Υπάρχει μια αντικινεζική συνιστώσα ενόψει της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς; Πώς αντιδρά η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας μπροστά στον κίνδυνο μιας ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης; Θα ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί ένας στρατηγικός άξονας Μόσχας - Πεκίνου;

Γεγονός είναι ότι στα πλαίσια του ΝΑΤΟ έχουν διαμορφωθεί διάφορες θέσεις. Ταυτόχρονα και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής υπάρχουν υποστηρικτές και αντίπαλοι για τη διεύρυνση του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, όπου και τα δύο στρατόπεδα εκπροσωπούνται με περισσότερες εκδοχές. Το πάνω χέρι έχουν εκείνοι οι οποίοι επιθυμούν το ταχύτερο να ενσωματώσουν τις Πολωνία, Ουγγαρία και Τσεχία στην ιμπεριαλιστική συμμαχία. Στα σχέδια αυτά συμπεριλαμβάνονται και οι επιταχυνόμενες προσπάθειες, προκειμένου να ολοκληρωθεί με επιτυχία η αντεπαναστατική διαδικασία στη Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία και να συμπεριληφθούν τα βαλκανικά αυτά κράτη στην Ατλαντική Συμμαχία.

Εξτρεμιστικοί κύκλοι, όμως, προχωρούν ακόμα πιο μακριά: Αυτοί θα επιθυμούσαν να επεκτείνουν το ΝΑΤΟ μέχρι και την Ουκρανία, τη Λευκορωσία, τη Ρουμανία και τις Βαλτικές Δημοκρατίες. Η βιασύνη της Μόσχας να επιστρέψει το Μινσκ στην "αυτοκρατορία" του Γιέλτσιν, αποτελεί μια αντανάκλαση στις παραπάνω επιθυμίες.

Τι θα πρέπει λοιπόν να κάνει κανείς με τη Ρωσία; Η Ουάσιγκτον γνωρίζει πολύ καλά ότι δε θα πρέπει να ενοχλεί την αρκούδα και να παίρνει υπόψη της τις ανάγκες ασφάλειας της Μόσχας. Παρά το γεγονός ότι οι σημερινοί κυβερνώντες του Κρεμλίνου είναι μαριονέτες του ιμπεριαλισμού, αυτοί παραμένουν για τη Δύση ως ένα βαθμό "όχι σίγουροι". Αυτοί θα ήταν δυνατόν κάποια στιγμή να ανατραπούν. Για το λόγο αυτό στο ΝΑΤΟ υπάρχουν διάφορες σκέψεις για "προσεταιρισμό" της Μόσχας με τη μορφή της "Συνεργασίας για την Ειρήνη", την πρόσληψη Ρώσων πολιτικών στο Συμβούλιο του ΝΑΤΟ, μέχρι και την ολοκληρωτική ένταξη του γιγάντιου αυτού κράτους, το οποίο φθάνει μέχρι τον Ουσούρι, δηλαδή ως τα κινεζικά σύνορα...

Δε χωράει λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι ο ιμπεριαλισμός, ο οποίος αυτή τη στιγμή προσπαθεί να "χωνέψει" τον ανατραπέντα ευρωπαϊκό σοσιαλισμό, δεν είναι δυνατόν να δεχτεί για πάντα την ύπαρξη ενός ασιατικού σοσιαλισμού. Θα κινήσει Γη και ουρανό, προκειμένου να ρίξει όλα τα χαρτιά του στο παιχνίδι. Ενα απ' αυτά χτες ήταν η περικύκλωση της ΕΣΣΔ. Αύριο θα είναι "το σβήσιμο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας".

Στην περίπτωση που ναυαγήσουν όλες οι ελπίδες των ΗΠΑ προκειμένου ν' απαλλαγούν από τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής και την πολιτική εξουσία με άλλο τρόπο, τότε στις σκέψεις της Ουάσιγκτον θα άρχιζε να κερδίζει έδαφος η στρατιωτική εκδοχή. Ετσι, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Κλίντον και ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Ρουτάρου Χασιμότο, το Απρίλη του 1996 είχαν συμφωνήσει μια "τροποποίηση" του αμερικανο - ιαπωνικού Συμφώνου Ασφάλειας, το οποίο σε μεγάλο βαθμό απελευθερώνει τα χέρια των "Δυνάμεων Αυτοάμυνας". Μέχρι τώρα οι Ιάπωνες, οι οποίοι διαθέτουν το πιο καλά εξοπλισμένο στρατό στην Ασία, είχαν κρατήσει μια επιφυλακτική στάση, αφού πάντα υπολόγιζαν ότι "σε περίπτωση επίθεσης" θα είχαν την ατομική και συμβατική υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτή τη στιγμή οι "Δυνάμεις Αυτοάμυνας" του Τόκιου είναι διαθέσιμες για "περίπτωση ανάγκης". Στα πλαίσια λοιπόν μιας διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς μέχρι τη Ρωσία και σύγχρονης ανάπτυξης της αμερικανο - ιαπωνικής συμμαχίας, η απειλή για την Κίνα θα ήταν πλέον μια πραγματικότητα.

Υπάρχουν πολλά σημάδια για το ότι καθαρά έχει αναγνωριστεί το πρόβλημα, από το οποίο πηγάζουν οι κίνδυνοι. Στις 20 Γενάρη του 1997 η "Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τριμπιούνε" έγραφε με χτυπητά γράμματα: "Το Πεκίνο βλέπει τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ σαν κάτι που κατευθύνεται ενάντιά του... Το Πεκίνο βλέπει την επέκταση του ΝΑΤΟ σαν ένα πάρα πέρα βήμα στο ενορχηστρωμένο σχέδιο της Ουάσιγκτον για χαλιναγώγηση της Κίνας, προκειμένου αυτή να μη μετατραπεί σε μια παγκόσμια δύναμη. Θα πρέπει λοιπόν να έχει κανείς αφετηρία το γεγονός ότι η Κίνα κάτω από τις συνθήκες αυτές θα παραιτηθεί από την πολιτική της σιωπηρής τακτικής αναφορικά με το αμερικανο - ιαπωνικό Σύμφωνο Ασφάλειας, το οποίοι στο παρελθόν στόχο είχε, πριν απ' όλα, τη Σοβιετική Ενωση.

"Το Πεκίνο έχει την άποψη ότι η ενισχυμένη συμμαχία ασφάλειας μεταξύ ΗΠΑ και Ιαπωνίας κατευθύνεται ενάντια στην Κίνα". Αυτό δήλωσε ο Γιασίτ Ζινγκ, διευθυντής του Ινστιτούτου Μελετών και Αναλύσεων Ζητημάτων Αμυνας, στο Δελχί και πρόσθεσε: "Η δύναμη του ΝΑΤΟ και πριν απ' όλα αν αυτό στο μέλλον συμπεριλάβει και τη Ρωσία, αντιμετωπίζεται σαν ένα πάρα πέρα βήμα προς την περικύκλωση της Κίνας". Η Μόσχα και το Πεκίνο στο χρονικό αυτό διάστημα βλέπουν στην επέκταση του ΝΑΤΟ ήδη "μια απειλή για την ασφάλειά τους...".

Εχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, το Πεκίνο χωρίς καμιά καθυστέρηση κατέβαλλε προσπάθειες για μια εντατικοποίηση των σχέσεών του με τη Μόσχα. Το Δεκέμβρη του 1996, ο πρωθυπουργός της Κίνας, Λι Πεγκ, μετά την επιστροφή του από μια επίσημη επίσκεψη στη ρωσική πρωτεύουσα, είχε δηλώσει ότι οι δύο χώρες έχουν συμφωνήσει σε μια "Στρατηγική Συνεργασία" προκειμένου να "να εξουδετερώσουν" την επιρροή των ΗΠΑ ως μοναδικής εναπομείνουσας υπερδύναμης. Η Κίνα και η Ρωσία συμφώνησαν να οικοδομήσουν πάρα πέρα τη συνεργασία στο στρατιωτικό τομέα. Η συμφωνία αυτή μεταξύ άλλων έχει υλοποιηθεί και με τη μεγάλη αγορά όπλων για τον κινέζικο Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό. Ο Λι Πεγκ υπέγραψε στη Μόσχα μια συμφωνία στον στρατιωτικό τομέα ύψους 800 εκατομμυρίων δολαρίων. Της συμφωνίας αυτής είχαν προηγηθεί άλλες, στη βάση των οποίων οι Ενοπλες Δυνάμεις της Κίνας έχουν εξοπλιστεί με 70 βόμβες τύπου "Su-27". Το Πεκίνο εξασφάλισε την άδεια για την κατασκευή τους. Ειδικοί υπολογίζουν ακόμα με μια πάρα πέρα συμφωνία σχετικά με την προμήθεια 50 μαχητικών αεροπλάνων του υπερσύγχρονου τύπου "Su-30" MK. Φυσικά, εδώ πρόκειται για τη "Στρατηγική Συνεργασία" Πεκίνου - Μόσχας και όχι για μια "έκφραση αγάπης". Για μια σκόπιμη Συμμαχία που έχει προκύψει από τα κοινά συμφέροντα ασφάλειας.

Δόκτωρ Κλάους ΣΤΑΪΝΙΓΚΕΡ

(Από την εφημερίδα του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος "Ούνσερε Τσάιτ")