Μήπως αναρωτιέστε πώς γίνεται οι κυβερνώντες και οι κάθε λογής οπαδοί του ευρωμονόδρομου, της αγοράς και της ανταγωνιστικότητας να κλαίγονται και να οδύρονται, για τα μεγάλα προβλήματα και ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων, να κατακρίνουν τις πρόωρες συντάξεις, να προετοιμάζουν νέες αυξήσεις στα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης, κλπ., κλπ. και, την ίδια στιγμή, να προχωρούν σε αλλεπάλληλες ρυθμίσεις δεκάδων χιλιάδων πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, όπως στον ΟΤΕ, σε διάφορες τράπεζες, σε κλωστοϋφαντουργίες που έβαλαν λουκέτο, πιθανά στην «Ολυμπιακή», κλπ., κλπ.; Πράγματι, με μια πρώτη ματιά, το ζήτημα μοιάζει άκρως αντιφατικό. Αν το ψάξετε λίγο βαθύτερα, όμως, θα ανακαλύψετε ότι δεν υπάρχει καμιά αντίφαση. Τόσο η πολιτική των αντιδραστικών αλλαγών στο Ασφαλιστικό - είτε όσες έχουν ήδη γίνει, είτε όσες προετοιμάζονται - όσο και οι διάφορες ρυθμίσεις πρόωρης συνταξιοδότησης εξυπηρετούν τον ίδιο ακριβώς στόχο: Τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και την καπιταλιστική ανάπτυξη. Και, μάλιστα, χωρίς το παραμικρό κόστος για τα μεγάλα συμφέροντα, αφού ο κρατικός προϋπολογισμός και τα Ταμεία (δηλαδή, οι εργαζόμενοι) πληρώνουν τις όποιες πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και το δήθεν ενδιαφέρον των κυβερνώντων για τα λαϊκά στρώματα.