Υπέρ της Ευρώπης των "πολλών ταχυτήτων" και της κατάργησης του βέτο για τα θέματα της κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, τάσσεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τις θέσεις της για τη Διακυβερνητική Διάσκεψη του '96, που δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα. Ταυτόχρονα, η Επιτροπή με τις θέσεις της επιδιώκει να αναβαθμίσει το δικό της ρόλο, στα πλαίσια των θεσμικών μεταρρυθμίσεων, που θα συζητηθούν στη Διάσκεψη και θα αφορούν στον τρόπο λήψης των αποφάσεων και τη δικαιοδοσία των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ενα θέμα καίριας σημασίας για τη χώρα μας, αλλά και για τις άλλες μικρές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι ο τρόπος λήψης των αποφάσεων στα κοινοτικά όργανα. Από καιρό προωθείται από τις ιθύνουσες δυνάμεις της Ενωσης (κυρίως Γερμανία και Γαλλία) η πρόταση για την κατάργηση του βέτο και την επέκταση του κανόνα της πλειοψηφίας για τα θέματα όχι μόνο της οικονομίας, αλλά και για τα θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, ακόμα και για τα θέματα εσωτερικής ασφάλειας και δικαιοσύνης. Ταυτόχρονα, απ' τις ίδιες δυνάμεις προωθείται σύστημα λήψης των αποφάσεων όπου το ειδικό βάρος της ψήφου κάθε χώρας θα διαφοροποιείται ανάλογα με το πληθυσμιακό της μέγεθος. Αυτά τα δυο μέτρα θίγουν απευθείας τα κυριαρχικά δικαιώματα των μικρών χωρών - μελών. Οι χώρες αυτές χάνουν το δικαίωμα να αποτρέπουν μια απόφαση που στρέφεται εναντίον των εθνικών τους συμφερόντων. Χάνουν, όμως, και το δικαίωμα να προωθούν τις δικές τους προτάσεις, αν δεν έχουν την υποστήριξη τουλάχιστον μιας από τις μεγάλες χώρες της Ενωσης. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τάσσεται υπέρ και των δυο μέτρων που ολοκληρώνουν το σύστημα της παντοδυναμίας των μεγάλων χωρών και τη δορυφοροποίηση των υπολοίπων.

Για τα μάτια του κόσμου, για την αντιμετώπιση δηλαδή της λαϊκής δυσαρέσκειας, η Επιτροπή προτείνει να συμπεριληφθεί στη νέα Συνθήκη το Κοινωνικό Πρωτόκολλο, που δεν είχε περιληφθεί - μετά τη βρετανική αντίθεση - στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Το μέγεθος της κοροϊδίας φαίνεται από το ότι ενώ προτείνεται να συμπεριληφθεί το Κοινωνικό Πρωτόκολλο, διασαφηνίζεται ότι το ποσοστό της ανεργίας δεν πρέπει να συνυπολογίζεται ως κριτήριο για τη σύγκλιση των οικονομιών, αλλά να λαμβάνεται απλώς υπόψη στις υπόλοιπες κοινοτικές πολιτικές.