Μια από τις θρυλικές μορφές εκείνων των ημερών είναι η Βασιλική Βάθια - Μπίκου.Οι συναγωνιστές της τη θυμούνται με το όνομα που είχε στο βουνό: "Φλόγα" την έλεγαν και ήταν λοχαγός του ΔΣΕ σε ηλικία 19 χρόνων!

Τη δεύτερη μέρα της επίσκεψης στο Γράμμο, κάτω από τον Κλέφτη, έχοντας ακούσει πολλά γι' αυτήν από τους συναγωνιστές της, της ζητήσαμε να μας μιλήσει. Κι αυτή, σεμνά, σαν γνήσιος μαχητής του ΔΣΕ, άρχισε να μιλά για πράγματα συγκλονιστικά, σαν να 'ταν αυτονόητα. Προσπέρασε γρήγορα την ιστορία με τα κρυοπαγήματα, την εκπαίδευση στην τέταρτη σειρά της Σχολής Αξιωματικών και την αποστολή της σειράς κατ' ευθείαν στην πρώτη γραμμή. Το πώς έφτασε στον Κλέφτη, που εκείνη την εποχή "άναβε και έσβηνε" καθημερινά.Εκεί σε μια σφοδρή μάχη, θυμάται, ήταν υποδιοικητής λόχου, τραυματίστηκε από διαμπερές τραύμα στο πνευμόνι και μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο του ΓΑ στο Γράμμο, όπου έγινε καλά. Επιστρέφοντας στη μονάδα ανέλαβε διοικητής λόχου, αφού ο προηγούμενος διοικητής είχε σκοτωθεί. "Στις μάχες που ακολούθησαν, λέει, είχαμε τρεις τραυματίες, ενώ ήδη είχε δοθεί το σύνθημα για τον ελιγμό στο Βίτσι. Εκεί κινηθήκαμε προς τα αλβανικά σύνορα και μεταφέραμε τους τρεις τραυματίες μαχητές σε σίγουρο μέρος και φτάσαμε στο Βίτσι, όπου με βράβευσαν για το γεγονός αυτό".

Ακολουθεί το Βίτσι. Η μάχη στο Μαλιμάδι, όπου τραυματίστηκε δύο φορές στο ίδιο πόδι. "Το πρώτο τραύμα, θυμάται, ήταν διαμπερές και εγώ άδειαζα το αίμα από το άρβυλο και βάδιζα κρύβοντάς το, για να μην πέσει το ηθικό των παιδιών. Ομως, με πήραν είδηση και αφού με επέδεσαν με έστειλαν στο νοσοκομείο συνοδεία με ένα άλλον συναγωνιστή, επίσης τραυματία στο χέρι. Επειδή, όμως, μας χτυπούσαν με πυροβολικό από το Νεστόριο τραυματίστηκα ξανά στο ίδιο πόδι, από βλήμα που έσκασε δίπλα στο γόνατο και μου έκοψε το κεντρικό νεύρο. Με πήγαν στο νοσοκομείο στα Σκόπια, όπου έγινα καλά και προήχθηκα σε λοχαγό του ΔΣΕ, γιατί αν και τραυματίας συνέχισα να μάχομαι. Ομως μετά έπρεπε να γυρίσω στα μετόπισθεν στις Πρέσπες, γιατί το πόδι δεν είχε δέσει καλά και το πέλμα κρεμόταν παρ' όλο που εγώ το έσφιγγα με το άρβυλο και περπατούσα"...

Ετσι απλά.