Πολλές φορές η διαδικασία που ακολουθείται για την επίλυση ενός ζητήματος είναι αναπόσπαστα δεμένη με την ίδια την ουσία. Αυτή η αλήθεια ισχύει για το διάλογο που ξεκινά η κυβέρνηση για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ο ίδιος ο Πάγκαλος, εξάλλου, προχτές το βράδυ, αναγνώρισε ότι το "ζήτημα των διαδικασιών" είναι "εξίσου μεγάλης σημασίας" με τα άλλα δύο ζητήματα (αποδοχή συνόρων, μη χρήση απειλής πολέμου). Είναι προφανές ότι ο διάλογος δε θα γίνει για το διάλογο, αλλά θα αφορά τη διευθέτηση των "διαφορών" μεταξύ των δύο χωρών. Δεν καθησυχάζει, λοιπόν, κανέναν ο υπουργός Εξωτερικών όταν λέει ότι το όλο ζήτημα περιορίζεται στη διαδικασία. Πολύ περισσότερο όταν είναι ήδη γνωστό ότι ασκούνται πιέσεις από ΗΠΑ και ΕΕ για να επιλυθούν οι "διαφορές", προτείνοντας συγκεκριμένα σχέδια.

Από την άλλη, είναι πιθανό ο διάλογος να μην καταλήξει κάπου συγκεκριμένα - με την έννοια της υπογραφής κάποιας συμφωνίας ή κειμένου - αλλά να έχει στο μεταξύ χρησιμοποιηθεί, ώστε "στη σκιά του" να δρομολογηθούν "λύσεις" ντε φάκτο, ειδικά στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και μάλιστα σε ό,τι αφορά το Αιγαίο, δηλαδή τη διχοτόμησή του.

Ας αφήσει, λοιπόν, τα διαδικαστικά τερτίπια η κυβέρνηση Σημίτη και ας ενημερώσει το λαό με ποιες θέσεις προσέρχεται στο διάλογο και σε ποιο βαθμό αποδέχεται τα αμερικανονατοϊκά σχέδια.