Ακόμη και η περίπτωση των κλωστοϋφαντουργών της Νάουσας, παρότι διαφορετική απ' αυτές του ΟΤΕ ή των τραπεζών, σφραγίζεται από την ίδια ουσία σε τελευταία ανάλυση. Χρόνια ο Λαναράς έκανε τις μεγάλες και χοντρές μπάζες του κι όταν βρήκε αλλού ευκαιρίες για ακόμη μεγαλύτερες, έβαλε λουκέτο κι έφυγε, χωρίς να έχει το παραμικρό πρόβλημα. Και ήρθε το καπιταλιστικό κράτος να δώσει κάποιες πρόωρες συντάξεις, κάτω από την πίεση της κατακραυγής και των αγώνων. Τις δικαιούνταν οι κλωστοϋφαντουργοί της Νάουσας; Αναμφισβήτητα. Κι όχι μόνον αυτές, αλλά πολύ περισσότερα. Τούτο, όμως, δεν αλλάζει σε τίποτε το γεγονός, ότι ο μόνος και, μάλιστα, μεγάλος κερδισμένος της όλης ιστορίας είναι ο Λαναράς. Και τότε, που δούλευαν οι επιχειρήσεις του και καταλήστευε το μόχθο των εργαζομένων σ' αυτές, και τώρα, που έβαλε λουκέτο, αναζητώντας αλλού μεγαλύτερα κέρδη. Γεγονός, που δε θ' αλλάξει, όσο τα πάντα στη χώρα περιστρέφονται γύρω από τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Οσο κυβερνούν τα κόμματα που εκπροσωπούν και υπηρετούν με την πολιτική τους αυτά τα συμφέροντα. Οσο ο ενωμένος και οργανωμένος λαός, με επικεφαλής την εργατική τάξη, δε βάζει τη δική του σφραγίδα, τόσο στην εξουσία, όσο και σε κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής της χώρας, με πρώτη αυτή της οικονομίας.