Στίχος γνωστού τραγουδοποιού, που, με παραλλαγή δυο λέξεων (σ.σ. αυτές των παρενθέσεων), αντικατοπτρίζει πλήρως την επικρατούσα κατάσταση στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας. Μια παρεούλα, που δεν ξεπερνά τα είκοσι (ίσως και λιγότερα) άτομα, διατηρώντας άριστες δημόσιες σχέσεις με τους κλαδικάριους της "Αλλαγής και της ...προόδου" (σ.σ. ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε τους άξιους συμμάχους των "σοσιαλιστών", που φροντίζουν για το καλό της πατρίδας ...αφιλοκερδώς) έχουν αναγάγει την υπόθεση του βιβλίου σε προσωπικό τους μαγαζάκι. Με τις ευλογίες (βεβαίως, βεβαίως), του υπουργού Πολιτισμού. Τώρα, τι σχέση έχει ο εν λόγω μεγαλοδικηγόρος (εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος) με τον πολιτισμό, είναι άλλη ιστορία. Απλώς, ήθελαν να τον ξεφορτωθούν από κάπου αλλού και, ως είθισται, οι ανεπιθύμητοι τοποθετούνται στα υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού, από τη μεταπολίτευση και δώθε. (Τα παραδείγματα του μακαρίτη Τρίτση και του Αρσένη είναι από τα πιο χαρακτηριστικά). Ας επιστρέψουμε, όμως, στην παρέα, που όλως τυχαίως ανήκει στο ίδιο σωματείο (σ.σ. υπάρχουν τρία λογοτεχνικά) και ο βίος και η πολιτεία τους υφίσταται τη μεγαλύτερη κριτική από συγγραφείς που ανήκουν στην ίδια εταιρία! Ισως επειδή γνωρίζουν τα πράγματα καλύτερα κι από πρώτο χέρι. Οπου επιτροπή (με αμοιβές, φυσικά) κι οποιαδήποτε επιδότηση, μέσα. Κι οι υπόλοιποι έξω. Νόμος της Φυσικής για το αδιαχώρητο ενός συγκεκριμένου όγκου ή απληστία για το "όσο περισσότερα, τόσο καλύτερα". Κάποιοι μάλιστα έγιναν αναβάτες καλάμων, θεωρώντας τους εαυτούς τους αυθεντίες. Αρκεί να τους ακούσει κανείς σε διάφορα "τραπέζια" ή να διαβάσει συνεντεύξεις τους, που φιλοξενούνται συχνά - πυκνά στον Τύπο. Αν ζούσε ο μακαρίτης ο Βάρναλης, θα 'χε μπόλικο υλικό για τα χρονογραφήματά του.

Και μη ρωτήστε για τα κριτήρια. Η παντοειδής, ποικιλότροπη και ένθερμη υποστήριξή τους στη σοσιαλνεοφιλελεύθερη κυβέρνηση των εκσυγχρονιστών αρκεί, παράλληλα, να έχει επιβληθεί ένα ιδιόμορφο εμπάργκο σ' όσους αντιδρούν στις αθλιότητες που συμβαίνουν κι αρνούνται να συμμετάσχουν στο μεγάλο φαγοπότι. Ηρθαν και τα ευρωπαϊκά προγράμματα κι έδεσε η ... μαγιονέζα, που μπορεί να μεταφραστεί με πολλές - πολλές χιλιάδες ζεστό χρήμα. Μακριά από μας η σκέψη ότι οι άνθρωποι των Γραμμάτων πρέπει να είναι ασκητές και να ζουν με ψίχουλα. Ομως, θα πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία, να σταματήσουν οι αποκλεισμοί (για ιδεολογικούς λόγους), στις επιτροπές να συμμετέχουν εκπρόσωποι όλων των σωματείων και, κυρίως, να υπάρχει διαφάνεια, έτσι ώστε τα βραβεία και οι επιλογές για μεταφράσεις, εκδόσεις, ή ομιλίες στο εσωτερικό ή εξωτερικό να μην αμφισβητούνται, τραυματίζοντας ακόμα περισσότερο το χώρο των Γραμμάτων, που, ήδη, βάλλεται από την τηλεόραση και την αγραμματοσύνη, που προσπαθούν να επιβάλουν εκδότες μονοσύλλαβων περιοδικών και τα υπουργεία "Παιδείας", "Πολιτισμού", σε πλήρη σύμπνοια. Αφορμή για το σχόλιο αυτό αποτέλεσε η "επιλογή" των συγγραφέων, που θα αναλάβουν την προώθηση της ελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό. Οχι πως δεν υπάρχουν ορισμένα σημαντικά ονόματα στους εννέα που ανακοινώθηκαν. Ομως, εύκολα διαπιστώνει κανείς, που έχει ελάχιστη σχέση με το βιβλίο, ότι υπάρχουν πολύ πιο σημαντικοί δημιουργοί που σκανδαλωδώς αγνοήθηκαν. Η αναφορά τους, ίσως, αδικήσει κάποιους από αβλεψία. Εμείς απλώς αναφέρουμε αυτούς, που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα: Γ. Αριστηνός, Κ. Ασημακόπουλος, Ρ. Γαλανάκη, Μ. Γκανάς, Σ. Δημητρίου, Π. Μάτεσις, Α. Παπαδάκη, Τ. Πατρίκιος και Γ. Χειμωνάς.

Ο ίδιος ο πνευματικός κόσμος πρέπει να ξεσηκωθεί και να σταματήσει τη γάγγραινα, όσο είναι καιρός. Η διαφθορά στο χώρο της Τέχνης και του πολιτισμού είναι ό,τι χειρότερο επιχειρήθηκε από τη μεταπολίτευση και μετά. Αλλο ένα "εκσυγχρονιστικό" επίτευγμα.