Το επαναλαμβάνει συχνά, δίκην συνθήματος, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, προφανώς γιατί πιστεύει ότι πείθει. Η αποστολή της στρατιωτικής δύναμης αποτελεί, κατά τον Α. Τσοχατζόπουλο, "την έκφραση συμπαράστασης και αλληλεγγύης του ελληνικού λαού προς το σύνολο του αλβανικού λαού" (!). Δηλαδή, η επιβολή ενός καθεστώτος, με ή χωρίς τον Μπερίσα, που είναι ο βασικός στόχος της στρατιωτικής επέμβασης, είναι πράξη αλληλεγγύης στον αλβανικό λαό; Το μοίρασμα της γειτονικής χώρας σε ζώνες επιρροής, προκειμένου να εισβάλουν στη συνέχεια οι πολυεθνικές, είναι πολιτική συμπαράστασης στο γειτονικό λαό; Αν αυτή είναι η στάση αλληλεγγύης, τότε ποια είναι η εχθρική στάση;

Ας μην επιχειρούν να κρύψουν το αποκρουστικό πρόσωπο της επεμβατικής πολιτικής με ωραία και "παλαιοσοσιαλιστικά" λόγια. Ολοι αντιλαμβάνονται τους πραγματικούς στόχους της πολιτικής της κυβέρνησης στην Αλβανία.