"Ντελίριο" εθνικιστικού ενθουσιασμού είδαμε σε μερικές εφημερίδες - ιδιαίτερα σε αθλητικές - με αφορμή τη νίκη της ομάδας μπάσκετ της Ελλάδας εναντίον αυτής της Τουρκίας. Λες και στην Ισπανία, όπου πραγματοποιείται το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, συγκρούονται οι στρατοί των δύο χωρών και δε συναγωνίζονται αθλητές. Λες και ο αθλητισμός αποτελεί πεδίο εθνικών αντιπαραθέσεων και όχι ευγενούς άμιλλας.

Τέτοιες εθνικιστικές κραυγές δυστυχώς, εξάπτουν τα πνεύματα, δημιουργούν προηγούμενα και δηλητηριάζουν τις σχέσεις μεταξύ των αθλητών, μεταξύ των λαών. Ταυτόχρονα, φανερώνουν και το "κόμπλεξ" που διακατέχει τους εθνικιστές, οι οποίοι επιχειρούν - μέσω του αθλητισμού - να πάρουν τη "ρεβάνς" από την Τουρκία, για "ήττες" σε άλλους τομείς αντιπαράθεσης! Ενα "κόμπλεξ", που δεν αφήνει - όχι μόνο αυτούς, αλλά και όσους επηρεάζονται από τις κραυγές τους - να δουν ότι για τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες ευθύνονται οι ιμπεριαλιστές και οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας, οι οποίες επιχειρούν να μεταδώσουν το εθνικιστικό μίσος στους λαούς.

Είναι, πάντως, παρήγορο το γεγονός ότι μετά τη λήξη του αγώνα μπάσκετ, οι αθλητές των δυο εθνικών ομάδων έδωσαν τα χέρια, στέλνοντας το μήνυμα ότι ο αθλητισμός μπορεί να ενώνει και όχι να διχάζει.