Ενα τεράστιο όπλο του δικομματισμού, που (στο κλίμα της γενικευμένης αποχαύνωσης, της διαστρέβλωσης εννοιών, της απαξίωσης κοινωνικών κωδίκων) τον κάνει να επιβιώνει, είναι το «ταλέντο» του στο ψέμα. Οι δικομματικοί εταίροι λένε τα πιο μεγάλα ψέματα με τη μεγαλύτερη ευκολία. Ταυτόχρονα, έχουν επιβάλει ένα καθεστώς δημόσιου βίου (από τον κοινοβουλευτικό τους «διάλογο» μέχρι τον «πλουραλισμό» στα ΜΜΕ) που τους επιτρέπει να λένε τη χονδροειδέστερη μπαρούφα, χωρίς τον κίνδυνο να κληθούν να απολογηθούν γι' αυτήν.

*

Κατά συνέπεια, εκείνο που για τον καθημερινό άνθρωπο παραμένει (ακόμα) απαγορευτικό (η εξαπάτηση, το «άλλα να λες και άλλα να πράττεις», η υποκρισία) και που εφόσον αποκαλυφθεί ισοδυναμεί με την κοινωνική του περιθωριοποίηση, για τους δικομματικούς εταίρους αποτελεί «δικαίωμα» και προπαγανδιστικό «άσο».

*

Ακούσαμε προχτές τον πρωθυπουργό στην ΚΕ της ΝΔ να μιλά με ύφος «δεν τρέχει τίποτα», κατά της διαπλοκής (ξανά), κατά της διαφθοράς (ξανά), κατά της «ατιμωρησίας» (ξανά). Μα η πολιτική της ΝΔ έχει πλέον κριθεί: Από τα έργα και τις αναθέσεις στους ίδιους εργολάβους που τα έδιναν και οι προηγούμενοι, μέχρι τον ΟΤΕ, τους εφοπλιστές και τα «λεβέντικα» με το «βασικό μέτοχο». Η ΝΔ κρίνεται καθημερινά εδώ και 2,5 χρόνια ως ένας μηχανισμός που τα «παιδιά» της ήρθαν για να διαχειριστούν το «μέλι» στη θέση των προηγούμενων.

Ακούσαμε και τον κ. Παπανδρέου. Να λέει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί στο σύγχρονο κόσμο να είναι μεγάλη στρατιωτική ή οικονομική δύναμη, όμως, μπορεί - όπως είπε - να είναι μια «σημαντική ηθική δύναμη»! Με «ηθικό σημαιοφόρο», το ΠΑΣΟΚ! Μα θα τολμούσε κάποιος απλός άνθρωπος να βγαίνει και να εκπροσωπεί την «οικογένειά του» και να μιλά για «ηθική», αν αυτή η «οικογένεια» είχε πάνω της το ηθικό (και πολιτικό) στίγμα της παράδοσης του Οτσαλάν, το ηθικό (και πολιτικό) στίγμα της Γιουγκοσλαβίας, το ηθικό (και πολιτικό) στίγμα του Χρηματιστηρίου, των «κότερων» και των διαφόρων σχεδίων, από του Ανάν μέχρι του Σπράου;

*

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ επιτίθενται σε δυο επίπεδα: Ακολουθούν μια πολιτική που, αφ' ενός, η ουσία της ταλαιπωρεί τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων και εξυπηρετεί τους λίγους. Αφ' ετέρου, η προπαγάνδα τους προσβάλλει. Είναι μια κατά πρόσωπο ύβρις και κοροϊδία. Τα λογύδρια με τα οποία «ντύνουν» τις παραστάσεις τους θίγουν τη νοημοσύνη, πρώτα από όλα των ψηφοφόρων τους. Και ναι μεν το «ψέμα έχει κοντά ποδάρια», προϋποθέτει, όμως, ότι αυτοί που το υφίστανται θα αποφασίσουν να αντιδράσουν, να πάψουν να τους ανέχονται, να εξοργιστούν και να τους «μαυρίσουν».