Τα χτεσινά εγκαίνια του Νευρολογικού Τμήματος στο Κρατικό Νοσοκομείο «Γιώργος Γεννηματάς» απ' τον υπουργό Υγείας, Δημήτρη Αβραμόπουλο, κατέδειξαν δύο όψεις: Απ' τη μια μεριά την αναγκαιότητα ανάπτυξης του δημόσιου συστήματος Υγείας ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες του πληθυσμού και απ' την άλλη το στραγγαλισμό αυτής της προοπτικής απ' την ακολουθούμενη πολιτική των κυβερνήσεων.

Ετσι, το Τμήμα ολοκληρώθηκε μετά από μια εικοσαετία και χάρη - κυρίως - στις δωρεές ιδιωτών και όχι με τη διάθεση των απαραίτητων κονδυλίων απ' τον κρατικό προϋπολογισμό. Αλλά και τώρα που αποπερατώθηκε λειτουργεί μόλις με το ένα τρίτο του απαραίτητου προσωπικού.

Η διευθύντρια του τμήματος, Κλημεντίνη Καραγεωργίου, υπογράμμισε: «Εχουμε 11 νοσηλευτές, ενώ θα έπρεπε να έχουμε τουλάχιστον 30». Οι λίστες αναμονής φτάνουν μέχρι και τους έξι μήνες. Η κατάσταση αυτή είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ενώ όλα τα γενικά νοσοκομεία που εφημερεύουν θα έπρεπε να έχουν νευρολογικά τμήματα, εντούτοις όμως αυτή τη στιγμή «απ' τα 29 νοσοκομεία του Λεκανοπεδίου Αττικής μόνο 10 διαθέτουν νευρολογική κλινική και εξ αυτών μόνο τα 5 είναι αυτοτελείς κλινικές με δυνατότητα να καλύψουν πλήρως τις ανάγκες», όπως σημείωσε η Κλ. Καραγεωργίου, για να υπογραμμίσει: «Μια κλινική 25-30 κλινών καλείται να καλύψει τις νευρολογικές ανάγκες τεσσάρων εκατομμυρίων κατοίκων του Λεκανοπεδίου αλλά και της λοιπής χώρας απ' όπου υπάρχει αθρόα προσέλευση».

Οι λίστες αναμονής, όπως κατήγγειλε το Σωματείο Εργαζομένων, σε όλα τα τακτικά ιατρεία ξεπερνούν τους τέσσερις μήνες ενώ δυσλειτουργίες στο νοσοκομείο φέρνουν οι ιδιωτικοποιήσεις τομέων (όπως η σίτιση, η καθαριότητα και η φύλαξη).

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος εγκαινίασε το Νευρολογικό Τμήμα, στην ομιλία του και στις δηλώσεις του έδωσε έμφαση στην «γενναιόδωρη προσφορά ανώνυμων και επώνυμων», η οποία με την «αρωγή της πολιτείας» και σε «σύντομο χρονικό διάστημα» δε θα «θυμίζει την τριτοκοσμική πλευρά που έχουν κάποια νοσηλευτικά ιδρύματα»... Μ' άλλα λόγια, ο υπουργός Υγείας έκανε καθαρό ότι θα συνεχίσει την πολιτική της λιτότητας στα δημόσια νοσοκομεία, με την παράλληλη ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε όλους τους τομείς και τις υπηρεσίες στην Υγεία και στην Πρόνοια.