Κι εκεί, βουτώντας στα κύματα κι αγναντεύοντας τις βαρκούλες και τα καϊκια ή μυρίζοντας το άρωμα του πεύκου και του θυμαριού, προσπαθούν να πάρουν μια ανάσα ζωής, για να ξαναγυρίσουν - ανανεωμένοι λέει - στα διαμερίσματα κλουβιά, στο καυσαέριο, στο νέφος και στον εξαφανισμένο από τα πανύψηλα κτίρια ορίζοντα. Είναι δυνατόν όμως δύο ή τρεις βδομάδες στην ύπαιθρο να σου δώσουν τη δύναμη για να περάσεις έναν ολόκληρο χρόνο στις πόλεις, που η μωρία των κυβερνώντων και τα μεγάλα συμφέροντα τις μετέτρεψαν σε επίγειες κολάσεις; Να, τι ακριβώς σκέφτεται ο "φιλόσοφος", που αγναντεύει από την παραλία την πορφυρή δύση του ήλιου στη θάλασσα. Αυτός, όχι, δεν πιστεύει πως θα ανανεωθεί από την ολιγοήμερη παραμονή του στον μικρό παράδεισο που είναι τώρα. Γι' αυτό και ατενίζοντας τη δόξα του ηλιοβασιλέματος, μονολογεί μελαγχολικά: "Κι έπειτα λέμε πως ζούμε τάχα κι εμείς εκεί στην Αθήνα"!

- Ακόμη εδώ είσαστε εσείς;

- Ε, ναι.

- Θα φύγετε τον άλλο μήνα;

- Μάλλον.

- Και πού θα πάτε;

- Θα δούμε.

Τι να δουν όμως, οι φουκαράδες; Είδαν την... τσέπη τους και εγκατέλειψαν, δυστυχώς, κάθε σκέψη να πάνε κι αυτοί κάπου για να ξεδώσουν λίγο. Και ξέρεις τι είναι να δουλεύεις έναν ολόκληρο χρόνο και τελικά να σου τρώει τις διακοπές το Μάαστριχτ; "Αι στα κομμάτια διαβολοσυνθήκη κι άι στον αγύριστο όλοι εσείς οι μπαγαπόντηδες, που την ψηφίσατε και που την εφαρμόζετε τώρα κατά κεραία, ξεζουμίζοντας έτσι για καλά τον κοσμάκη"!

- Αργύρη, δε θα φύγουμε επιτέλους κι εμείς;

- Αφού σου είπα, γυναίκα, ότι θα πάρω άδεια τον Αύγουστο.

Κάνε, λοιπόν, υπομονή. Οπου να 'ναι πλησιάζει αυτός ο ευλογημένος μήνας. - Μην είσαι σίγουρος, Αργύρη, ότι θα έρθουν τα πράγματα όπως τα λες.

- Γιατί, ρε γυναίκα, τι μπορεί να συμβεί;

- Να, σκέφτομαι, Αργύρη ότι τελικά μπορεί να μην έρθει ο Αύγουστος και να μείνουμε τελικά στα κρύα του λουτρού.

- Τι παλαβομάρες είναι αυτές που λες;

- Δεν είναι παλαβομάρες, Αργύρη, γιατί αυτοί οι πανάθλιοι που μας κυβερνούν δεν το 'χουν σε τίποτε να τον "φάνε" αυτόν το μήνα.

- Πώς να τον φάνε, δηλαδή;

- Να τον... πουλήσουν, άνδρα μου, ως "προβληματικό", αφού είναι γνωστό πως αυτόν το μήνα "νεκρώνουν" τα πάντα και τίποτε δεν κινείται!

- Τι να σου πω, γυναίκα, δεν έχεις και άδικο. Ας ελπίσουμε όμως ότι δε θα τον "σκοτώσουν", αλλά, απλώς, θα... μετοχοποιήσουν ένα μέρος του Αυγούστου και έτσι θα του μείνουν λίγες μέρες για να κάνουμε κι εμείς διακοπές!

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ