Αυτές τις τρεις μέρες του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου γίναμε θεατές κωμικοτραγικών καταστάσεων, είδαμε ένα αλισβερίσι, μια προσπάθεια για διανομή ρόλων ανάμεσα σε αυτές τις δυνάμεις. Ρόλων που αντιστρατεύονται την ύπαρξη οργανωμένου και πανελλαδικά συντονισμένου φοιτητικού κινήματος, του αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού του, της συμπόρευσης με το εργατικό λαϊκό κίνημα. Εχουν επιδοθεί οι δυνάμεις του ΝΑΡ, των "Αριστερών Συσπειρώσεων", του ΣΥΝ σε έναν αγώνα δρόμου για το ποιος καλύτερα θα παίξει το ρόλο του συντεχνιακού, του υποστηρικτή των μεθοδεύσεων για διάλυση της ΕΦΕΕ και του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου.

***

Βέβαια, θέλουν Συνέδριο μόνο όταν εξασφαλίζονται τα "κουκιά" τους. Αν συμβαίνει το αντίθετο, το καταγγέλλουν σαν παρωδία δημοκρατίας και το μπλοκάρουν, ενώ, παίζοντάς το λίγο αναρχικοί, λίγο συντεχνίτες, λίγο ανεξάρτητοι, λίγο "αριστεροί", προσπαθούν να ψαρέψουν κάρτες από παντού.

Η αλήθεια είναι ότι πέρα από τα συνθήματα και τις κορόνες, ο καθένας κρίνεται από τη στάση του. Αυτές οι δυνάμεις ταυτίστηκαν το προηγούμενο διάστημα σε βασικούς άξονες τακτικής: Υπεράσπιση χέρι - χέρι με ΔΑΠ, ΠΑΣΠ της "ελεύθερης πρόσβασης", άρνηση κάθε αιτήματος το οποίο προσανατολίζεται σε αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, αδιέξοδη διαμαρτυρία και συντεχνιασμό, χτύπημα και υπονόμευση των διαδικασιών του φ.κ., προσπάθεια υποκατάστασης των συλλόγων, υποταγή των μαζικών διαδικασιών του στις μικροπαραταξιακές σκοπιμότητες.

***

Οι μάσκες πέφτουν, η πολιτική αλητεία βγαίνει την επιφάνεια και αυτές οι δυνάμεις θα πάρουν τη θέση που τους αξίζει στο φοιτητικό κίνημα: αυτή του περιθωρίου.

Κ. Π.