Νετσμεντίν Ερμπακάν

Από τη δεκαετία του 1970, όταν οι ισλαμιστές υπό την ηγεσία του Νετσμεντίν Ερμπακάν, είχαν συμμετάσχει σε δύο κυβερνήσεις συμμαχιών, έχει κυλήσει πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες. Το πραξικόπημα των στρατιωτικών στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, ήταν μια από τις κυριότερες αιτίες που ο Ερμπακάν τέθηκε εκτός των διεκδικητών της εξουσίας.

Η θεαματική του επιστροφή εσχάτως, ως προφανούς διεκδικητή της εξουσίας,(πρώτο κόμμα στη νέα Βουλή), σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής. Ο Ερμπακάν εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο δύο γεγονότα: αφ' ενός τη δυσαρέσκεια μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος για την αντιλαϊκή (επιεικής ο όρος... ) οικονομική πολιτική, και την αποδυνάμωση των πάλαι ποτέ κραταιών σοσιαλδημοκρατών, του κόμματος του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.

Η συμμετοχή του Ερμπακάν - εκτός συνταρακτικού απροόπτου - στην κυβέρνηση συμμαχίας, με τον συντηρητικό Μεσούτ Γιλμάζ, δεν αναμένεται να μεταβάλει δραματικά τις βασικές επιλογές της Τουρκίας. Ούτε όσον αφορά τα δόγματα της εξωτερικής πολιτικής (παρά τις υψηλές του κορόνες), ούτε στην οικονομία (η σύγκλιση με τους ευρωπαϊκούς δείκτες είναι προαποφασισμένη). Ισως να μεταβάλει κάπως, την κοινωνική πολιτική - αλλά, κατά τα άλλα, δε θα αλλάξουν πολλά. Η - κατά πολλούς "ανίερη" - συμμαχία του με τον Μεσούτ Γιλμάζ, τού αφαιρεί τη δυνατότητα να εφαρμόσει έστω και στο ελάχιστο τις αρχές του"ισλαμικού κράτους" που ισχυρίζεται ότι πρεσβεύει. Η παρουσία του αναμένεται απλώς, να αποτελέσει άλλοθι για τον Γιλμάζ, στην άσκηση μιας δεξιόστροφης πολιτικής, με ανανεωτικό περιτύλιγμα.

Μπ. Γ.