Τα τελευταία χρόνια σχεδόν καθημερινή είναι η συζήτηση για το θέμα της τιμής των φαρμάκων. Η βάση της βρίσκεται στις διαφορετικές αντιλήψεις που υπάρχουν για το τι είναι και πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται το φάρμακο. Από τη μια μεριά υπάρχει η φιλοσοφία ότι το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό, παίζει αναντικατάστατο ρόλο στην υγεία και άρα πρέπει να είναι άριστης ποιότητας και προσιτό σε όλους όσοι το έχουν ανάγκη. Από την άλλη υπάρχει η άποψη ότι ζούμε στην κοινωνία της αγοράς, ζούμε την παγκοσμιοποίηση, δεν μπορεί να πάει κανείς κόντρα στις εξελίξεις, άρα πρέπει στο φάρμακο να εφαρμοστούν οι νόμοι της αγοράς, πρέπει και σε ό,τι αφορά το φάρμακο το "κοινωνικό" κράτος να καταργηθεί. Αυτή τη δεύτερη άποψη ασπάζεται η κυβέρνηση και μαζί με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και την προσαρμογή στην κοινοτική νομοθεσία γίνονται ο βασικός οδηγός των αποφάσεων που πάρθηκαν και θα παρθούν για το φάρμακο και φυσικά και για το θέμα της τιμής των φαρμάκων, που είναι μια σημαντική πτυχή, όχι όμως το κυρίαρχο στοιχείο για την πολιτική στο φάρμακο.

Οι διάφορες θεωρίες που αναπτύσσονται, και τις οποίες υιοθετεί η κυβέρνηση, για τις αιτίες της αύξησης της δαπάνης για τη φαρμακευτική περίθαλψη και το πώς θα μειωθεί αυτή, είναι συνειδητά ψεύτικες. Φαρμακο-οικονομία είναι η λέξη "λάστιχο" που βρέθηκε για να δικαιολογήσει την προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία οδηγεί στο να πληρώνουν όσο το δυνατόν περισσότερα οι ασφαλισμένοι για τα φάρμακα που τους χρειάζονται. Η πολιτική αυτή προωθείται με το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας, που κατατέθηκε για να ψηφιστεί στα Θερινά Τμήματα της Βουλής. Τα κυβερνητικά μέτρα στην πολιτική για το φάρμακο δεν έχουν καμία δικαιολογία. Ορισμένες ακραίες καταστάσεις υπερσυνταγογράφησης και κατευθυνόμενης συνταγογραφίας - που είναι έτσι κι αλλιώς καταδικαστέες - δεν μπορούν να αποτελέσουν άλλοθι για την κυβερνητική πολιτική.

Στο σημερινό αφιέρωμά του ο "Ριζοσπάστης" καταπιάνεται με τα κυβερνητικά μέτρα, αναλύει ποιος κερδίζει από την υπάρχουσα κατάσταση, διαπιστώνει τι έγινε και τι έπρεπε να γίνει, καταγράφει τις προτάσεις των εργαζομένων στο φάρμακο.