Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η έκδηλη αμηχανία είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των αντιδράσεων της ηγεσίας της ΝΔ απέναντι στην κυβέρνηση Σημίτη. Η αμηχανία της αυτή έχει ως βασικότερη αιτία το γεγονός ότι η "νέα" κυβέρνηση έρχεται να "λεηλατήσει" τα συνθήματά της, το "ύφος και το ήθος" στην άσκηση της εξουσίας, τις "εκσυγχρονιστικές" και συναινετικές μορφές στην επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής και τελικά να τη διαγκωνιστεί και ίσως να την εκτοπίσει από το λεγόμενο "κεντροδεξιό χώρο" που επιδιώκει να εκφράσει.

Είναι φανερό ότι η ηγεσία της ΝΔ ανησυχεί στην ορατή προοπτική να προτιμήσει ένα σοβαρό τμήμα της εκλογικής επιρροής του κόμματος, την κυβέρνηση του Κ. Σημίτη. Μπορεί να ελπίζει στη φθορά της εξουσίας, αλλά δεν μπορεί καθόλου να είναι σίγουρη ότι μέχρι τις επόμενες εκλογές θα έχει φέρει από μόνη της τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Γι' αυτό ένας από τους σημαντικότερους τρόπους αντίδρασης θα είναι η δημαγωγία, όχι τόσο ή κυρίως με την ένταση των υποσχέσεων στα λαϊκά στρώματα, όσο με την... απλή "αναφορά" στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ως δήθεν εκδήλωση ενδιαφέροντος.

Ομως δεν μπορεί να πάει μακριά με αυτή την τακτική η ηγεσία της ΝΔ και μάλλον θα πρέπει να βολευτεί - άγνωστο για πόσο - με τον τίτλο της "κυβέρνησης εν αναμονή".