Ενα από τα πιο γνωστά και πιο πολυσυζητημένα συνέδρια της Κομμουνιστικής Διεθνούς είναι το 7ο Συνέδριό της που πραγματοποιήθηκε πριν από 62 χρόνια, στο σπίτι των Συνδικάτων στη Μόσχα, στο διάστημα από 25 Ιούλη έως 21 Αυγούστου του 1935. Ηταν το τελευταίο συνέδριο της Κομιντέρν με ξεχωριστή ιστορική σημασία που συνδέεται με τις επεξεργασίες του για την τακτική και τη στρατηγική των κομμουνιστών στην αντιμετώπιση του φασισμού και του κινδύνου - που διαγραφόταν ανοιχτά τότε - για ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο.

Πριν αναφερθούμε στις βασικές πλευρές που χαρακτηρίζουν το συνέδριο, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ήταν ένα πολύ καλά προετοιμασμένο σώμα στην ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Η σύγκλησή του είχε αποφασιστεί αρχικά - από την 13η Ολομέλεια της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΔ - να πραγματοποιηθεί μέσα στο 1934. Οι πρώτες όμως συζητήσεις γύρω από τα ζητήματα που θα έπρεπε να απασχολήσουν αυτό το σώμα οδήγησαν στο συμπέρασμα πως ήταν απαραίτητο ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για την προετοιμασία του, για να ξεκαθαριστούν τα προβλήματα που εμφανίζονταν στην εξέλιξη της ταξικής πάλης, για τη συνένωση των ποικιλόμορφων εμπειριών των κομμουνιστικών κομμάτων, ούτως ώστε να εξαχθούν ορθές θεωρητικές και πρακτικές προσεγγίσεις της πραγματικότητας. Ετσι το προεδρείο της Κομιντέρν αποφάσισε την αναβολή του Συνεδρίου κατά ένα χρόνο, την πραγματοποίησή του δηλαδή όχι μέσα στο 1934, αλλά το 1935. Για τα σπουδαιότερα ζητήματα της ημερήσιας διάταξης συγκροτήθηκαν διεθνείς προπαρασκευαστικές επιτροπές από επιφανείς μαρξιστές της εποχής, πραγματοποιήθηκαν ξεχωριστές συσκέψεις της Εκτελεστικής Επιτροπής με τις καθοδηγήσεις πολλών κομμουνιστικών κομμάτων, ενώ στο περιοδικό "Κομμουνιστική Διεθνής" καθιερώθηκε ειδική στήλη με την επωνυμία "Βήμα του 7ου Παγκόσμιου Συνεδρίου" όπου τα κομμουνιστικά κόμματα διατύπωναν τις απόψεις τους για τα μελλοντικά καθήκοντα (Χ. Σιουμάχερ: "Η Κομμουνιστική Διεθνής", εκδόσεις "Νέα Βιβλία", σελ. 123-124).