Από την τουρκική εισβολή, το 1974, τα παιδιά των εγκλωβισμένων Κυπρίων και Μαρωνιτών που μένουν στην τουρκοκρατούμενη Κύπρο στερούνται το δικαίωμα στη μόρφωση. Καταπατώντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και τον καταστατικό χάρτη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το ψευδοκράτος του Ντενκτάς στερεί το δικαίωμα της μόρφωσης των εγκλωβισμένων παιδιών με την απαγόρευση της λειτουργίας Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης στα κατεχόμενα εδάφη της Δημοκρατίας της Κύπρου.

Στοιχεία για τις συνθήκες εκπαίδευσης και τη ζωή των εγκλωβισμένων στα κατεχόμενα παρουσιάστηκαν χτες στην παρουσίαση του εντύπου που εξέδωσε το σωματείο "Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου". Στόχος του εντύπου είναι η συλλογή υπογραφών που θα σταλούν σε Διεθνείς Οργανισμούς, προκειμένου να πιέσουν για την επαναλειτουργία των ελληνικών σχολείων μέσης εκπαίδευσης στην κατεχόμενη Κύπρο και για να επιτραπεί η ελεύθερη διακίνηση και η επανεγκατάσταση των παιδιών που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους στην κατεχόμενη Κύπρο, προκειμένου να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους.

Ανάμεσα σε άλλα, στο έντυπο αναφέρεται ότι σήμερα στις κατεχόμενες περιοχές λειτουργούν κάτω από άθλιες συνθήκες τρία Δημοτικά σχολεία, όπου φοιτούν μόνο 41 παιδιά. Οταν τελειώσουν το δημοτικό και προκειμένου να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους, τα παιδιά αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, να αποχωριστούν τους γονείς τους στην τρυφερή ηλικία των 12 χρόνων, πράγμα απαράδεκτο και απάνθρωπο, και να εγκατασταθούν στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου ή να μεταναστεύσουν σε άλλη χώρα. Επιπλέον, το καθεστώς Νενκτάς στερεί στους νέους αυτούς το δικαίωμα της επιστροφής στα αγόρια, όταν γίνονται 16 χρόνων και στα κορίτσια, όταν γίνονται 18. Ο μόνος τρόπος για να επιστρέψουν είναι να υπογράψουν δήλωση ότι αναγνωρίζουν το τουρκοκυπριακό καθεστώς. Κανένας από αυτούς μέχρι σήμερα δεν έχει υπογράψει, επομένως κανένας δεν ξαναενώθηκε με την οικογένειά του. Αυτά τα παιδιά είναι άτομα χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα. Τους στερούν την οικογένεια, τη μόρφωση, την ασφάλεια και την ευτυχία.

Το 1975, όταν υπογράφτηκε η συμφωνία της Βιέννης, ζούσαν στα Κατεχόμενα 9.500 περίπου εγκλωβισμένοι. Σύμφωνα με τη συμφωνία, στους εγκλωβισμένους Ελληνοκύπριους θα παρεχόταν κάθε βοήθεια για ομαλή ζωή, περιλαμβανομένων θρησκευτικών και εκπαιδευτικών διευκολύνσεων, ιατρικής φροντίδας από δικούς τους γιατρούς και ελεύθερης διακίνησης στο κατεχόμενο τμήμα του νησιού. Η συμφωνία της Βιέννης δεν εφαρμόστηκε παρά μόνο σε ελάχιστο βαθμό.