Με θέμα την οδηγία για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και το δικαίωμα των κρατών - μελών να αυξάνουν κατά βούληση τα όρια του χρόνου εργασίας, συνεδρίασε χτες στο Λουξεμβούργο το Συμβούλιο Υπουργών Απασχόλησης. Η συζήτηση θα ολοκληρωνόταν αργά το βράδυ. Μια οδηγία που προέβλεπε την κατάργηση του ανώτατου ορίου εργασίας των 48 ωρών, επεκτείνοντάς το μέχρι και τις 65 και έβαζε ζήτημα διαχωρισμού του χρόνου εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό», έτσι ώστε ο εργοδότης να έχει στη διάθεσή του τον εργαζόμενο, επί 24ώρου βάσεως, αλλά να τον πληρώνει μόνο όταν υπάρχει «καθαρή» παραγωγή. Στην περίπτωση των γιατρών (π.χ. στην εφημερία), αν δεν παρουσιαστεί περιστατικό δε θα θεωρείται εργάσιμος χρόνος, παρά το γεγονός ότι ο εργαζόμενος υποχρεούται παρουσίας και επομένως εργάζεται...

Το θέμα τέθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και «τροποποιήθηκε», υπό το φόβο της λαϊκής κατακραυγής. Το γεγονός, ωστόσο, ότι το θέμα επανέρχεται προς συζήτηση και αναζητείται «πολιτική συμφωνία», δείχνει ότι η ΕΕ αναζητά τρόπους να το περάσει πάση θυσία.

Εναρμονισμένος με αυτήν την τακτική, ο υπουργός Απασχόλησης, Σάββας Τσιτουρίδης, δήλωσε μεν ότι πρέπει να εξασφαλίσουμε το κοινωνικό μοντέλο, προδιέγραψε όμως τη συναίνεση της Ελλάδας, σημειώνοντας ότι «σε κάθε περίπτωση εκτιμούμε ότι τέτοια ζητήματα που αφορούν στην οργάνωση του χρόνου εργασίας πρέπει να αντιμετωπίζονται μέσα από διαβούλευση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων»...