Η Αγκυρα ουδέποτε, ούτε ακόμη την περίοδο των ζεϊμπέκικων και του μεγάλου έρωτα Παπανδρέου - Τζεμ δεν ξέχασε το ζήτημα της Θράκης. Η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, αποτελεί ένα χαρτί το οποίο αξιοποιεί η τουρκική διπλωματία. Είτε για να εγγράψει υποθήκες, είτε για να δημιουργήσει διπλωματικούς αντιπερισπασμούς, είτε απλώς και μόνο για να δημιουργήσει εντάσεις στα Ελληνοτουρκικά.

Με δεδομένη τη νέα δυσμενή για την Τουρκία ατμόσφαιρα στις Βρυξέλλες και την απόφαση του τουρκικού κατεστημένου να «συμβιβαστεί» με καθεστώς ειδικής σχέσης και όχι πλήρους ένταξης στην ΕΕ, οι επιθετικές τοποθετήσεις της τουρκικής κυβέρνησης γύρω από τη μειονότητα (θα έπρεπε να) ήταν αναμενόμενες. Η Αγκυρα με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί αντιπερισπασμό, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι και στην Ελλάδα, που είναι μέλος της ΕΕ, δεν προστατεύονται επαρκώς τα μειονοτικά δικαιώματα.

Οσο σαφής και κατανοητή είναι η τακτική της τουρκικής κυβέρνησης, τόσο αλλοπρόσαλλη και ακατανόητη (;) εμφανίζεται η στάση της Αθήνας, που επιμένει να χειροκροτεί τις προσπάθειες που (δεν) καταβάλει η Αγκυρα για το λεγόμενο εκδημοκρατισμό της χώρας, που σφυρίζει αδιάφορα για την εξαγωγή των εσωτερικών προβλημάτων της Αγκυρας στη Θράκη, που στηρίζει μια πορεία προς την ΕΕ, την οποία ναρκοθετούν - για τους δικούς τους λόγους και στην παρούσα φάση - οι Ευρωπαίοι «εταίροι». Υπάρχει άραγε εξήγηση γι' αυτήν την επιμονή της ελληνικής κυβέρνησης; Υπάρχει. Και δεν είναι άλλη από τις αμερικανικές «επιθυμίες» για τη με κάθε θυσία ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.