Γιορτάζουμε σήμερα το κορυφαίο, σε όλη την Ευρώπη, σαμποτάζ του Γοργοπόταμου. Μιλάμε για τη δυναμικότητα του ΕΛΑΣ και του αρχηγού του, Αρη Βελουχιώτη, που παρά τις δολιότητες των Αγγλων και του υποτακτικού τους Ζέρβα (μακριά απ' τις δολιότητες οι αντάρτες του) τίναξαν στον αέρα τη γέφυρα. Τη γέφυρα, που τόσο πολύ ήθελε το κόψιμό της το ΣΜΑ ως την ώρα που ο Ρόμελ κρατούσε ακόμα το Ελ Αλαμέιν και περίμενε την υλοποίηση της υπόσχεσης του Χίτλερ, να εφοδιάζεται στο εξής από τον ελλαδικό δρόμο, από τον οποίο μέχρι τότε δεν είχε πάρει ούτε ένα φυσίγγι. Αλλά από τη στιγμή που ο Ρόμελ διώχτηκε απ' το Ελ Αλαμέιν και υποχώρησε στην άλλη άκρη της Λιβύης, το κόψιμο της γέφυρας ήταν χωρίς σημασία για τον Ρόμελ, συνεπώς χωρίς σημασία και για το ΣΜΑ. Γι' αυτό και η Ιντέλιντζενς Σέρβις το χτύπημα αυτό της γέφυρας θέλησε, σατανικά, να το στρέψει κατά του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΚΚΕ, για να εξασφαλίσει τη μεταπολεμική επάνοδο, εδώ, της αγγλικής κυριαρχίας.

Αλλά όταν μιλάμε για δυναμικότητα του ΕΛΑΣ, δεν πρέπει, για κανένα λόγο, να ξεχνάμε ότι αυτή τη δυναμικότητα του τη δημιουργούσε η Μάνα του, ο λαός. Ο λαός που εκλεκτό παιδί του ήταν ο ΕΛΑΣ, που πάλευε να υλοποιήσει τους πόθους και τα όνειρά του.

Ναι, η Μάνα του ο Λαός, με την πατριωτική του οργάνωση, το ΕΑΜ, δημιούργησε τον ΕΛΑΣ, τον τροφοδοτούσε, τον έντυνε, τον πόδενε, τον κοίμιζε στα σπίτια του όταν το απαιτούσε η ανάγκη, τον βοηθούσε στις κινήσεις του με τις απαραίτητες πληροφορίες, ήταν ο ταχυδρόμος του, γιάτρευε τους άρρωστους και τους τραυματίες του. Ηταν τα μάτια του και η γενική φροντίδα του. Χωρίς το λαό ο ΕΛΑΣ θα 'ταν δέντρο χωρίς ρίζες και θα ξεραινόταν.

Να και τώρα εδώ στο Γοργοπόταμο. Χωρίς τη βοήθεια όλων των γύρω χωριών, δε θα γινόταν τίποτα. Ολα τα χωριά αυτά, κι άλλα ακόμα, ήταν στο πόδι, να βοηθήσουν, να συμπαρασταθούν στους αντάρτες, σ' όλους τους αντάρτες χωρίς διάκριση, και του Ζέρβα ακόμα, παρά τις υπονομευτικές του Ζέρβα δραστηριότητες μέσα στις γραμμές του ΕΛΑΣ.

Ας αφήσουμε τα χωριά από όπου πέρασαν, διασχίζοντας την Ευρυτανία και τη Δ. Φθιώτιδα για να φτάσουν στον προορισμό τους. Ας μιλήσουμε για την Καστριώτισσα - Μαυρολιθάρι - Γκούρα - Στρώμη - Δρέμισα - Παύλιανη - Κουκουβίστα - Δυο Βουνά - Δέλφινο - Κουμαρίτσι - Γοργοπόταμος (χωριό) και τόσα άλλα ακόμα. Ηταν ηρωισμός για τα χωριά αυτά και μόνο το να ταϊσουν σωστά, μέσα στην κατοχική πείνα, πάνω από δέκα μέρες, 155 άντρες του ΕΛΑΣ και 50 άντρες του Ζέρβα, κόβοντας από τη λιγοστή μπουκιά τους.

Και να 'ταν μόνο αυτό... Ολοι οι μπροστάρηδες του ΕΑΜ σε συναγερμό επαγρύπνησης, ως πέρα στον κάμπο, κι ως τη Λαμία, να μαντέψουν κάθε κίνηση των καταχτητών, μην κινηθούν απειλητικά ενάντια στην τόσο μεγάλη, για τότε, ανταρτοσυγκέντρωση, που με την ως τότε δράση τους, τους έκανε να πετιούνται στον ύπνο τους. Ας αφήσουμε τη διατροφή, τη στέγαση και την επαγρύπνηση, κι ας δούμε μια άλλη, αποφασιστικής σημασίας συμμετοχή τους στην επιχείρηση, που άξια έφεραν σε πέρας οι μπροστάρηδες του ΕΑΜ.

Με παραγγελία του Αρη, ετοιμάζοντας την επιχείρηση, ανίχνευσαν προσεχτικά κάθε σπιθαμή εδάφους στη γέφυρα και τους γύρω χώρους. Δύναμη του εχθρού, οχύρωσή του, όπλα που διέθετε, αδύνατα σημεία άμυνας, κίνηση τρένων κλπ. Κι όλα αυτά με μέγιστη ακρίβεια, που διαπιστώθηκε όχι μόνο από τη δική μας αναγνώριση του χώρου, πριν την επιχείρηση, αλλά όπως διαπιστώθηκε και από την ίδια τη διεξαγωγή της επιχείρησης. Κι ακόμα αυτοί, οι συναγωνιστές μας του ΕΑΜ - ιδιαίτερα απ' το χωριό Γοργοπόταμος - μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, οδήγησαν όλα τα τμήματά μας, από τον πιο κατάλληλο δρόμο, στις ακριβείς θέσεις που έπρεπε να πιάσουν, για την επίθεση, την πλαγιοφύλαξη, το Σταθμό Διοίκησης, την εφεδρεία κλπ, μα και ως εφεδρικοί οδηγοί για όποια ανάγκη παρουσιαστεί.

Δεν είναι υπερβολή όταν λέμε ότι μαζί με τον ΕΛΑΣ μάχονταν και ο ίδιος ο λαός. Δεν είναι κούφια λόγια όταν λέμε ότι ο λαός και οι οργανώσεις του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ - ΕΑ αποτελούσαν μια δυναμική ενότητα, που όμοιά της δε φάνηκε στη νεοελληνική μας ιστορία.

Η τιμή για το Γοργοπόταμο ίσως ανήκει περισσότερο στους ανώνυμους λαϊκούς αγωνιστές αυτών των χωριών. Η εποποιία του ΕΛΑΣ ήταν, σίγουρα, εποποιία του λαού. Του ανώνυμου λαού.

Σπύρος ΜΠΕΚΙΟΣ (ΛΑΜΠΡΟΣ)