"Ο δίκαιος αγώνας των αγροτών έχει αλλάξει τη διάθεση όλων μας. Εμείς οι υπόλοιποι εργαζόμενοι της χώρας αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή της χώρας δεν αφορά μόνο το 22% του πληθυσμού, αλλά εφοδιάζει με πρώτες ύλες πολλές βιομηχανίες, όπως τροφίμων κλωστοϋφαντουργίας, εργοστάσια καπνού και άλλα. Βοηθάει έτσι στην εξασφάλιση θέσεων εργασίας και όχι μόνο, βοηθάει όλους εμάς που είτε ανήκουμε σε κουρασμένα συνδικάτα, ή συμβιβασμένα σωματεία, να ανασκουμπωθούμε, να ξεπεράσουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς ή τις ηγεσίες μας - όπως έκαναν οι αγρότες - και να ξεκινήσουμε αγώνες. Αγώνες, μπορώ να πω, επιβίωσης πλέον.

Ετσι θα οδηγηθούμε, και έχει ήδη ξεκινήσει, σε ένα κοινό αντιμονοπωλιακό αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο οργάνωσης των ταξικών και λαϊκών μας αγώνων. Αυτό το μέτωπο αργά ή γρήγορα θα μας οδηγήσει προς το σοσιαλισμό. Πρέπει λοιπόν να καταλάβει αυτή η κυβέρνηση, αλλά και οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση που στηρίζει το μεγάλο κεφάλαιο, ότι ο κόσμος έχει κουραστεί, δεν πάει άλλο και η ιστορία δε γυρίζει πίσω. Οι απειλές της, όχι μόνο δεν πτοούν τους αγώνες των εργαζομένων, αλλά, κατά τη γνώμη μου, τους συσπειρώνουν ακόμα περισσότερο για τις δίκαιες διεκδικήσεις τους. Ωθούν επίσης εμάς τους υπόλοιπους εργαζόμενους να σταθούμε δίπλα στους αγρότες και να τους συμπαρασταθούμε με πολλούς και διαφόρους τρόπους. Κυρίως και με τους δικούς μας αγώνες, που θα πρέπει να είναι παράλληλοι".