Δέκα ολόκληρες μέρες μετά την καταστροφική πλημμύρα στην Κόρινθο και τίποτα δε δείχνει ότι μπορεί σύντομα να ξαναγίνει αυτός ο λασπωμένος τόπος μια "ζωντανή" πόλη. Οι κάτοικοι εξακολουθούν να δίνουν μάχη για να καθαρίσουν τα σπίτια και τους δρόμους. Παλεύουν για να ξεθάψουν και να σώσουν μέσα από το βούρκο κάτι από το βιος τους. Το κουράγιο τους έχει "στερέψει". Οι υποσχέσεις που πήραν από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς, έμειναν υποσχέσεις. Η οικονομική ενίσχυση δεν έχει φτάσει ακόμη, ενώ οι υπάλληλοι του υπουργείου δεν έχουν έρθει για να εκτιμήσουν τις καταστροφές. Το σκηνικό δεν έχει αλλάξει και πολύ, αν βέβαια εξαιρέσει κανείς ότι το μουντό τοπίο του ουρανού και τα σύννεφα που σκέπαζαν την πόλη τη μέρα της πλημμύρας έχουν δώσει τη θέση τους στον "καυτό" ήλιο... Ευτυχώς που υπάρχουν και οι αλκυονίδες μέρες.

"Μόνοι μας παλεύουμε για να καθαρίσουμε. Ακόμα και σε τούτη τη δύσκολη στιγμή για την πόλη, μας κοροϊδεύουν. Οι επισκέψεις των ανθρώπων της κυβέρνησης και οι υποσχέσεις μου θυμίζουν προεκλογική περίοδο...". Η Ευγενία Φύλη,μας μιλάει, αλλά δεν αφήνει το λάστιχο από το χέρι, παλεύει για να διώξει όσο πιο γρήγορα γίνεται τη λάσπη από την αυλή της.

Στον ίδιο δρόμο βρίσκεται και συνεργείο του Δήμου της Κορίνθου, με μηχανήματα. "Είμαστε δω συνέχεια, έχουν έρθει και συνεργεία από την Αθήνα τον Πειραιά, το Ξυλόκαστρο και το Λουτράκι", μας λέει ο δημοτικός υπάλληλοςΔημήτρης Σακαρέλης."Τι να το κάνεις όμως, συμπληρώνει, θα χρειαστεί πολύς καιρός για να καθαρίσει η πόλη".

Η 70χρόνη Βασιλική Οικονόμου μένει σε μια μικρή μονοκατοικία και την Κυριακή το πρωί καθάριζε ρούχα και έπιπλα στην αυλή της. "Ακόμα βγάζω νερά από το υπόγειο. Το κακό όμως είναι ότι έχουν ποτίσει οι τοίχοι και δεν μπορείς να σταθείς από την υγρασία μέσα στο σπίτι".

Την Κυριακή κανένα αυτοκίνητο δεν κυκλοφορούσε στο κέντρο της πόλης. Η Αστυνομία είχε σταματήσει την κυκλοφορία προκειμένου να καθαριστούν οι κεντρικοί δρόμοι. Το σχέδιο "Ξενοκράτης" είχε μπει σε εφαρμογή από το μεσημέρι του Σαββάτου. Οι κάτοικοι όμως της πόλης δε φαίνεται ότι ήταν και πολύ ευχαριστημένοι από τη μέχρι τώρα πορεία του. "Βγάλτε τα χάλια μας. Μια βδομάδα μετά και ακόμα καθαρίζουν το κέντρο. Ενώ οι φτωχογειτονιές κάτω προς την παραλία είναι ακόμα πνιγμένες", έλεγε με οργή ο Μπάμπης Κανελόπουλος.

"Εχουμε ειδοποιήσει τα συνεργεία από τη Δευτέρα, αλλά κανείς δεν έχει φανεί ακόμα". Ο Στάθης Μιχαηλίδης είναι φανερά καταπονημένος από την προσπάθεια να καθαρίσει το σπίτι του και παράλληλα πικραμένος από την αδιαφορία των υπευθύνων. "Είναι 100 τετραγωνικά το υπόγειο και έχει μέσα 40 πόντους λάσπη. Από την Κυριακή που έγινε το κακό είναι ζήτημα αν έχω κοιμηθεί 10 - 12 ώρες". Δίπλα του, βοηθός του, ο φίλος του Νίκος Τσαρμπός: "Επειδή θα 'ρθει όπου να ναι ο Λαλιώτης, καθαρίζουν τους κεντρικούς δρόμους για να δείξουν έργο, εδώ κάτω μας ξεχάσανε, ούτε να ρίξουν μια ματιά δεν ήρθανε".

Στη συνοικία του Αποστόλου Παύλου - Τσακώνικα κατά τους Κορίνθιους - η κατάσταση είναι τραγική. Η λάσπη έχει κάνει "κρούστα" και δεν ξεχωρίζεις το οδόστρωμα, ενώ τα νερά έχουν δημιουργήσει μικρές λίμνες. Το σπίτι του Δημήτρη Βόζαλη,που μένει στην περιοχή, έχει πάθει τεράστιες ζημιές. "Εχω πάρει και δυο εργάτες, που τους πληρώνω για να με βοηθούν. Συνταξιούχος είμαι με τα 200 χιλιάρικα που μας έδωσαν τι να πρωτοπληρώσω. Ηλεκτρικά είδη και ρούχα, έχουν καταστραφεί όλα, έπεσε και η μάντρα του σπιτιού, ποιος θα με αποζημιώσει γι' αυτά;".

Στην οδό Παπανδρέου, όπου το ορμητικό ποτάμι είχε δείξει όλη την οργή του, οι καταστροφές είναι τεράστιες. Εχουν ξηλωθεί πεζοδρόμια, μάντρες, ενώ τα σπίτια έχουν πάθει τεράστιες καταστροφές. Στο σπίτι της Μαρίας Πανταζή το ρόλο των συνεργείων έχουν πάρει φίλοι και γνωστοί. "Επρεπε να πνιγώ για να περάσει κάποιος από την πολιτεία, ευτυχώς που υπάρχουν οι φίλοι για να φέρουν ένα ρούχο, για να καθαρίσουν το σπίτι, να κτίσουν τη μάντρα που έπεσε". Τα μάτια της, "πλημμύρισαν" από δάκρυα, "κλαίω γιατί έχασα τα πάντα", μας λέει και τραβάει προς την κουζίνα.

Δίπλα στις γραμμές του τρένου, δίπλα στον Ξεροπόταμο, είναι η οδός Ηρώων Πολυτεχνείου. Την επόμενη μέρα από την καταστροφή, οι εικόνες μας είχαν συγκλονίσει. Μια βδομάδα μετά, τα πρόσωπα και οι προσπάθειες των ανθρώπων να σώσουν κάτι απ' το βιος τους, μας "άγγιξαν" τις ψυχές. Η Δέσποινα Αλεξίου με την τσάπα τραβάει τις λάσπες και ψάχνει για ένα ρούχο, για ένα οικιακό σκεύος, για ο,τιδήποτε. "Δεν έχουν τα παιδιά μας να φορέσουν τίποτα. Ούτε και μεις, πάθαμε ολική καταστροφή".

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ