Ο μπαρμπα - Θόδωρας, ο Ναπολέων, ο Βασίλης και ο Γιάννης, πιθανότατα, δεν έχουν συναντηθεί ποτέ ξανά και ίσως δε συναντηθούν στο υπόλοιπο της ζωής τους. Ζουν στον ίδιο χώρο, που ζούσαν και οι παππούδες τους. Πάνω - κάτω, προσπαθούν να κάνουν τα ίδια πράγματα που έκαναν και οι παππούδες τους. Ο "εκσυγχρονισμός", όμως, αυτό το καινούριο ιδεολογικό θεριό, με το οποίο γίνεται προσπάθεια να τρομοκρατηθούν οι άνθρωποι του μόχθου, τους λέει καθημερινά πως πρέπει να ξεχάσουν όσα ήξεραν, να βολευτούν προς το παρόν με κάτι κοκαλάκια που τους πετάει κάποιος Παπαδόπουλος, υπουργός Εσωτερικών αυτή την περίοδο και να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης. Που σημαίνει πως πρέπει να εγκαταλείψουν τα χωριά τους, να γίνουν "απασχολήσιμοι" εδώ κι εκεί, να πάψουν να εκτρέφουν αγελάδες και να αφήσουν στην άκρη ακόμα κι αυτήν την ξακουστή παράδοση του Ηπειρώτη κτίστη.

Αν, παρ' όλα αυτά, επιμένουν να θέλουν να έχουν ένα όραμα, οι "ντίλερς" της πολιτικής των 45 πολυεθνικών της Ευρώπης προσφέρουν κι απ' αυτό: "Διείσδυση στην ενδοχώρα" το ονομάζουν και, στην προκειμένη περίπτωση, πλασάρεται με χαρακτηριστικά εξαιρετικά επικίνδυνα, καθώς πρόκειται για ένα μείγμα εθνικισμού και ανάγκης.

Η ανάγκη προκύπτει από το γεγονός ότι παρακλάδια της ελληνικής και της αλβανικής μαφίας, που δρουν στην περιοχή, με κύρια δραστηριότητα τα ναρκωτικά, τρομοκρατούν τους κατοίκους, φτάνουν σε σημείο να εξευτελίζουν ακόμα και αυτές τις δυνάμεις των ΕΚΑΜ, που φρουρούν, υποτίθεται, τα σύνορα. Ο εθνικισμός, οι ίδιες δηλαδή συμμορίες που εμπλέκονται στο κύκλωμα των ναρκωτικών, έρχεται να δώσει απάντηση στο πρόβλημα. "Να μπούμε μέσα, να τελειώνουμε", είναι το σύνθημα που προσπαθούν να περάσουν.

Βέβαια, ο απροσχημάτιστος τρόπος που προβάλλεται μια τέτοια προτροπή έχει κάνει αρκετούς να διατυπώνουν ευθέως πλέον το ερώτημα για το αν οι επιθέσεις των Αλβανών μαφιόζων είναι ενταγμένες σε ένα γενικότερο σχεδιασμό αποσταθεροποίησης στην περιοχή.

Ορισμένα γεγονότα, όπως η σταθερή παρουσία εκεί του γνωστού Αθηναίου δικηγόρου Κούγια, που αναλαμβάνει εργολαβικά πλέον την υπεράσπιση των ναρκο-εμπόρων, η παλιότερη προσπάθεια του επίσης γνωστού Λυκουρέζου να ηγηθεί- υποτίθεται - του αγώνα για τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, οι "περίπατοι" στην περιοχή του υπουργού Εσωτερικών με τον Αμερικανό πρέσβη και τον μεγιστάνα Χρ. Λαμπράκη, προς το παρόν, καταγράφονται ως τμήματα ενός παζλ, την ολική σύνθεση του οποίου γνωρίζουν όποιοι άλλοι εκτός από τους Ηπειρώτες.

Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, που βρίσκεται, επίσης, από την Παρασκευή στην περιοχή, ολοκληρώνει σήμερα την περιοδεία του με επισκέψεις στο νότο της Ηπείρου. Το σίγουρο είναι πως δε συνάντησε στο δρόμο του ούτε τον μπάρμπα Θόδωρα, ούτε τον Ναπολέοντα, ούτε τον Βασίλη, ούτε τον Γιάννη.

Τέσσερις πραγματικά σπουδαίους, κατά τη γνώμη μας, ανθρώπους, όπως σπουδαίοι είναι όλοι αυτοί που πασχίζουν καθημερινά για να κρατήσουν όρθιο έναν πολιτισμό χιλιάδων χρόνων. Κι εννοούμε πολιτισμό, αυτό που πράγματι είναι στην καθημερινότητα, δηλαδή εκείνο το όλο, το πλούσιο σε δράσεις, καθημερινό αλισβερίσι των ανθρώπων, μέσα από το οποίο κάποτε ξεχώρισαν ως οι πολιτισμένοι του ζωικού βασιλείου και με βάση το οποίο σήμερα αντιστέκονται - χωρίς καν να διανοούνται τον εχθρό - σε μια "νεγρεπόντεια" αντίληψη περί πολιτισμού, αντίληψη που θέλει τα πάντα να υποτάσσονται στις ανάγκες μετάδοσης των bytes.

Αντίληψη, που θέλει να ξεχνά πως και η καλύτερη κάρτα γραφικών δεν μπορεί να αναπαράγει τον πλούτο των χρωμάτων, που χρησιμοποίησε σε ανύποπτο χρόνο ένας ανώνυμος αγιογράφος στο εκκλησάκι του Αϊ - Λια, σε μια αετοφωλιά, ψηλά στο Τρίκαστρο, πάνω απ' τις πύλες του Αδη.

Εν ολίγοις, με τα μάτια του Αθηναίου, δηλώνουμε πως ακόμα κι ένα σύντομο δημοσιογραφικό οδοιπορικό στην Ηπειρο είναι ικανό να πείσει - όποιον είναι ανοιχτός σε μια τέτοια προοπτική - για το βέβαιο της δήλωσης "δε θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη". Γιατί πολύ απλά και επειδή "όποιος συλλογάται ελεύθερα, συλλογάται σωστά", εκεί στην Ηπειρο, οι άνθρωποι που ξεφεύγουν από τη μέγκενη των εκσυγχρονιστών, και είναι πολλοί αυτοί, σκέφτονται λεύτερα και πράττουν με προοπτική που οδηγεί έξω από τα όρια αυτού που σήμερα βιώνουν ως εφιάλτη.

Σ' αυτούς αφιερώνουμε το κλείσιμο αυτού του οδοιπορικού. Και το αφιερώνουμε για την ευχαρίστηση που μας δημιούργησε η διαπίστωση από το κοίταγμα της δικής τους ζωής, ότι και αυτή η αναπαλαίωση του καπιταλισμού, ο λεγόμενος "εκσυγχρονισμός" που πλασάρει η άρχουσα τάξη, στο έδαφος που διαμορφώνουν οι πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, θα ηττηθεί!

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ