H επιλογή του Κ. Σημίτη να ασπαστεί τις εισηγήσεις συνεργατών του και "να μην αφήσει αναπάντητες τις βολές των 32", προκαλώντας έως και στοιχεία "πόλωσης" στη χτεσινή ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, προκαλεί διαφορετικές ερμηνείες, μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών. Ερώτημα παραμένει αν οι ήπιοι τόνοι που επέλεξε στη δευτερολογία του συνιστούν υποχώρηση, ή, επίσης, προκαθορισμένη επιλογή, αφού το επιδιωκόμενο είχε επιτευχθεί διά της "προειδοποιήσεως".

Από την πλευρά Σημίτη λέγεται ότι ήταν "υποχρεωμένος" να τοποθετηθεί σχετικά με την πρακτική των "32", αφήνοντας ανοιχτά τα περιθώρια για μια σειρά χειρισμούς απέναντι στους επικριτές του, στο μέλλον. Λέγεται, δηλαδή, ότι οι αναφορές στην ανάγκη "συλλογικότητας" και τα υπονοούμενα για "ιδιοτελή" συμπεριφορά βουλευτών, μπορούν να μετατραπούν σε κατηγορίες για "διασπαστική τακτική" και "αντισημιτισμό", αν χρειαστεί. Πάντως, στο ερώτημα αν με την επιλογή του ο Κ. Σημίτη σπρώχνει τους "διαφωνούντες" στη σύσταση "εσωκομματικής αντιπολίτευσης", ο ίδιος φέρεται να μην το επιδιώκει (;) πράγμα όχι σίγουρο για τους συνεργάτες του.

Από την πλευρά τους οι "32" υποστηρίζουν ότι ο Κ. Σημίτης υπήρξε "απολογητικός" και γι' αυτό ήθελε να δημιουργήσει "εντυπώσεις στα επιφαινόμενα". Θέλουν, δε, να εμφανίζουν την ομιλία του πρωθυπουργού ως "στροφή" στην κυβερνητική πολιτική, την οποία "επέτυχαν με την επιστολή τους", ενώ αναφέρουν ότι ο δρόμος των "αναταράξεων" και "συγκρούσεων" θα είναι "μακρύς".