Χτες έγινε γνωστό ότι ο πρωθυπουργός προτίθεται να παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου, την επόμενη βδομάδα, η οποία θα καλυφθεί από όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς σε διακαναλική σύνδεση. Οι λόγοι της συνέντευξης, όπως προσδιορίζονταν από κυβερνητικά στελέχη, έχουν να κάνουν με την ανάγκη να δοθούν πρωθυπουργικές απαντήσεις στο φόντο των σημαντικών γεγονότων και εξελίξεων, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας. Από εδώ και πέρα, όμως, αρχίζουν ορισμένα "περίεργα". Πρώτο "περίεργο": Αν και τα κανάλια είχαν φροντίσει από νωρίς χτες να ενημερώσουν για τη συνέντευξη του πρωθυπουργού, τα κυβερνητικά κέντρα ενημέρωσης απέφευγαν να επιβεβαιώσουν επισήμως ότι η συνέντευξη θα δοθεί. Οταν, πλέον, αποφάσισαν να το επιβεβαιώσουν, ήταν αργά το βράδυ και αφού δεν μπορούσε να κρυφτεί. Δεύτερο"περίεργο": Οι κυβερνητικοί παράγοντες δεν επιβεβαίωναν, μέχρι να αναγκαστούν να επιβεβαιώσουν και αυτό, ότι ο Κ. Σημίτης θα δεχτεί ερωτήσεις μόνο από τρεις επιλεγμένους δημοσιογράφους, τους κυρίους Πρετεντέρη ("Βήμα" - ΑΝΤΕΝΝΑ), Χατζηνικολάου (MEGA - "Εθνος") και Ευθυμίου ("Βήμα" - ΕΤ-1).

Βέβαια, η κυβέρνηση του κ. Σημίτη δεν είναι ασυνήθιστη σε ενέργειες και μεθοδεύσεις που κάθε άλλο παρά περιποιούν τιμή είτε στο έργο, είτε στους λειτουργούς της Ενημέρωσης. Ομως, εφόσον, επιλέγεται η τακτική των "επιλεκτικών" συνεντεύξεων, τότε πρόκειται για ένα ακόμα βήμα διολίσθησης. Οχι μόνο γιατί οι συμμετέχοντες - και άρα "αποδεκτοί" να θέτουν ερωτήματα - καθίστανται αυτόματα στόχος κριτικής για το είδος των αντικειμενικών κριτηρίων που χρησιμοποιήθηκαν, ώστε να γίνουν "αποδεκτοί". Οχι μόνο γιατί κάποια από τα ονόματα των "αποδεκτών" δημοσιογράφων έχουν απολέσει προ πολλού την έξωθεν καλή μαρτυρία ως προς την "αμερόληπτη" και "αντικειμενική" προσέγγιση των "εκσυγχρονιστικών" πεπραγμένων. Αλλά, γιατί ο κ. Σημίτης δείχνει να μην κατανοεί ότι δεν κυβερνά κάποιο μέρος της Ελλάδας, αλλά όλη τη χώρα. Δείχνει να μην κατανοεί ότι οι αποφάσεις της κυβέρνησής του δεν αφορούν κάποια, αλλά το σύνολο των κοινωνικών στρωμάτων που απαρτίζουν τον ελληνικό λαό. Αρα, δεν μπορεί να αναγορεύεται ένα κλειστό "κλαμπ αποδεκτών ερωτώντων" - ανεξάρτητα από την επαγγελματική πληρότητα και πρόθεση ενός εκάστου εξ αυτών - σε αντιπροσωπευτικό δημοσιογραφικό "δείγμα" για τη μεταφορά των αγωνιών της περίφημης κοινής γνώμης.

Τελικά, ο κυβερνητικός αποκλεισμός, διότι περί αποκλεισμού πρόκειται, των μη "αποδεκτών" δημοσιογράφων και των μη "αποδεκτών" ΜΜΕ από μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης ενός πρωθυπουργού (με δημοκρατικοφανές "τηλε- καναπεδίστικο" πρόσχημα το επιχείρημα "εμείς δεχτήκαμε εκείνους τους δημοσιογράφους που μας υπέδειξαν τα κανάλια") έχει ήδη προσφέρει είδηση. Την είδηση που προκύπτει από τον τρόπο που "στήθηκε" η συνέντευξη.