Εφυγε χτες από κοντά μας σε ηλικία 81 χρόνων, η παλαίμαχη κομμουνίστρια Ρούλα Κουκούλου,αφήνοντας πίσω της παρακαταθήκη τον αγώνα της και την αταλάντευτη πίστη της στα ιδανικά του ΚΚΕ, που με γενναιότητα υπηρέτησε επί έξι δεκαετίες και μέχρι τις τελευταίες της στιγμές. Η κηδεία της θα γίνει την Παρασκευή στις 4.30 μ.μ. από το Νεκροταφείο της Καισαριανής.

Η ΚΕ του ΚΚΕ για το θάνατο της Ρούλας Κουκούλου εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

"Πέθανε σήμερα (σ. σ. χτες) η συντρόφισσα Ρούλα Κουκούλου, παλαίμαχη κομμουνίστρια, επί πολλά χρόνια μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ηγετική προσωπικότητα του γυναικείου κινήματος της χώρας μας και του παγκόσμιου κινήματος ειρήνης.

Η ΚΕ του ΚΚΕ με βαθύτατη θλίψη ανακοινώνει στους κομμουνιστές και στις κομμουνίστριες, σε όλους τους εργαζόμενους και γενικά στον ελληνικό λαό το θάνατο της αγαπημένης μας συντρόφισσας. Εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένειά της.

Η Ρούλα Κουκούλου συμπλήρωσε 60 χρόνια πάλης μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ. Ανέπτυξε πολύμορφη δραστηριότητα σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς που της ανέθεσε το Κόμμα. Στη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, στο ΕΑΜ, στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, στην πολιτική προσφυγιά, στην παρανομία, στη νομιμότητα. Στο κίνημα για τα δικαιώματα και την ισοτιμία της γυναίκας, στα κινήματα της ειρήνης και στον πολιτισμό, στην ιδεολογική δουλιά του Κόμματος. Εμεινε αταλάντευτη, παρ' όλες τις διώξεις που υπέστη, παρ' όλες τις μεγάλες δυσκολίες που πέρασε και περνάει το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής της.

Η Ρούλα Κουκούλου γεννήθηκε στη Νάουσα το 1916. Εγινε μέλος του ΚΚΕ το Φλεβάρη του 1937. Οπως γράφει στο βιογραφικό της σημείωμα, "με οδήγησαν σ' αυτό η φτώχεια του σπιτιού μας, η σκληρή ζωή της μάνας μου (ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν μόλις 40 ημερών), το ότι ζούσα σε εργατούπολη - η Νάουσα είχε τότε πάνω από 10 εργοστάσια - το ότι είχα φίλες κορίτσια εργατών και από μικρή έβλεπα έντονη την ανισότητα και την αδικία. Μαθήτρια ήμουν όταν είδα τους πρώτους σκοτωμένους εργάτες απεργούς από την αστυνομία. Στρατολογήθηκα στο Κόμμα από τον καθηγητή Περικλή Καλοδίκη".

Με την έναρξη της Κατοχής η Ρούλα Κουκούλου μετεγκαταστάθηκε στη Λακωνία και οργανώθηκε στο ΕΑΜ. Στη Λακωνία δούλεψε μέχρι την απελευθέρωση. Μετά το Δεκέμβρη πήγε στη Μεσσηνία, σαν γραμματέας της ΑΕ Καλαμάτας στην αρχή και οργανωτικός γραμματέας της Μεσσηνίας σε συνέχεια, με καθοδηγητές της τον Νίκο Μπελογιάννη και τον Γιώργο Τσιτήλο.

Μετά το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1945) η Ρούλα Κουκούλου ήρθε στον Πειραιά. Ηταν μέλος της Επιτροπής Πόλης, υπεύθυνη για τη γυναικεία δουλιά, μέχρι το 1946. Μέχρι το 1947 είχε την ευθύνη για το γυναικείο κίνημα, που τότε εκφραζόταν κυρίως μέσα από την ΠΟΓ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Γυναικών), που είχε πάνω από 200 χιλιάδες μέλη.

Τον Οκτώβρη του 1947 βγήκε στο βουνό και εντάχθηκε στο ΔΣΕ, με ειδική ευθύνη για τις μαχήτριες του ΔΣΕ.

Μετά την ήττα του ΔΣΕ έμεινε 5 χρόνια στη Ρουμανία. Το 1952 έγινε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Το 1955 η Ρούλα Κουκούλου ήρθε στην Ελλάδα παράνομα. Συνελήφθη και φυλακίστηκε στου Αβέρωφ και στο Γεντί - Κουλέ. Πέρασε από 4 δίκες, καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκισης. Το 1960 πέρασε από στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά. Απολύθηκε το 1966, μετά από 11 χρόνια φυλακής. Δούλεψε σε συνέχεια στην ΕΔΑ μέχρι τον Απρίλη του 1967, οπότε εξορίστηκε στη Γυάρο, στην Αλικαρνασσό, στον Ωρωπό. Εμεινε 1 χρόνο σε κατ' οίκον περιορισμό στο Νησί της Καλαμάτας. Οταν απελευθερώθηκε δούλεψε στην παρανομία και το 1972 βγήκε παράνομα στο εξωτερικό. Πήρε μέρος στο 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ και εκλέχθηκε μέλος της ΚΕ και του ΠΓ. Παρέμεινε στην ΚΕ μέχρι το 13ο Συνέδριο. Μετά το 13ο Συνέδριο δούλεψε στο Κίνημα Ειρήνης.

Το 1948 η Ρούλα Κουκούλου παντρεύτηκε με τον τότε Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη. Απέκτησαν ένα παιδί.

Η Ρούλα Κουκούλου στάθηκε υπόδειγμα αγωνιστικής και κομματικής στάσης. Οπως γράφει στο βιογραφικό της σημείωμα, "στο Κόμμα έμαθα το πραγματικό νόημα της ζωής. Με έκανε και μένα άξια να σταθώ στην πρωτοπορία της εποχής μας, μου έδωσε ιδανικά και γνώσεις και σκοπό, με οδήγησε στον αγώνα. Γνώρισα τη δύναμη του λαού και πείστηκα πως καμία επίθεση και καμία ήττα όσο μεγάλη κι αν είναι, όπως τώρα η ανατροπή του σοσιαλισμού, δεν είναι παντοτινή. Προσωρινά δυσκολεύει και εμποδίζει, μα δεν μπορεί να σταματήσει την κοινωνική πορεία του κόσμου προς το σοσιαλισμό".

Μια μέρα πριν το θάνατό της και γνωρίζοντας την κατάστασή της, βρήκε τη δύναμη να προσθέσει στο βιογραφικό της τις παρακάτω λέξεις: "Μέσα σ' αυτή την αγάπη του Κόμματος μου, του λαϊκού κινήματος και της οικογένειάς μου, φεύγω απ' τη ζωή ικανοποιημένη".

Θα τη θυμόμαστε πάντα".