ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (του ανταποκριτή μας Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Ολοένα περισσότεροι Αμερικανοί συνειδητοποιούν τον κίνδυνο που ενέχουν τα σχέδια της Ουάσιγκτον για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Εκφράζοντας αυτά τα αισθήματα, το "Ινστιτούτο Πόλεμος και Ειρήνη", που εδρεύει στη Νέα Υόρκη, βεβαιώνει στο δημοσιογραφικό όργανό του "Δελτίο" (τεύχος Φλεβάρη - Μάρτη 1997): "Λίγα θέματα που αντιμετωπίζει η Αμερική και ο κόσμος το 1997 είναι τόσο επικίνδυνα και λίγο κατανοητά, καθώς η κυβέρνηση Κλίντον προχωρεί εσπευσμένα στην επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Η επέκταση του ΝΑΤΟ θα οδηγήσει σε μια αποφασιστική στρατιωτική και πολιτική αναδιάταξη στην Ευρώπη, με επικίνδυνες και απρόβλεπτες παγκόσμιες συνέπειες, ιδιαίτερα για τα Ηνωμένα Εθνη".

Εξηγεί, όμως: "Ωστόσο, πολλοί αντίπαλοι αυτής της κίνησης δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό δεν αποτελεί ένα τετελεσμένο γεγονός. Ο Πρόεδρος Κλίντον και οι ηγέτες άλλων ΝΑΤΟικών χωρών θα συναντηθούν τον Ιούλιο στη Μαδρίτη για να απευθύνουν επίσημη πρόσκληση στην Πολωνία, την Ουγγαρία και τη Δημοκρατία της Τσεχίας και ίσως σε μια ή δύο άλλες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς την έγκριση των 2/3 της αμερικανικής Γερουσίας. Υπάρχει, λοιπόν, ακόμα καιρός για τους Αμερικανούς να πείσουν τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους να αντισταθούν σ' αυτόν το ΝΑΤΟικό παραλογισμό".

Το ίδιο όργανο, απευθυνόμενο στον αμερικανικό λαό, τον καλεί ν' αντιδράσει σ' αυτά τα σχέδια: "Οι ΗΠΑ", προειδοποιεί, "προσπαθούν να δημιουργήσουν μια νέα πολιτική τάξη, με την Αμερική σαν χωροφύλακα, που θα κυριαρχεί στην παγκόσμια ιδεολογία και θα χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟ και το ΣΕΑΤΟ (το αντίστοιχο του ΝΑΤΟ στη νοτιο-ανατολική Ασία) σαν πολυμελή στρατιωτικά και ειρηνιστικά όργανα, παρακάμπτοντας τον ΟΗΕ, με εξαίρεση τις περιπτώσεις βολέματος".

"Για να το επιτύχουν αυτό", συνεχίζει, "οι ΗΠΑ επιδιώκουν να δελεάσουν τις πρώην χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας διαμέσου οικονομικής βοήθειας, ώστε να μπουν στο ΝΑΤΟ. Η Ρωσία εναντιώνεται σ' αυτή την πολιτική, υποστηρίζοντας ότι αυτό θα δημιουργήσει ένα νέο μεγάλο διχασμό στην Ευρώπη. Στόχος και τελικό αποτέλεσμα της αμερικανικής στρατηγικής είναι η δημιουργία μιας καθοδηγούμενης και κυριαρχούμενης από τις ΗΠΑ συμμαχίας των λεγόμενων δυτικών Δημοκρατιών".

Από την πλευρά της και η έγκυρη επιθεώρηση "Διεθνής Πολιτική" εναντιώνεται στα εμπρηστικά αυτά σχέδια. Σε σχετικό άρθρο με το χαρακτηριστικό τίτλο "Αυτοκράτορας Κλίντον", ο διευθυντής της, Μπένζαμιν Σουόρζ, γράφει μεταξύ άλλων:

"Η απόφαση διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς την Ανατολική Ευρώπη είναι η πιο σημαντική και επικίνδυνη επέκταση των αμερικανικών δεσμεύσεων ασφαλείας από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 μέχρι σήμερα (...). Οποια και αν είναι τα κίνητρα της Αμερικής, η ενέργεια των ΗΠΑ να επεκτείνουν τον αυτοκρατορικό τους ρόλο στην Ευρώπη, δεν μπορεί παρά να προκαλεί αναταραχή στη Ρωσία και να δημιουργεί, έτσι, έναν εχθρό εκεί που τώρα δεν υπάρχει κανένας".

Αλλά ακόμα και πολλά ηγετικά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων παίρνουν ανάλογη θέση, όπως οι απόστρατοι αξιωματικοί, που ανήκουν στο "Κέντρο Πληροφοριών για την Αμυνα" (CDI) της Ουάσιγκτον. Σε κοινή ανακοίνωσή τους, τα μέλη της φιλειρηνικής αυτής οργάνωσης παρατηρούν: 1) Η ανυπαρξία ενός καθορισμένου εχθρού αναιρεί την ανάγκη για μια αμυντική συμμαχία σαν αυτή του ΝΑΤΟ. 2) Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης είναι ανάγκη να επικεντρώσουν την προσοχή τους στα πραγματικά οικονομικά προβλήματα, όχι στα παρατραβηγμένα στρατιωτικά θέματα. 3) Η επέκταση ενδέχεται ν' αυξήσει τους στρατιωτικούς κινδύνους και τα οικονομικά βάρη για τις ΗΠΑ.

Αξίζει να παραθέσουμε εδώ και την άποψη του Ντάγκλας Ρότσι, πρώην πρεσβευτή του Καναδά για τον Αφοπλισμό και συγγραφέα της μελέτης "Ενας απαράδεκτος κίνδυνος: Πυρηνικά όπλα μέσα σε ένα άστατο κόσμο".

Γράφει: "Είναι η εμμονή στη νοοτροπία του Ψυχρού Πολέμου που προξενεί αμφιβολία για την αξιοπιστία του ΝΑΤΟ. Αυτό αποτελεί εμπαιγμό για τη διεθνή κοινή γνώμη, ενώ το ΝΑΤΟ συνεχίζει να δαπανά κάθε χρόνο δέκα φορές περισσότερο από ό,τι δαπανούν για εξοπλισμούς οι πρώην χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Δεν είναι εκπληκτικό ότι η Ρωσία διαμαρτύρεται για την επέκταση του ΝΑΤΟ ακριβώς πάνω στα σύνορά της".

Οπως είναι γνωστό, όταν υπογράφτηκε η Συνθήκη του ΝΑΤΟ, σαν αιτιολογία προβλήθηκε η ανάγκη υπεράσπισης της Δυτικής Ευρώπης από μια "σοβιετική στρατιωτική επιδρομή".

Η ίδια η ζωή, όμως, καταθρυμμάτισε το μύθο αυτό. Δεν υπήρξε πότε οποιαδήποτε ένδειξη σοβιετικών σχεδίων ή προετοιμασιών για μια εισβολή στη Δυτική Ευρώπη, ακόμα και στα 4 πρώτα χρόνια μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, που δεν είχε δημιουργηθεί το ΝΑΤΟ, οπότε θα ήταν προσφορότερη μια τέτοια ενέργεια.

Αντίθετα, οι ΗΠΑ ήταν αυτές που, από το τέλος κιόλας αυτού του πολέμου, άρχισαν να προετοιμάζουν επιδρομικά σχέδια κατά της ΕΣΣΔ. Και το επιμαρτυρούν αδιάσειστα στοιχεία και ντοκουμέντα.

Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε ένα βιβλίο, που για πρώτη φορά ρίχνει άπλετο φως σ' αυτές τις προθέσεις: "Αμερικανικά Πολεμικά Σχέδια, 1945-1950", του ιστορικού συγγραφέα Στίβεν Τ. Ρος. Η όλη ουσία του βιβλίου έχει εν σπέρματι ως εξής:

Στη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, οι ΗΠΑ και η Ρωσία συνένωσαν τις δυνάμεις τους για να συντρίψουν έναν κοινό εχθρό, τη ναζιστική Γερμανία. Ωστόσο, μετά τον πόλεμο, το αμερικανικό στρατιωτικό κατεστημένο άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι η κύρια απειλή στην αμερικανική ασφάλεια ερχόταν από τον πρώην σύμμαχό της, τη Σοβιετική Ενωση. Και, καθώς ανελισσόταν ο Ψυχρός Πόλεμος, η πιθανότητα ένοπλης σύγκρουσης ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις διαγραφόταν σαν ένας πραγματικός, πολύ ζοφερός κίνδυνος. Αντιμετωπίζοντας μια σειρά επιλογών, οι ΗΠΑ χρειάστηκε να πάρουν απόφαση πάνω σε μια πορεία δράσης. Στα τέλη του 1945, οι στρατιωτικοί σχεδιαστές άρχισαν να αναπτύσσουν διάφορες στρατηγικές, που θα αντιμετώπιζαν την πιθανότητα ενός πολέμου με τους Σοβιετικούς.

Τέλος, στο συνοπτικό αυτόν τόμο από 189 σελίδες, εξετάζονται τα σχέδια και περιγράφεται πώς οι αρχηγοί του ενιαίου επιτελείου των ΗΠΑ αντιλαμβάνονταν τη "σοβιετική στρατιωτική απειλή" και πώς προτίθονταν να νικήσουν την κομμουνιστική υπερδύναμη.

Ομολογείται, λοιπόν, ανοιχτά πλέον ότι αυτές ήταν οι προθέσεις και αυτά τα σχέδια της Ουάσιγκτον προτού ακόμα σβήσουν καλά καλά οι καπνοί του Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Οσο για τα σημερινά σχέδια, από τα στοιχεία που έχουν γίνει ως τώρα γνωστά, συνάγεται καθαρά ότι αντικειμενικός στόχος του ΝΑΤΟ είναι η επιβολή αμερικανικού ελέγχου πάνω στην πρώην Σοβιετική Ενωση.

Ο μαρξιστής οικονομολόγος και δημοσιολόγος Βίκτορ Πέρλο, σε ένα άρθρο του (20/1/96) στο "Πιπλς Ουίκλι Ουόρλντ" (PWW), όργανο του ΚΚΗΠΑ, υπογράμμιζε ότι, ουσιαστικά, στόχος του ΝΑΤΟ είναι η αποικιοποίηση αυτής της χώρας, ώστε να μετατραπεί σε μια πηγή δισεκατομμυρίων δολαρίων πρόσθετα κέρδη για τα αμερικανικά πετρελαϊκά - και άλλα - μονοπώλια.

Την ίδια περίοδο, οι κοινωνιολόγοι Τζέικομπ Χάιλμπραν και Μάικλ Λιντ, σε κοινό άρθρο τους στους "Νιου Γιορκ Τάιμς", χαρακτήριζαν την εισβολή ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στη Βοσνία σαν το ξεκίνημα για μια επιταχυνόμενη εξόρμηση για την εδραίωση μιας "τρίτης αμερικανικής αυτοκρατορίας", με επίκεντρο τη Μέση Ανατολή. Για να γίνει αυτό, υπέδειχναν, είναι απαραίτητη η "αποσύνθεση της Σοβιετικής Ενωσης", προκειμένου "να επιβληθεί κυριαρχία πάνω σε έναν πρώην εχθρό".

Η ίδια εφημερίδα, σε δικό της κύριο άρθρο, σημείωνε ότι η Κεντρική Ασία έχει γίνει πεδίο μάχης σε ένα παλιό και σκληρό γεωπολιτικό παιχνίδι. Δυτικοί εμπειρογνώμονες, τόνιζε, πιστεύουν ότι οι σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτες πηγές πετρελαίου και φυσικού αερίου στις χώρες της Κασπίας Θάλασσας θα μπορούσαν να κάνουν αυτή την περιοχή ένα νέο Περσικό Κόλπο μέσα στον επόμενο αιώνα.

Κατά τους "Τάιμς", οι αμερικανικές εταιρίες "EXXON" και "SHEVRON" και η ιαπωνική "MITSUBISHI" θα πρέπει να δημιουργήσουν "φιλικές σχέσεις με ηγέτες των πρώην σοβιετικών Δημοκρατιών, που ελέγχουν το πετρέλαιο", εξοστρακίζοντας ολοκληρωτικά τη Ρωσία από αυτή την περιοχή.

Το άρθρο παραδέχεται ότι "η Ρωσία έχει ιστορικές και νόμιμες διεκδικήσεις στην Κασπία Θάλασσα και ότι επιμένει πως θα πρέπει να έχει μερίδιο σε οποιαδήποτε συμφωνία για τον πλούτο του πετρελαίου και του φυσικού αερίου". Αλλά, προσθέτει, "αθόρυβα και σωστά, η Ουάσιγκτον" επιδιώκει τον αυτοκρατορικό αυτό στόχο της. "Για να επικρατήσει, θα χρειαστεί επιμονή και διακριτικότητα, αλλά οι πηγές δικαιολογούν την προσπάθεια".

Και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό. Σε ένα δεύτερο άρθρο του στο PWW (25/1/97) με τον τίτλο "Πάνω στην επέκταση του ΝΑΤΟ", ο Βίκτορ Πέρλο, αναφερόμενος στα σχέδια των ΗΠΑ να εντάξουν την Πολωνία, Ουγγαρία, Δημοκρατία της Τσεχίας και ίσως και τη Ρουμανία στο ΝΑΤΟ ως το 1999, γράφει: "Κατ' όνομα μια συμμαχία, το ΝΑΤΟ είναι στην πραγματικότητα μια συνένωση ιμπεριαλιστικών κρατών υπό τον έλεγχο στην εξωτερική πολιτική και τη στρατιωτική κατοχή των ΗΠΑ".

Ειδικότερα για τη Ρουμανία και την Ουγγαρία, ο Πέρλο υπενθυμίζει τη στρατιωτική βοήθειά τους στο Χίτλερ κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο - που συνολικά έφτασε στους 535.000 άνδρες ως το 1943.

"Αυτά τα στρατεύματα", καταγγέλλει, "έπαιξαν ηγετικό ρόλο το 1941 στην κατάληψη της Οδησσού και ένα σημαντικό μέρος στην επίθεση το 1942 κατά του Στάλινγκραντ. Η έντονη ρωσική αντίρρηση στο να συμπεριληφθούν στο ΝΑΤΟ είναι ευνόητη".

Θα επιστεγάσουμε το κείμενο αυτό, δίνοντας τα σημαντικότερα σημεία από ένα κύριο άρθρο του PWW (14/2/96) με τον τίτλο "Οχι επέκταση του ΝΑΤΟ!":

"Οι ΗΠΑ επιταχύνουν την εκστρατεία για την επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη, παρά τον επανειλημμένα εκφρασμένο φόβο της Ρωσίας ότι οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ εφοδιασμένες με πυρηνικά όπλα θα εγκατασταθούν στα σύνορά της. Οταν συγκροτήθηκε το ΝΑΤΟ το 1949, οι ψυχροπολεμικοί απολογητές του ισχυρίζονταν ότι αποστολή του θα ήταν η απόκρουση "σοβιετικής επιδρομής" - το μεγαλύτερο από τα "Μεγάλα Ψέματα" του αντικομμουνισμού".

"Η πραγματική επεκτατική δύναμη στην Ευρώπη", συνεχίζει το άρθρο, "ήταν οι ΗΠΑ, που επέβαλαν το ΝΑΤΟ σαν ένα μέρος της πολιτικής τους για την περικύκλωση της Σοβιετικής Ενωσης. Ο πραγματικός σκοπός του ΝΑΤΟ ήταν η εξόντωση της ΕΣΣΔ - μια έμμονη ιδέα, που περιλάμβανε ακόμα και σχέδια για έναν προληπτικό πυρηνικό πόλεμο. Κάθε χρόνο, εκατοντάδες χιλιάδες στρατός των ΗΠΑ και της Ευρώπης, επικουρούμενος από μοίρες αεροπλάνων και σκαφών της θάλασσας, έκανε προκλητικά πολεμικά γυμνάσια λίγα μόλις μίλια από τις αμυντικής διάταξης δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας".

Το PWW εξηγεί κατόπιν ότι η δεύτερη αποστολή του ΝΑΤΟ ήταν η εξασφάλιση της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεμονίας των ΗΠΑ πάνω στους "συμμάχους" τους. Ο ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ ήταν πάντα Αμερικανός. Το διοικητικό αρχηγείο του βρίσκεται στην Ουάσιγκτον και η Ανώτατη Συμμαχική Διοίκηση, γνωστή ως "Atlantic", εδρεύει στο Νόρφολκ της Βιρτζίνιας.

Και αφού παρατηρεί ότι τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ είναι μικρότεροι εταίροι, που παίρνουν εντολές από το Πεντάγωνο, αναφέρεται στο ρόλο του χωροφύλακα που παίζει το ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και ιδιαίτερα στη Γιουγκοσλαβία, και προειδοποιεί ότι, αν δεν αντιδράσουν οι λαοί, "θα δούμε μεγαλύτερη ΝΑΤΟική ανάμειξη για την επιβολή του καπιταλισμού στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, δυναμικά αν χρειαστεί".

"Το ΝΑΤΟ αποτελεί κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη και πρέπει να καταργηθεί, όχι να επεκταθεί", καταλήγει το PWW.