Του χρόνου, τα σχολεία θα ξανανοίξουν για να υποδεχτούν λιγότερους μαθητές. Η υπογεννητικότητα, στην περίπτωση της Ιταλίας, όπως και άλλων δυτικοευρωπαϊκών χωρών, "χαρακώνει" το εκπαιδευτικό σύστημα καταβροχθίζοντας χιλιάδες σχολικές αίθουσες. Ετσι, με δεδομένο το γεγονός ότι από το 1997 - '98, οι Ιταλοί μαθητές θα είναι κατά 80.000 λιγότεροι, ο υπουργός Παιδείας Τζιοβάνι Μπερλίνγκουερ αποφάσισε ήδη να καταργήσει πάνω από 10.000 τάξεις. Και όταν "εξαφανίζονται" οι μαθητές και οι αίθουσες, η συρρίκνωση των θέσεων εργασίας για τους εκπαιδευτικούς μοιάζει "λογικό" παρεπόμενο. Οι πιο "συγκρατημένες" προβλέψεις αναφέρουν ότι απ' του χρόνου οι θέσεις εργασίας για τους εκπαιδευτικούς θα μειωθούν κατά 30.000. Και στο μέλλον; Οι σημερινές ενδείξεις κάνουν την εικόνα του αύριο να φαντάζει ακόμα μελανότερη...

"Ανασφάλεια, πανικός, τάση φυγής. Αυτές είναι οι πρώτες αντιδράσεις των εκπαιδευτικών στο βάσιμο πλέον ενδεχόμενο της αναθεώρησης του ισχύοντος συνταξιοδοτικού συστήματος", έγραφε τις προάλλες η ανταποκρίτρια του ΑΠΕ από τη Ρώμη, μεταδίδοντας ειδήσεις από τα όσα διαδραματίζονται τελευταία στον εκπαιδευτικό "ορίζοντα" της Ιταλίας.

Είναι γεγονός ότι για πρώτη φορά, στην ιστορία της Ιταλίας, παρατηρείται μια μαζική έξοδος προς την πρόωρη και μη συνταξιοδότηση. Οι αιτήσεις των εκπαιδευτικών που έχουν κατατεθεί από τις αρχές του χρόνου μέχρι σήμερα είναι ήδη διπλάσιες από αυτές της περσινής χρονιάς, που ανέρχονταν σε 42.000.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς και τις πληροφορίες από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς και τα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου, δεν αποκλείεται οι αιτήσεις να φτάσουν τις 100.000. Τι συμβαίνει;

Οι εκπαιδευτικοί που αποφάσισαν την εσπευσμένη συνταξιοδότηση φοβούνται ότι, αντί των 30 εργάσιμων ετών που απαιτούνται βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας για την πλήρη συνταξιοδότησή τους, στο εγγύς μέλλον θα απαιτούνται 32 έτη και δε θέλουν να βρεθούν εγκλωβισμένοι σε ένα νέο και ασύμφορο συνταξιοδοτικό σύστημα.

"Αυτό είναι αποτέλεσμα των κυβερνητικών αντιφάσεων, διότι οι γενικολογίες, σχετικά με τον επαναπροσδιορισμό του κοινωνικού κράτους, χωρίς να παράγεται επί της ουσίας τίποτα, συνεπάγονται μόνο διόγκωση των κρατικών δαπανών", υποστηρίζει ο πρόεδρος των συνδικάτων των δημοσίων υπαλλήλων, Τζουλιάνο Κατζόλα. Και τώρα οι μόνες "λύσεις" κατά την άποψή του είναι δυο: είτε - εντός λογικού χρονικού πλαισίου - η κυβέρνηση θα εφησυχάσει τους εκπαιδευτικούς παρέχοντάς τους τις σχετικές εγγυήσεις ώστε να αποσυρθούν οι περισσότερες αιτήσεις συνταξιοδότησης, ή με το συμπληρωματικό πακέτο λιτότητας που αναμένεται για το Μάρτη θα εισαχθούν και τα νέα περιοριστικά μέτρα.

Βέβαια το όλο θέμα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί και με μια τρίτη λύση που να ευνοεί τελικά την κυβέρνηση. Τη συνταξιοδότηση των εκπαιδευτικών αυτών και τη μερική μόνο αντικατάστασή τους, κατάσταση από την οποία το ιταλικό κράτος θα μπορούσε να εξοικονομήσει μερικές δεκάδες εκατομμυρίων λιρετών.

Σύμφωνα με τα διάφορα σενάρια, η αναπροσαρμογή του συνταξιοδοτικού συστήματος θα γίνει σε δυο βασικούς άξονες: τον υπολογισμό των συντάξεων βάσει των συνολικών εισφορών των εργαζομένων, και την αύξηση του ορίου ηλικίας.

Ετσι, οι περικοπές των συντάξεων θα είναι δραστικές για όλους και κυρίως για τους υψηλοσυνταξιούχους, εφόσον σύμφωνα με το ισχύον σύστημα οι συντάξεις υπολογίζονταν βάσει του μέσου όρου των μηνιαίων αποδοχών τους στα τελευταία εργασιακά τους χρόνια.