Υπάρχουν ταινίες, που όσο και να τις στύβεις, δε βγάζουν ζουμί. Και, ωστόσο, δεν μπορείς να τις προσπεράσεις αδιάφορα. Γιατί, σε κάποιες περιπτώσεις, παρ' όλη την εξωτερική ιδεολογική κενότητά τους, διαθέτουν εσωτερικά μια γοητεία! Διαθέτουν αισθητικά καταξιωμένες εικόνες, εξαιρετική και διακριτική μουσική, σωστή επιλογή χώρων, ζεστά πρόσωπα, ένα ενδιαφέρον κοινωνικό περιβάλλον και μια αδιόρατη ανησυχία. Κάποια υποψία, πως υπήρχε πρόθεση να ειπωθούν σημαντικότερα πράγματα, από αυτά που λέγονται! Μια τέτοια περίπτωση είναι και η ταινία του Ρόμπερτ Τάουνι, «Ρώτα τον άνεμο».

Σε πρώτο επίπεδο έχουμε έναν επιπόλαιο και φιλόδοξο νεαρό συγγραφέα να ονειρεύεται, για ευτελείς λόγους, επιτυχίες! Θέλει να γίνει γνωστός, για να αποχτήσει χρήματα και γυναίκες! Και πηγαίνει στην πιο ζωντανή πόλη της Αμερικής. Στο «λαμπερό» Λος Αντζελες! Στη συνέχεια, βέβαια, όλα αυτά διαψεύδονται! Ο φίλος μας είναι τρυφερότερος από αυτό που δείχνει. Γνωρίζει μια νεαρή μετανάστρια, γυναικείο αντίγραφο του εαυτού του, και την ερωτεύεται. Οι φιλοσοφίες του, για χρήματα και γυναίκες, πάνε περίπατο. Μαζί της θα μπορούσε να γίνει ακόμα και οικογενειάρχης! Ή, τέλος πάντων, σοβαρότερος άνθρωπος!

Αλλά και το Λος Αντζελες δεν είναι τόσο λαμπερό όσο νόμιζε. Η Αμερική, τελικά, δεν είναι τόσο λαμπερή όσο νόμιζε. Σε πετάει μέσα στο λάκκο με τα φίδια και σε αφήνει να αλέθεσαι. Μέσα στις ταξικές, οικονομικές, φυλετικές διακρίσεις. Τα «θέματα» που αναζητούσε σαν συγγραφέας είναι εκεί. Δίπλα του. Αυτός δεν ξέρει να τα «διαβάσει».

Το κακό με την ταινία είναι πως διστάζει να μιλήσει. Να μιλήσει καθαρά για όλα αυτά! Μιλάει μέσα από τα δόντια. Ακόμα και η φόρμα που διάλεξε να μιλήσει είναι αποτέλεσμα του δισταγμού του. Επέλεξε την «ελαφράδα» από τη «σοβαρότητα». Γίνεται υπέρ του δέοντος «χαριτωμένη», από φόβο να μη γίνει καταγγελτική! Και ακυρώνει έτσι τον κριτικό λόγο της.

Πάντως, στο «βάθος» της ταινίας, υπάρχουν όλα αυτά που δείχνει πως θέλει να αποφύγει. Υπάρχει ο ρατσισμός, η μοναξιά, η απελπισία, η επιθυμία για επικοινωνία, η δυσκολία για επικοινωνία. Υπάρχει και η αισιοδοξία και η ελπίδα. Αν κάποιος έχει την ικανότητα να βλέπει ανάμεσα από τις γραμμές, σίγουρα θα ευχαριστηθεί την ταινία.

Παίζουν: Κόλιν Φάρελ, Σάλμα Χάγιεκ, Ντόναλντ Σάδερλαντ.