Νύχτα ήταν όταν ξεκινήσαμε το ταξίδι. Με εφόδια: βιβλία και χάρτες.

Νύχτα ήταν όταν ξεκίναγαν κι ...εκείνοι. Καμιά άλλη σύγκριση.

Στις μέρες που κρατά αυτό εδώ το αφιέρωμα, μία προς μία οι εκτιμήσεις, που περιλαμβάνονται στη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 60χρονα του ΔΣΕ, αποκτούν μέσα μας μια άλλη διάσταση: Το Τσάρνο που δεν έπεσε, το Φλάμπουρο που έγινε παρανάλωμα, η Αμμούδα και η Αλεβίτσα που έγιναν κάστρα, το Βέτερνικ που βρήκαμε τα ερείπιά του, ο Σούφλικας που μ' άλλο μάτι τόνε βλέπουμε πια από τη Γράμμουστα, το Ταμπούρι, απέναντι από κει που θα γίνει η εκδήλωση αύριο Κυριακή, η Γύφτισσα και πιο πίσω ο Κλέφτης, η Σκούρτζα που την έχουμε αφήσει υπόλοιπο, όλα πλέον έχουν πάψει να 'ναι μόνο υψώματα...

Σε κάθε στράτα ανακαλύπτεις τα χνάρια αυτών που - όπως στη Διακήρυξη σημειώνεται - επέλεξαν έναν συγκεκριμένο δρόμο:

«Το λαϊκό κίνημα εκείνων των χρόνων βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα: Υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση; Αν και με καθυστέρηση, επέλεξε τον δεύτερο δρόμο, όπως κάθε λαός που αρνείται να δεχτεί την ταπείνωση και τον εξανδραποδισμό. Δεν ταίριαζαν αυτά σε κείνους και σε εκείνες που μόλις είχαν αφήσει πίσω τους τον σηκωμό του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, της ΟΠΛΑ, της Εθνικής Αλληλεγγύης και τον αγώνα του ΕΛΑΣ κατά των Εγγλέζων και των εγχώριων αστικών δυνάμεων τον Δεκέμβρη του 1944». (Απόσπασμα από τη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 60χρονα από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας).

Καλή σπορά...