Associated Press

θλιβεραί μειοψηφίαι διαταράσσουν την κοινωνική γαλήνη στις πόλεις (φωτογραφία από το Σικάγο)

Τώρα μικρόφωνο έχουν μόνο οι «γνωρίζοντες».

Σαν την κυρία, ενός από τα μεγαλοβιβλιοπωλεία, η οποία ως μέλος της διοίκησης του ΕΒΕΑ αξιώνει να απαγορευτούν οι διαδηλώσεις. Εχοντας εξασφαλίσει ως αυτονόητη τη συμφωνία των υποψήφιων δημάρχων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Διαβάζεις αμέσως μετά τα στοιχεία για τις τρελές αυξήσεις στα σχολικά είδη, πράγματα, δηλαδή, που δεν μπορείς να αποφύγεις, σκέφτεσαι - αναγκαστικά - ότι αυτή η κυρία που ζητά να μη διαδηλώνεις, είναι ακριβώς αυτή - η τάξη της δηλαδή - που σε ληστεύει καθημερινά, μαζί με τον διπλανό της τον κύριο της βιομηχανίας και τον άλλο των τραπεζών που εκτιμούν πως χρειάζονται περισσότερο κρέας, δηλαδή ζωντανή εργατική δύναμη οι μηχανές για να διατηρηθούν ψηλά τα κέρδη τους. Αυτό το χαρακτήρα έχει και η συμφωνία των Κακλαμάνη - Σκανδαλίδη.

Εχεις, όχι μόνο έναν, μύριους όσους λόγους να διαδηλώσεις. Να γράψεις στα παλαιότερα των υποδημάτων σου και τις αξιώσεις και τις αγωνίες τους. Είσαι τάξη ενάντια σε τάξη. Ποτέ μη το ξεχνάς. Ποτέ δεν μπορείς να μπεις σε διάλογο μαζί τους. Ο διάλογός τους έχει μόνο ένα στόχο: Να σε κάνει συνένοχο.

Οταν τους ακούς να πιπιλάνε τα περί «συναίνεσης», αίμα να σκέφτεσαι. Το δικό σου αίμα να λαδώνει τις δικές τους μηχανές. Και θα σου πούνε αύριο, πως ψήφισες κιόλας για να σε κρεμάσουν (ήδη ο Σκανδαλίδης θεωρεί πως το 80% του πληθυσμού συμφωνεί μαζί του).

Δες, δεν κρύβουν λόγια: Περισσότερες ώρες δουλιά, μετά θάνατον στη σύνταξη, πιο πολλές γυναίκες - είναι και πιο φτηνές - στην παραγωγή. Το τρίπτυχο των κερδών τους. Ποτέ μη σώσουν και κερδίσουν! Είναι δικά σου τα εργοστάσια; Είναι δικές σου οι Τράπεζες; Από πού κι ως πού να 'ναι δική σου η αγωνία για τα κέρδη τους;

Δες, ο τύπος που πλασάρεται σαν αυτοδημιούργητος καπιταλιστής δεν είναι άλλο από έναν κατσαπλιά που άρπαξε περιουσία εργατών. Θα σου πει αυτός τι μεροκάματο πρέπει να παίρνεις; Πόσο να δουλεύεις;

Το πρόβλημα των καπιταλιστικών κρίσεων, δεν μπορεί να το λύσει ο καπιταλισμός, είναι αγιάτρευτη η αρρώστια του. Αν το ξεπερνά ως τώρα είναι γιατί δεν έχει ακόμα απέναντί του τον αντίπαλο τόσο ισχυρό όσο απαιτείται. Κι ο αντίπαλός του είσαι εσύ. Με προϋπόθεση ότι γνωρίζεις κι ότι φροντίζεις να ισχυροποιείς το όπλο σου. Κι αυτό παραμένει ένα: το Κομμουνιστικό Κόμμα!