Οποια από τα πολιτικά κόμματα ή τα ΜΜΕ ή δημοσιογραφικά τους φερέφωνα ισχυρίζονται ότι τάσσονται υπέρ των αγώνων και των αιτημάτων της αγροτιάς, αλλά δε συμφωνούν με τη μορφή πάλης (μπλόκα) των αγροτών, απλώς υποκρίνονται. Στην πραγματικότητα δε συμφωνούν με τα βασικά αιτήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς ούτε με την ανάγκη της αγωνιστικής στάσης από την πλευρά της. Και όχι μόνο δε συμφωνούν, αλλά και τα πολεμούν. Επειδή, όμως, "δεν τους παίρνει" να το πούνε ευθέως, γιατί έχουν το φόβο των Ιουδαίων, το λένε πλαγίως. Τα βάζουν με τη μορφή των κινητοποιήσεων για να χτυπήσουν τις κινητοποιήσεις. Αυτό το τελευταίο πιστεύουν ότι θα το πετύχουν αν αποκόψουν τους αγρότες από τους άλλους εργαζόμενους, στρέφοντας τους δεύτερους εναντίον των πρώτων. Πώς; Με το γνωστό "σας ταλαιπωρούν"! Ταυτόχρονα υποστηρίζουν φραστικά, με γενικόλογο τρόπο τους αγρότες, ώστε να επιτύχουν το στόχο: Και το κίνημα να υπονομεύσουν και να θεωρούνται ότι είναι με το μέρος των αγροτών.

Το ίδιο κάνουν εξάλλου και με κάθε κινητοποίηση. Απεργούν οι ναυτεργάτες; Εχετε δίκιο, τους λένε, αλλά ταλαιπωρείτε τους ταξιδιώτες! Απεργούν οι καθηγητές - δάσκαλοι; Εχετε δίκιο, τους λένε, αλλά τι φταίνε οι μαθητές; Απεργούν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα; Εχετε δίκιο, τους λένε, αλλά κινδυνεύει η δημόσια υγεία! Και πάει λέγοντας... Τα σλόγκαν είναι γνωστά: Κυκλοφοριακό χάος στην Αθήνα, εξαιτίας της πορείας των οικοδόμων. Ταλαιπωρία στα νοσοκομεία, εξαιτίας της απεργίας των νοσηλευτικών! Σκοτάδι στη χώρα, εξαιτίας της απεργίας των εργαζομένων στη ΔΕΗ! Με άλλα λόγια λένε στο λαό: Κάτσε στ' αυγά σου. Κάτσε στο σπίτι σου και δέξου να σε θερίζει η ανεργία, η φτώχεια, το ξεπάτωμα του μικρονοικοκυριού σου, το κλείσιμο του μαγαζιού σου. Αν θέλεις, φώναξε μέσα στους τέσσερις τοίχους. Προσοχή όμως! Μη βγεις στους δρόμους, γιατί θα διακοπεί η συγκοινωνία. Δεν έχεις το δικαίωμα να ταλαιπωρείς τους άλλους!

Ας θέσουμε το ζήτημα διαφορετικά: Αν οι αγρότες δεν επέλεγαν ως μορφή πάλης το κλείσιμο των δρόμων, αλλά κάποια άλλη, τι θα συνέβαινε τότε; Θα υποστήριζαν αυτοί οι κύριοι και τα κόμματά τους τα αιτήματα των αγροτών; Αν ναι, γιατί δεν το έκαναν και τώρα, αλλά έλεγαν, όπως ο ΣΥΝ, άλλα αντ' άλλων; Αν ναι, γιατί ανάγουν σε πανάκεια, σε φάρμακο διά πάσαν νόσον, το λεγόμενο κοινωνικό διάλογο; Γιατί μιλάνε για κοινωνική συνοχή και αποκαλούν την ταξική πάλη αναταραχή, έκρηξη και τους αγρότες αδιάλλακτους; Γιατί βάλλουν κατά του ΚΚΕ ότι ...καπελώνει τους αγώνες;

Να το πούμε ακόμη μια φορά: Τα συμφέροντα των εργαζομένων είναι κοινά. Αυτό σημαίνει, ανάμεσα σε πολλά άλλα, ότι πρέπει να αποκρούεται και κάθε προσπάθεια διάσπασης των εργαζομένων. Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε τις επιπτώσεις, που μοιραία γεννούν οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Γιατί πολύ πιο αρνητικές, ασύγκριτα αρνητικές, είναι οι επιπτώσεις από την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική. Επομένως αυτό που προέχει είναι η παραγνώριση των όποιων "συνεπειών" και το αντιπάλεμα της αντιλαϊκής πολιτικής μέχρι τελικής πτώσης της. Μέχρι το σημείο που θα παλεύει ταυτόχρονα όλος ο λαός. Δίχως να παίρνει υπόψη του παρά μόνο ένα πράγμα: Τις πολύ θετικές επιπτώσεις που θα έχει για τον ίδιο η κατάκτηση της κυβερνητικής και της πολιτικής εξουσίας, με την ανατροπή της εξουσίας των εκμεταλλευτών και καταπιεστών του.