Η διείσδυση στις βαλκανικές χώρες και στις χώρες του Εύξεινου Πόντου, αποτελεί μονόδρομο για το ελληνικό κεφάλαιο, κάτι, όμως, που αναβάλλεται διαρκώς, καθώς οι χώρες αυτές έχουν εισέλθει σε έναν κύκλο πολιτικής και οικονομικής αστάθειας.

Τις απόψεις αυτές υποστηρίζουν παράγοντες της Τράπεζας της Ελλάδας, γεγονός που υποδηλώνει και μία έμμεση ομολογία για την ανικανότητα της αστικής τάξης της Ελλάδας να σταθεί σαν ...ισότιμος εταίρος στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η δραματική επιδείνωση του ισοζυγίου πληρωμών της χώρας, τα τελευταία ειδικά χρόνια, πιστοποιεί απόλυτα τις ετεροβαρείς οικονομικές σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ της Ελλάδας και των υπόλοιπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τις οποίες η χώρα μας διατηρεί το μεγαλύτερο όγκο των συναλλαγών της. Η κατάσταση αυτή αναμένεται να επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια, καθώς τα ίδια στελέχη εκτιμούν το μέχρι σήμερα βαθμό εισαγωγικής διείσδυσης μικρό και υποστηρίζουν ότι η τάση αυτή τα επόμενα χρόνια θα ενταθεί.

Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις εισαγωγών προς εξαγωγές, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ (έτος 1993), η Ελλάδα παρουσιάζει τη δυσμενέστερη αναλογία (τρεις μονάδες εισαγωγές προς μία μονάδα εξαγωγές) απ' όλες τις χώρες - μέλη του διεθνούς αυτού οργανισμού, ακόμα και από την Τουρκία.

Πάντως, η επιδείνωση των ελλειμμάτων του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, δε φαίνεται να ανησυχεί την Τράπεζα της Ελλάδας (έτσι τουλάχιστον υποστηρίζουν τα στελέχη της), καθώς εκτιμά ότι η διαμόρφωση του ελλείμματος του ισοζυγίου πληρωμών στο 3,7% του ΑΕΠ το 1996, βρίσκεται μέσα σε ... ελεγχόμενα πλαίσια και ότι λόγοι ανησυχίας θα συντρέξουν μόνο όταν το έλλειμμα ξεπεράσει το 6% του ΑΕΠ!

Πρόκειται ασφαλώς για επιχειρήματα, τα οποία προσπαθούν να ωραιοποιήσουν μία κατάσταση καθόλου ευχάριστη για την ελληνική οικονομία. Αυτό προκύπτειαπό το γεγονός ότι θεωρούν μονόδρομο τις οικονομικές σχέσεις Ελλάδας - ΕΕ και, με βάση τη σημερινή δυναμική, αναμένουν και νέα χειροτέρευση στη σχέση εισαγωγών - εξαγωγών.

Πάντως, είναι χαρακτηριστικό ότι κυβέρνηση και μεγάλο κεφάλαιο έχουν εναποθέσει πλέον όλες τους τις ελπίδες στην ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων με τις βαλκανικές και παρευξείνιες χώρες, όπου το ελληνικό κεφάλαιο θα κληθεί να παίξει το διπλό ρόλο του ενδιάμεσου μεταξύ των χώρων αυτών και των δυτικών κεφαλαίων, αφ' ενός, και της μικροϊμπεριαλιστικής δύναμης, αφ' ετέρου. Επιδίωξη, βέβαια, καθόλου εύκολη, καθώς προσκρούει σε μία σειρά παράγοντες, όπως είναι η οικονομική και κοινωνική αστάθεια στις περιοχές αυτές, οι αντιστάσεις που προβάλλουν οι Βαλκανικοί λαοί στα σχέδια υποταγής τους από τα δυτικά κέντρα (Γιουγκοσλαβία, Αλβανία), ο ανταγωνισμός με άλλες χώρες (Ιταλία, Τουρκία) για τον έλεγχο των περιοχών κλπ.

Στο γενικότερο στόχο της εισαγωγικής διείσδυσης του ελληνικού κεφαλαίου προς τις βαλκανικές χώρες, εντάσσεται και η αγωνιώδης πλέον, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, επιδίωξη εξομάλυνσης των σχέσεων της Ελλάδας με τον πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, αλλά και η διευθέτηση - υπό ΝΑΤΟικούς όρους - των θεμάτων του Αιγαίου και της Κύπρου.

Η μεγαλοαστική τάξη της χώρας επιλέγει σ' αυτήν τη φάση την υποστολή των εθνικιστικών κορονών, με μοναδικό αντάλλαγμα να της αναγνωρίσουν οι Δυτικοί, ηγεμονικό ρόλο στο βαλκανικό ...Ελντοράντο. Μία επιδίωξη, βέβαια, πάρα πολύ κοντόφθαλμη για την ελληνική οικονομία και επικίνδυνη για τις προοπτικές του αύριο.

Θ. Κ.