βιέννη. Τα θέματα που έπεσαν στο τραπέζι των συνομιλιών δεν είχαν - όπως άλλωστε αναμενόταν...- άμεση σχέση με τον καθορισμό του τελικού καθεστώτος του προτεκτοράτου. Συζητήθηκαν οι προτάσεις αμφότερων πλευρών σχετικά με πολιτικές Υγείας, Παιδείας, σύνθεσης και οργάνωσης των αστυνομικών αρχών. Για την ακρίβεια, όπως έλεγε αργότερα ο Ράντζελ Νόικιτς (ένα απ' τα μέλη της σερβικής αντιπροσωπείας)...«ούτε μία φορά δεν είπε κανείς τη λέξη καθεστώς ούτε στα σέρβικα, ούτε στα αγγλικά, ούτε στα αλβανικά... Ηταν φανερό πως όλοι απέφευγαν και την παραμικρή αναφορά». Οσο για συμφωνίες; Το μόνο σημείο σύγκλισης Σέρβων και Κοσσοβάρων Αλβανών αφορούσε «τη σύνθεση των αστυνομικών δυνάμεων ανάλογα με την εθνοτική ταυτότητα σύνθεσης του τοπικού πληθυσμού»...

Η στρατηγική που ακολουθούν στην πρώτη φάση οι μεσολαβητές - ειδικοί απεσταλμένοι του ΟΗΕ για το Κοσσυφοπέδιο (Μάρτι Αχτισαάρι, Αλμπερτ Ρόχαν) είναι γνωστή εδώ και καιρό: Σε πρώτη φάση, επικέντρωση των συνομιλιών στη λεγόμενη αποκέντρωση εξουσίας και ενίσχυση των μειονοτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Σε επόμενη φάση, βολιδοσκόπηση των (σχετικά γνωστών...) προθέσεων μεταξύ των δύο αντιπροσωπειών με στόχο την υιοθέτηση μίας φόρμουλας που θα οδηγεί σε ένα «υπό όρους» ημι-ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο...

Η εκκίνηση των διαπραγματεύσεων απ' τα λεγόμενα ζητήματα «χαμηλής» πολιτικής δεν είναι, εννοείται, καθόλου τυχαία. Για να μπορέσει το Βελιγράδι να καταπιεί ευκολότερα το (ούτως ή άλλως... πικρό) «χάπι» της απόσχισης μίας επαρχίας ταυτισμένης με ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας και της πολιτιστικής κληρονομιάς, θα πρέπει να προηγηθεί μία σειρά «ενίσχυσης των δικαιωμάτων» υπέρ της σερβικής και άλλων μειονοτήτων. Διόλου απίθανο να επιχειρηθεί μία κατ' επίφασιν «διοικητική διχοτόμηση» που στην πράξη, τουλάχιστον, θα ικανοποιεί στοιχειωδώς τον εναπομείναντα σερβικό πληθυσμό του Κοσσυφοπεδίου...

Στον αντίποδα, οι προσδοκίες περί «γνήσιας ανεξαρτησίας» των Κοσσοβάρων Αλβανών αναμένεται, σε μείζον βαθμό, να διαψευστούν. Η νεοταξίτικη «λύση της υπό όρους ανεξαρτησίας» που προωθούν ΗΠΑ και ΕΕ με Δούρειο Ιππο τους ειδικούς μεσολαβητές του ΟΗΕ δε θα οδηγήσει βεβαίως.... πραγματικά στη δημιουργία του νεότερου αυτοδύναμου κράτους της Ευρώπης! Αλλά στη διεθνή νομιμοποίηση ενός προτεκτοράτου που προκάλεσαν οι (πρωτοφανείς πλην σημαδιακοί για τη «νέα» εποχή...) ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί του 1999.

Ενός προτεκτοράτου που θα εξακολουθεί να ελλοχεύει κινδύνους ευρύτερης αποσταθεροποίησης με τη διαφορά πως μεσοπρόθεσμα θα φέρει τη σημαία της ΕΕ... Και υπό αυτή τη σημαία, υποτίθεται, Σέρβοι και Κοσσοβάροι Αλβανοί θα ξεχάσουν - εάν δε λύσουν....- τις διαφορές τους επειδή θα πλέουν, μεταξύ άλλων, στην ευρωενωσιακή κολυμπήθρα του «Σιλωάμ». Αλλωστε, ο διαπραγματευτής του ΟΗΕ (πρώην Πρόεδρος της Φινλανδίας) Μάρτι Αχτισαάρι δεν έκρυψε, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Σπίγκελ, πως οι συνομιλίες της Βιέννης, που σε επόμενη φάση θα επαναληφθούν στις 17 Μάρτη, θα οδηγήσουν στη νομιμοποίηση της απόσχισης του προτεκτοράτου απ' τη Σερβία. Τόσο αυτός, όσο και άλλοι (Βρετανοί κυρίως...) αξιωματούχοι - καλοθελητές σημείωναν, μάλλον κυνικά, πως με τη μελλοντική ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στην ΕΕ τα σύνορά του θα είναι τμήμα των συνόρων της ΕΕ».Οχι βεβαίως για να δει πραγματικά άσπρη μέρα ο μικρός λαός των 2.000.000 κατοίκων του Κοσσυφοπεδίου. Αλλά για να βάλουν ακόμη περισσότερο ή ολοκληρωτικά στο χέρι οι πολυεθνικές εταιρίες της ΕΕ ή των ΗΠΑ μία ακόμη μικρή, πλην φτωχή, καινούρια «αγορά»...