Την ετοιμότητα, αλλά και την ικανότητά τους να απαγορεύσουν στην πράξη τη χρησιμοποίηση ελληνικού εδάφους για να εξυπηρετηθεί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος έκαναν καθαρή την Κυριακή οι φίλοι της Ειρήνης, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές στη Δυτική Πελοπόννησο. Το αντιπολεμικό κίνημα είναι αποφασισμένο και έτοιμο να φράξει το δρόμο στον ιμπεριαλισμό. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει σ' όλη τη χώρα η κυριακάτικη μεγαλειώδης κινητοποίηση στην αμερικανοΝΑΤΟική βάση του Αραξου. Στον Αραξο ο λαός έδωσε τη δική του μάχη και αποχώρησε νικητής, κουβαλώντας μαζί του σαν λάφυρο την πύλη της βάσης, που ξηλώθηκε από την οργή των φιλειρηνιστών, αλλά - το κυριότερο - στέλνοντας παντού πολλαπλά μηνύματα: το πρώτο απευθύνεται προς τους ιμπεριαλιστές, διακηρύσσοντας πως όταν οι λαοί αντιστέκονται καμία "ιερή" ή ανίερη συμμαχία δεν είναι ανίκητη. Το δεύτερο προς το γιουγκοσλαβικό λαό πως δεν είναι μόνος του στον αγώνα, γιατί αυτός ο αγώνας αφορά όλους τους λαούς οι οποίοι αφυπνίζονται.

Από νωρίς το απόγευμα της Κυριακής υπήρχε διάχυτη στην ατμόσφαιρα η αίσθηση πως αυτό το συλλαλητήριο δε θα ήταν σαν τα άλλα. Υπήρχε μια λάμψη αποφασιστικότητας στα μάτια όλων εκείνων που επιβιβάζονταν στα πούλμαν για να μεταβούν στο Αραξο. Ηταν χιλιάδες, αποφασισμένοι να δώσουν ένα μάθημα αντίστασης στους Αμερικανούς επικυριάρχους και τους ντόπιους "γιες μεν". Μα κι εκείνοι είχαν καταλάβει πως τούτη τη φορά οι αντιιμπεριαλιστές ήταν αποφασισμένοι. Και είχαν πάρει τα μέτρα τους - ή έτσι νόμιζαν. Η ΝΑΤΟική βάση ήταν εξοπλισμένη σαν να περίμενε επίθεση από πολυάριθμες και άρτια εξοπλισμένες στρατιωτικές ομάδες. Ο δρόμος που οδηγεί στην πύλη ήταν διάσπαρτος από τσιμεντένιους όγκους που εμποδίζουν τη διέλευση των οχημάτων και διασπούν τον όγκο των "επιτιθέμενων". Η ίδια η πύλη της βάσης ήταν ενισχυμένη με τσιμέντο και σιδερένια αντιστηρίγματα σαν να περίμενε την επίθεση τεθωρακισμένων. Μέσα στη βάση ήταν παρατεταγμένες πολλές διμοιρίες των ΜΑΤ, ένστολοι αστυνομικοί και δεκάδες ασφαλίτες με πολιτικά. Πίσω τους άντρες της 116 Πτέρυγας Μάχηςμ άλλοι έχοντας κρεμασμένα τα όπλα στον ώμο κι άλλοι φυλάσσοντας με ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά το δρόμο που οδηγεί προς τη ΝΑΤΟική βάση. Εξοπλισμός τους κλομπς, ασφυξιογόνα και πυροσβεστικά οχήματα, με τις κάννες τους να σημαδεύουν τον εχθρό λαό. Ολα αυτά αποδείχτηκαν μάταια και υποχώρησαν σαν χάρτινοι πύργοι μπροστά στην ορμή των διαδηλωτών.

Πεισμωμένοι από αυτή την πολεμική ατμόσφαιρα, οι χιλιάδες διαδηλωτές φόρεσαν στόχους στα στήθια τους, σήκωσαν ψηλά το κεφάλι, τα πανό και την εθνική τους αξιοπρέπεια και άρχισαν να βαδίζουν προς τη βάση. "50 χρόνια ΝΑΤΟ η ίδια ιστορία, χούντες, πολέμοι και τρομοκρατία" ήταν το σύνθημα. Από κοντά οι νέοι, διατρανώνοντας πως "Κανένας φαντάρος στη Γιουγκοσλαβία, εμείς δεν πολεμάμε για ΗΠΑ - Γερμανία" στέλνοντας μήνυμα σε "Ακη - Σημίτη πάρτε το χαμπάρι έξω από τα σύνορα δεν πάνε οι φαντάροι". Το ποτάμι της οργής έφτασε στην πύλη, παραμερίζοντας όσα εμπόδια συνάντησε στο δρόμο του και άρχισε να την ταρακουνά. Το σύνθημα "Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι" έφθασε μέχρι τον ουρανό του Αραξου, καθώς ένα κύμα διαδηλωτών γκρέμισε τα συρματοπλέγματα δίπλα από την πύλη και προχώρησε αρκετά μέτρα μέσα στη βάση, όπου κάρφωσε ελληνικές σημαίες στο κατεχόμενο από τους αμερικάνους έδαφος και έκαψε δεκάδες σημαίες των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, κάνοντας τα μάτια πολλών Ελλήνων μέσα κι έξω από τη βάση να δακρύσουν από συγκίνηση. Οι σύντροφοί τους στην πύλη συνέχιζαν με όπλο την οργή και τα χέρια τους να λυγίζουν τα σίδερα της πύλης, η οποία δεν άντεξε για πολύ.

Τα ενισχυτικά σίδερα ήταν εκείνα που υποχώρησαν πρώτα, επιτρέποντας στους διαδηλωτές να ξηλώνουν ένα ένα τα κάγκελα. Ο ενθουσιασμός έφθασε στα ύψη, όταν η πόρτα της βάσης δεν άντεξε και ξηλώθηκε. Οι διαδηλωτές τη σήκωσαν ψηλά και την πήραν σαν πολύτιμο λάφυρο, σαν απόδειξη πως τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί στην οργή του λαού που είναι αποφασισμένος να αντισταθεί. Εχοντας κάνει το καθήκον του, το ποτάμι της οργής ξαναμπήκε στην κοίτη του και πήρε το δρόμο της επιστροφής. Φτάνοντας στην Πάτρα ξεκίνησε πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, έχοντας μπροστά τους νέους να κρατούν σαν πολύτιμο φυλαχτό την ξηλωμένη πόρτα της αμερικάνικης βάσης, μια πορεία που ξεπέρασε σε ενθουσιασμό κάθε άλλη, γιατί ήταν μια πορεία νίκης, που ανοίγει το δρόμο για κλιμάκωση και ένταση των αντιιμπεριαλιστικών εκδηλώσεων.

Το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα θα βρισκέται συνεχώς στους δρόμους. Θα συνεχίσει να αγωνίζεται στο πλάι του σερβικού λαού, στο πλάι κάθε λαού που αγωνίζεται, τόνισε στην ομιλία του πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Αχαϊας Βασίλης Ασπρούλιας.Πρόσθεσε πως "ο ηρωικός λαός της Γιουγκοσλαβίας, ο λαός της Ελλάδας, οι λαοί όλου του κόσμου γνωρίζουν την αιτία του πολέμου. Γι' αυτό και στέλνουν τα δικά τους μηνύματα αντίστασης, αλληλεγγύης και συμπαράστασης. Μηνύματα όρκου πίστης, χρέους στη ζωή μέχρι την τελική ΝΙΚΗ και την ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ του γειτονικού φιλικού μας λαού".Ο Β. Ασπρούλιας σημείωσε πως "η διαδήλωση δε γίνεται τυχαία στον Αραξο, καθώς αυτή η βάση αποτελεί μαζί με το Αβιάνο και το Ακτιο ένα στρατιωτικό πολύγωνο που συμμετέχει ενεργά στις πολεμικές επιχειρήσεις".

Ανάμεσα στους χιλιάδες διαδηλωτές ήταν εκπρόσωποι της ΤΑ όπως ο επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης "Πάτρα Μπροστά Ενωμένοι" Παναγιώτης Κοσιώνης,καθώς και δημοτικοί σύμβουλοι και στελέχη της παράταξης, από το αντιπολεμικό μέτωπο Πειραιά η επικεφαλής της ΔΑΣ Κερατσινίου Ελένη Παπαδοπούλου,ο επικεφαλής της ΝΑΣ Αχαϊας Ανδρέας Αθανασόπουλος,ο επικεφαλής της ΝΑΣ Ηλείας Δημήτρης Κάγκουρας και ο επικεφαλής της ΔΑΣ Πύργου Παναγιώτης Γιάνναρος.Ηταν εκεί πολλοί εκπρόσωποι μαζικών, εργατικών και φοιτητικών φορέων, εκπρόσωποι του Πνεύματος και της Τέχνης όπως μέλη του ΔΕΠ του Πανεπιστημίου Πάτρας και η ηθοποιός Ντενίζ Μπαλτσαβιά.