Θα κλιμακωθεί και με ποιο τρόπο η εμπλοκή της χώρας μας στον σημερινό άδικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο;

Αυτά είναι τα καυτά ερωτήματα που απασχολούν σήμερα κάθε Ελληνα εργαζόμενο, ο οποίος βλέπει ότι το δολοφονικό σχέδιο του ΝΑΤΟ δε στρέφεται μόνο ενάντια στον ανυπότακτο λαό της Γιουγκοσλαβίας, αλλά απειλεί συνολικά την ειρήνη στην περιοχή και την εθνική ανεξαρτησία όλων των λαών της Βαλκανικής.

Κάθε προσπάθεια απάντησης στο παραπάνω ζήτημα οφείλει να εκτιμήσει νηφάλια τα πραγματικά κίνητρα της ιμπεριαλιστικής επίθεσης. Γιατί σίγουρα οι ηγετικοί κύκλοι των ΗΠΑ και της ΕΕ, οι οποίοι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές διαπράττουν σωρεία εγκλημάτων πολέμου, δεν είναι παράφρονες. Ούτε αρκεί για την ερμηνεία των σύνθετων δραματικών γεγονότων η θέση ότι ο Πρόεδρος Κλίντον αυτοεγκλωβίστηκε από κακό υπολογισμό σ' ένα μονόδρομο αιματηρής απόδειξης της δύναμης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Δυστυχώς, το φριχτό έγκλημα απέναντι στο λαό της Γιουγκοσλαβίας σχεδιάστηκε και εκτελείται εν ψυχρώ, παρότι κάποιες παράμετροι δεν είχαν προβλεφτεί επαρκώς απ' τα γεράκια της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών (π. χ. η ρωσική αντίδραση). Ας δούμε, λοιπόν, ορισμένους βασικούς λόγους που όπλισαν το χέρι των ΝΑΤΟικών δολοφόνων:

* * *

Τα δισεκατομμύρια δολάρια που ξοδεύονται αυτές τις μέρες από τον αμερικανικό και από τον κοινοτικό ιμπεριαλισμό, καθώς και αυτά που θα απαιτηθούν για την όποια ανοικοδόμηση εντάσσονται στο στρατηγικό σχεδιασμό μέτρων αντιμετώπισης της κρίσης από το κεφάλαιο.

* * *

Στο πλαίσιο αυτό η ηγεσία των ΗΠΑ επιχειρεί να αξιοποιήσει τη στρατιωτική και οικονομική της πρωτοκαθεδρία απέναντι στη Γερμανία και στη Ρωσία, για να επιβάλει μια αναδιανομή σύμφωνη με τα δικά της συμφέροντα. Τη στόχευση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για εδραίωση της παγκόσμιας ηγεμονίας του, ομολογεί χαρακτηριστικά ο σύμβουλος επί θεμάτων Ασφάλειας του Προέδρου των ΗΠΑ Ζ. Μπρεζίνσκι, αναφερόμενος στην αμερικανική προσέγγιση για το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ: "Τελικά σ' αυτή την προσπάθεια διακυβεύεται ο μακροπρόθεσμος ρόλος της Αμερικής στην Ευρώπη. Η νέα Ευρώπη είναι ακόμα υπό διαμόρφωση και για να παραμείνει γεωπολιτικά αυτή η νέα Ευρώπη τμήμα του ευρω-ατλαντικού χώρου, η επέκταση του ΝΑΤΟ είναι ουσιαστική...". (Zbigniew Brzezinski "Η μεγάλη σκακιέρα", εκδ. Νέα Σύνορα, σελ. 145).

Φυσικά, ο κοινοτικός ιμπεριαλισμός δεν είναι τόσο αδύναμος ώστε να συρθεί από τις ΗΠΑ στην υλοποίηση των σχεδίων του ΝΑΤΟ. Οι ευρωπαϊκές ολιγαρχίες συστρατεύονται με την αμερικανική και ταυτόχρονα ανταγωνίζονται μαζί της για το μοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής.

Το επιτελείο των Βρυξελλών αξιοποιεί τις εξελίξεις για να προβάλει στους Ευρωπαίους εργαζόμενους το στόχο της πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ σαν το μόνο δήθεν αντίβαρο στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Ιδιαίτερα η γερμανική ηγεσία επιτυγχάνει σήμερα αφ' ενός την πρώτη ουσιαστική μεταπολεμική έξοδο του γερμανικού στρατού απ' τη χώρα και αφ' ετέρου τη διπλωματική προβολή της σαν δύναμης που επιδιώκει μια δήθεν ηπιότερη πολιτική λύση σε σχέση με τις ΗΠΑ (π. χ. πρωτοβουλία Σρέντερ).

* * *

Η ενιαία δράση του αμερικανικού και του κοινοτικού ιμπεριαλισμού γύρω απ' αυτό το στόχο είναι αναμφισβήτητη. Η Σερβία μπήκε στο ΝΑΤΟικό στόχαστρο ήδη από το 1988, όταν ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς αρνήθηκε να εγκρίνει τη συμφωνία προένταξης της Γιουγκοσλαβίας στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα, που είχε διαπραγματευτεί η κυβέρνηση του Α. Μάρκοβιτς. Η Γιουγκοσλαβία παραμένει επίσης η μόνη χώρα της περιοχής που δεν εκφράζει επιθυμία ένταξης στο ΝΑΤΟ και κινείται συμμαχικά προς τη Ρωσία.

Το τελευταίο κείμενο διακήρυξης του ΝΑΤΟ (12.4.99) είναι σαφές ως προς τη στόχευση να καμφθεί η αντίσταση του σερβικού λαού: "Οι αεροπορικές επιδρομές του ΝΑΤΟ θα συνεχιστούν μέχρις ότου ο Πρόεδρος Μιλόσεβιτς αποδεχτεί τις απαιτήσεις της Διεθνούς Κοινότητας".

Η υποταγή της Γιουγκοσλαβίας δεν έχει βέβαια μόνο συμβολική σημασία για τις ΝΑΤΟικές δυνάμεις. Το σημερινό εγχείρημα αποτελεί ένα πιλοτικό μοντέλο για μια μελλοντική εκτεταμένη επέμβαση του ΝΑΤΟ στην περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, ώστε να δοθεί ένα αποφασιστικό χτύπημα στη Ρωσία.

* * *

Για τη γεωπολιτική και οικονομική σημασία των βαλκανικών χωρών έχουν γραφτεί πολλά. Αυτό που έχει σημασία να τονίσουμε είναι ότι το ΝΑΤΟικό εγχείρημα δε στοχεύει μόνο στην αφαίμαξη των ζωτικών πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής (π. χ. ορυκτός πλούτος στο Κοσσυφοπέδιο). Επιχειρεί να δημιουργήσει μικρά κρατίδια - προτεκτοράτα, καθώς και ζώνες μόνιμης έντασης μεταξύ όλων των κρατών της περιοχής (π. χ. οι περιπτώσεις της Νότιας Αλβανίας, της Θράκης, του Τέτοβου), ώστε να επιβληθεί η άμεση ΝΑΤΟική παρουσία παντού με το πρόσχημα της ειρηνευτικής δύναμης.

ΜΕΣΑ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΑΤΟΪΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ "ΒΡΩΜΙΚΟΥ ΦΙΛΟΥ" ΤΗΣ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ.

Η ανάθεση αυτού του ρόλου απ' τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Τάλμποτ είδε το φως της δημοσιότητας στον ελληνικό αστικό Τύπο ("Επενδυτής", 8.4.99). Η συγκεκριμένη αποστολή περιλαμβάνει την εμπλοκή της χώρας μας με ειδικά καθήκοντα και στη διάρκεια του πολέμου και μετά τη λήξη του. Στη φάση του πολέμου με την παροχή βασικών στρατιωτικών διευκολύνσεων και υποστήριξης κάθε είδους προς το ΝΑΤΟ και με την ιδιαίτερη ελληνική συμβολή στην άσκηση διπλωματικής πίεσης στον Πρόεδρο Μιλόσεβιτς. Στην επόμενη φάση "ανοικοδόμησης" με την ανάληψη ενεργού ρόλου στην εκπόνηση και υλοποίηση ενός "Σχεδίου Μάρσαλ", που θα έχει στόχο την εδραίωση της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της Γιουγκοσλαβίας. Σχετικές δηλώσεις έχουν κάνει ήδη κυβερνητικοί παράγοντες, όπως ο γενικός γραμματέας του ΥΠΕΘΟ κ. Στ. Αυγουλέας ("Οικ. Ταχυδρόμος" 8.4.99). Η θριαμβολογία του υπουργού Γ. Παπανδρέου ότι "η Ελλάδα έχει αναβαθμιστεί απ' τη σημερινή κρίση" κινείται επίσης στην ίδια κατεύθυνση.

Η ανάληψη του συγκεκριμένου ρόλου δεν αποτελεί βέβαια κεραυνό εν αιθρία για την ελληνική ολιγαρχία. Είναι γνωστή η ενεργητική συμβολή της ελληνικής κυβέρνησης στην προώθηση του οικονομικά ενιαίου βαλκανικού χώρου που επιδιώκει η ΕΕ. Κοινό μυστικό είναι επίσης το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια αρκετά διεθνή μονοπώλια αναθέτουν στις ελληνικές θυγατρικές τους το καθήκον της επέκτασης στη βαλκανική αγορά.

Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι ο κίνδυνος επέκτασης της ανάφλεξης στο βαλκανικό χώρο είναι βάσιμος και ορατός. Δείχνουν επίσης ότι η συμπόρευση της ελληνικής κυβέρνησης με τους εγκληματίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι συνειδητή και ενεργητική.

Μπροστά στη δολοφονική επίθεση του ΝΑΤΟ οι λαοί των Βαλκανίων δεν μπορούν να περιμένουν παθητικά κανένα θαύμα. Μόνο η λαϊκή μετωπική πάλη ενάντια στα σχέδια του ιμπεριαλισμού και των κυβερνήσεων που τα προωθούν θα σώσει τη χώρα μας και όλα τα Βαλκάνια. Σ' αυτή την πάλη απέναντι στην κυβερνητική πολιτική των ΝΑΤΟικών και κοινοτικών εντολών, εμείς οι κομμουνιστές θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας.

Μάκης ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Σ' αυτό το ΝΑΤΟικό σχεδιασμό η ελληνική χρηματιστική ολιγαρχία αναλαμβάνει το ρόλο του "βρώμικου φίλου" της Γιουγκοσλαβίας