"Ασπίδα προστασίας" στα ελληνικά νησιά από τα αδηφάγα ιδιωτικά συμφέροντα, βάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) με μια σημαντική απόφασή του. Το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο θέτει φραγμούς στις ανεξέλεγκτες παρεμβάσεις και στην κατασκευή λιμανιών σε νησιά και κυρίως, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν αποκλειστικά και μόνο ξενοδοχειακές και τουριστικές μονάδες.

Η υπόθεση αφορά λιμανάκι στη Μύκονο που ήθελε να κατασκευάσει ξενοδοχειακή εταιρία. Η Διοίκηση, βέβαια, (στην προκειμένη περίπτωση η Νομαρχία Κυκλάδων και το Λιμεναρχείο Μυκόνου) με τη μεγαλύτερη ευκολία έδωσε το "οκέι" για την κατασκευή των λιμενικών έργων και με τεράστιες επιπτώσεις για το περιβάλλον και το απώτερο μέλλον του νησιού.

Το δικαστήριο στηριζόμενο στην πάγια νομολογία που διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια - μη αλλοίωση της ακτογραμμής του όρμου στα νησιά, προστασία των ευπαθών οικοσυστημάτων των ακτών και αισθητικό κάλλος στις παραλίες - ακύρωσε ως αντισυνταγματική τη σχετική απόφαση για κατασκευή μικρού λιμανιού για σκάφη αναψυχής, στην ακτή του Αγίου Γεωργίου στον όρμο Ορνού της Μυκόνου.

Συγκεκριμένα, στη Μύκονο ξενοδοχειακή εταιρία προγραμμάτιζε να κάνει ένα... λιμανάκι για τις ξενοδοχειακές ανάγκες της. Δηλαδή, την κατασκευή προβλήτας - μόλου από ογκόλιθους και σκυρόδεμα, για να μπορούν να ελλιμενιστούν μικρά σκάφη στον συγκεκριμένο όρμο. Σα να μην έφτανε το... λιμανάκι, η Διοίκηση προχώρησε κι άλλο στην εγκληματική και αντιπεριβαλλοντική της πολιτική. Εδωσε άδεια στην ξενοδοχειακή εταιρία να χρησιμοποιεί και να εκμεταλλεύεται τον αιγιαλό μέσα στο υπό κατασκευή... λιμανάκι, καθώς επίσης να τοποθετήσει χαλίκι και άμμο με σκοπό να σκεπαστούν οι κροκάλες για να εξυπηρετούνται οι λουόμενοι!

Η απόφαση του ΣτΕ στο θέμα αυτό ήταν ξεκάθαρη: Επεμβάσεις στις ακτές και στις παραλίες μπορούν να γίνονται μόνο για λόγους δημοσίου συμφέροντος, αφού προηγουμένως τεκμηριώνονται και όχι "χάριν ιδιωτικών συμφερόντων".

Μάλιστα, το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο υπενθυμίζει στη Διοίκηση ότι ιδιαίτερα η Μύκονος έχει χαρακτηριστεί από το 1950 ως τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, ενώ από το 1974, ως οργανωμένος αρχαιολογικός χώρος.