H επαναδιατύπωση χτες από τον υπουργό Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλο πέντε αξόνων για τη λεγόμενη «εθνική πολιτική» όσον αφορά στην αντιμετώπιση του ΕΪΤΖ αποτυπώνει - και επιβεβαιώνει - την αποτυχία της εφαρμοζόμενης πολιτικής για την πρόληψη της εξάπλωσης της ασθένειας στη χώρα μας.

Για άλλη μια φορά, η πολιτική ηγεσία υπερτόνισε την αξία της πρόληψης, πλην, όμως, δεν παρουσίασε κανένα σχέδιο για την ανάπτυξη της πρόληψης ως μέρους της αγωγής υγείας του πληθυσμού μέσα από οργανωμένες δομές του δημόσιου συστήματος Υγείας και κυρίως της πρωτοβάθμιας φροντίδας. Αντίθετα, μάλιστα, ανακοινώθηκε η σύνταξη Επιχειρησιακού Σχεδίου, μέσα απ' το οποίο θα εκχωρούνται τα όποια στοιχεία ενημέρωσης σε εθελοντικές οργανώσεις.

Ετσι και στη φετινή καμπάνια του υπουργείου, που θα γίνει σε ορισμένα νησιά ,κεντρικό ρόλο αναλαμβάνει η εθελοντική οργάνωση Act-Up, ενώ περιορίζεται - σε σημείο που φαίνεται εντελώς συμβολική - η συμμετοχή του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), που έχει τον κεντρικό σχεδιασμό στην αντιμετώπιση των λοιμωδών νοσημάτων.

Μάλιστα, η κυβέρνηση αντιγράφει αποτυχημένες πρακτικές του παρελθόντος - όπως η δημιουργία της Εθνικής Επιτροπής για το ΕΪΤΖ - τη στιγμή που τα επιδημιολογικά στοιχεία παρουσιάζουν μια αύξηση που το ΚΕΕΛΠΝΟ τη χαρακτηρίζει «ιδιαιτέρως σημαντική μεταβολή». Το 2005 δηλώθηκαν 560 νέα περιστατικά ΕΪΤΖ, ανεβάζοντας τα κρούσματα σε 7.718 μέχρι τις 31.12.2005. Οι νέες μολύνσεις το 2005 αντιστοιχούν σε 50,6 ανά εκατομμύριο πληθυσμού, που σημαίνει αύξηση 23,7% σε σχέση με το 2004 και αύξηση 39% σε σχέση με το 2002.