Αντικομμουνιστική εκστρατεία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αντικομμουνιστική εκστρατεία

Η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να επιβάλλει τα αντιλαϊκά μέτρα διά πυρός και σιδήρου, ανεβάζει καθημερινά τους τόνους της πρωτοφανούς επίθεσης κατά του ΚΚΕ. Πρόκειται για επίθεση αναμενόμενη και σε σημαντικό βαθμό αναπόφευκτη, η οποία, διόλου τυχαία, έχει ξεκινήσει από τις πρώτες μέρες των λαϊκών κινητοποιήσεων, ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των "εκσυγχρονιστών". Η αντικομμουνιστική επίθεση, που παίρνει ορισμένες φορές χαρακτηριστικά υστερίας, έχει ενταθεί τελευταία και έχει πάρει μάλλον μόνιμο χαρακτήρα. Μετά την ανακάλυψη των "υποκινούμενων" από το ΚΚΕ αγώνων, η επίθεση ξετυλίγεται, με πρόσχημα τη συκοφαντική κατηγορία ότι το ΚΚΕ οργανώνει "αντισυγκεντρώσεις" στις εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ!. Με τη φόρα που έχουν πάρει χρέωσαν στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ τα επεισόδια προχτές στη Νομική, παρ' όλο που είχαν αποδοκιμαστεί από τη φοιτητική παράταξη, την οποία στηρίζει η ΚΝΕ.

Το πρώτο λογικό συμπέρασμα είναι ότι η επίθεση αυτή εξηγείται γιατί προφανώς η κυβέρνηση διακρίνει στο ΚΚΕ ένα σημαντικό εμπόδιο - αν όχι το υπ' αριθμόν ένα - για την απρόσκοπτη πορεία υλοποίησης της αντιλαϊκής πολιτικής της. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο Κ. Σημίτης σε κάθε εμφάνισή του υποδαυλίζει την κινδυνολογία και την ιδεολογική τρομοκρατία, επισείοντας τον"μπαμπούλα" της "αλβανοποίησης" και της "περιθωριοποίησης", στην περίπτωση που εφαρμοστεί η πολιτική του ΚΚΕ.

Αξίζει, επίσης, να επισημανθεί ότι ο λυσσώδης αγώνας της κυβέρνησης ενάντια στο ΚΚΕ είναι μονομέτωπος. Κανένα άλλο κόμμα - ούτε η "επάρατος Δεξιά" - δεν έχει βρεθεί σταθερά στο στόχαστρο της κυβερνητικής προπαγάνδας. Λογικό και εύκολα εξηγήσιμο. Κανένα άλλο κόμμα δεν αντιπαλεύει στην ουσία της την κυβερνητική πολιτική. Κανένα άλλο κόμμα δεν αγωνίζεται για την οργάνωση της λαϊκής αντίστασης και πάλης ενάντια στη νεοφιλελεύθερη επέλαση.

Οι στόχοι της αντικομμουνιστικής εκστρατείας, γιατί περί τέτοιας πρόκειται στην ουσία, είναι προφανείς και δε διαφέρουν σε σπουδαία πράγματα από τους στόχους του "παραδοσιακού" αντικομμουνισμού:

Πρώτο. Η κυβέρνηση επιδιώκει, μέσω του χτυπήματος του ΚΚΕ, να παραλύσει κάθε συσπείρωση των εργαζομένων γύρω από τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, τα οποία επιδεινώνονται από τις επιλογές της κυβέρνησης. Θέλει, δηλαδή, να αποδυναμώσει τους ενωτικούς και μαζικούς αγώνες, στους οποίους συμμετέχουν όλοι οι πληττόμενοι από την πολιτική της, ανεξάρτητα από ποιο κόμμα ψηφίζουν. Το ΚΚΕ είναι αυτό που πρωτοστατεί στους αγώνες, αλλά δίνει και προοπτική σε αυτούς, στο πλαίσιο του λαϊκού μετώπου πάλης.

Δεύτερο: Αποσκοπεί να πλήξει το ΚΚΕ, να υψώσει τείχη γύρω από αυτό, τείχη καχυποψίας και μη εμπιστοσύνης από τις λαϊκές μάζες. Αυτό το επιχειρεί κυρίως μέσα από τη συκοφαντία και την προβοκάτσια. Η προπαγάνδα της θυμίζει έντονα τις μαύρες εποχές των "συνοδοιπόρων των κομμουνιστών", όπου οι κομμουνιστές λίγο απέχουν από το να θεωρούνται "μιάσματα".

Είναι ολοφάνερο ότι η επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ δεν αφορά στενά το Κόμμα, τα μέλη και τους οπαδούς του οποίου δεν αγγίζει. Είναι υπόθεση όσων δε σκύβουν το κεφάλι στον "εκσυγχρονισμένο νεοφιλελευθερισμό", αυτών που αντιστέκονται και αγωνίζονται, για να μην επιστρέψει η κοινωνία στο Μεσαίωνα. Ολοι αυτοί, και σε αυτούς περιλαμβάνονται και μέλη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που αγωνίζονται δίπλα δίπλα με τους κομμουνιστές, είναι επιτακτική ανάγκη να δώσουν έμπρακτη απάντηση στην αντικομμουνιστική εκστρατεία της κυβέρνησης. Δυναμώνοντας τους αγώνες, ενισχύοντας το ΚΚΕ.